คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย: ป.วิ.อ. ม. 219

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 205/2481

ดุลยพินิจศาลในการอนุญาตแก้ฟ้องอาญา: การไม่อนุญาตแก้ฟ้องเป็นปัญหาข้อเท็จจริงที่ต้องห้ามฎีกา

การจะขออนุญาตให้โจทก์แก้ฟ้องหรือไม่นั้น เป็นดุลยพินิจของศาลซึ่งเป็นปัญหาในข้อเท็จจริง
โจทก์ขอแก้ฟ้องศาลชั้นต้นไม่อนุญาตแล้วพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์คงพิพากษายืนตามดังนี้โจทก์จะฎีกาในปัญหาข้อนี้มิได้ต้องห้ามตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.219

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 204/2481

ฎีกาไม่รับ เพราะโจทก์ไม่ปฏิบัติตามขั้นตอนวิธีพิจารณาความอาญา

คดีอาญาที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ยกฟ้องโจทก์โดยอาศัยข้อเท็จจริง โจทก์ฎีกามิได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 203/2481

อำนาจศาลอุทธรณ์ในการวินิจฉัยข้อเท็จจริงเมื่อมีการอุทธรณ์เฉพาะปัญหาข้อกฎหมาย และการพิจารณาข้อเท็จจริงตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

ในคดีที่ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น ให้ยกฟ้องโจทก์ ๆ ฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายได้
ถ้ามีอุทธรณ์แต่ฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมาย ศาลอุทธรณ์มีอำนาจวินิจฉัยข้อเท็จจริงใดที่ศาลชั้นต้นยังมิได้ชี้ขาดมาได้หรือไม่
(หมายเหตุ คดีนี้ศาลอุทธรณ์จะมีอำนาจฟังข้อเท็จจริงได้หรือไม่ ศาลฎีกาไม่ชี้ขาด ศาลฎีกาชี้ขาดเพียงว่าข้ออุทธรณ์ของจำเลยอ้างข้อเท็จจริงไม่ตรงกับคำพิพากษาศาลชั้น ข้อฎีกาของจำเลยจึงตกไป)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 120/2481

คำด่าที่ไม่เปิดเผยต่อหน้าสาธารณชน ไม่เป็นความผิดฐานลามกอนาจาร

กล่าวว่า "หีแม่มึง โคตรแม่มึง" เป็นคำลามกอนาจารหรือไม่
คดีอาญาที่ศาลล่างทั้ง 2 พิพากษายืนตามกันมาให้ยกฟ้องโจทก์ๆ ฎีกาได้แต่ข้อกฎหมาย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1115/2480

การใช้คำให้การของจำเลยยันจำเลยอื่นมิได้ และการพิสูจน์ความผิดฐานปลอมแปลงเอกสารต้องมีพยานหลักฐานอื่นนอกเหนือจากคำเบิกความ

คดีอาญาที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์เสียโดยอาศัยข้อเท็จจริงโจทก์ฎีกาได้แต่ข้อกฎหมายพะยานศาลจะฟังคำให้การของจำเลยผู้หนึ่งมาใช้ยันจำเลยด้วยกันเองมิได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 977/2480

ข้อจำกัดการฎีกา: ประเด็นความเสียหายเป็นข้อเท็จจริงไม่อุทธรณ์ฎีกาได้

คดีอาญาที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ยยกฟ้องโจทก์โดยข้อเท็จจริงโจทก์ฎีกาได้แต่ฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมาย ข้อเท็จจริงในความผิดฐานปลอมหนังสือปัญหาที่ว่ามีผู้เสียหายหรือไม่เป็นปัญหาข้อเท็จจริง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 970/2480

ฎีกาต้องห้าม: การฎีกาเฉพาะปัญหาข้อกฎหมายโดยโต้แย้งข้อเท็จจริง และผลกระทบต่อจำเลยที่ไม่ได้ส่งสำเนาฎีกา

คดีอาญาที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพาาษาให้ยกฟ้องโจทก์เสียโดยอาศัยข้อเท็จจริง โจทก์ฎีกาได้ฉะเพาะแต่ปัญหาข้อกฎหมาย เหตุในลักษณคดี ในคดีที่โจทก์ส่งสำเนาฎีกาให้จำเลยคนหนึ่งมิได้ แต่เมื่อฎีกาของโจทก์ต้องห้ามมีให้ฎีกาเราะเป็นปัญหาข้อเท็จจริง และถ้าเป็นเหตุในลักษณคดีก็ยกฟ้องตลอดถึงจำเลยที่ส่งสำเนาฏีกาไม่ได้ด้วย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 705/2480

เบิกความเท็จ: การพิจารณาความสำคัญของถ้อยคำในคดี

ในคดีเรื่องเบิกความเท็จปัญหาว่าถ้อยคำที่จำเลยเบิกความนั้นเป็นข้อสำคัญ แพ่งคดีหรือไม่ เป็นปัญหาข้อเท็จจริง อ้างฎีกาที่ 783/2476 ที่ 664/2477 ที่ 246/2476 ที่ 423/2478 ที่ 837/2478

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 649/2480

ข้อจำกัดสิทธิในการฎีกาของโจทก์ในคดีอาญาเมื่อศาลชั้นต้นและอุทธรณ์มีคำพิพากษาให้ยกฟ้อง

ฎีกาอุทธรณ์ สัญญาทางพระราชไมตรี คดีอาญาที่ศาลชั้นต้นแลศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันในข้อเท็จจริงให้ยกฟ้องนั้น โจทก์จะฎีกาไม่ได้ต้องห้ามตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.219

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 350/2480

เจตนา vs. ประมาท: การฟ้องคดีอาญาต้องระบุการกระทำที่ถูกต้อง หากฟ้องระบุเจตนาแต่ศาลพบว่าประมาท สิทธิในการลงโทษฐานเจตนาเป็นอันสูญเสีย

โจทก์ฟ้องบรรยายข้อความว่าจำเลยทำร้ายร่างกายเขาโดยเจตนาและอ้าง ม.256 เป็นบทลงโทษ แต่ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยทำร้ายร่างกายเขาโดยประมาท ลงโทษจำเลยมิได้อุทธรณ์ฎีกา ในคดีที่ศาลเดิมแลศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์โดยอาศัยข้อเท็จจริง โจทก์ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงมิได้เจตนาหรือไม่เป็นปัญหาข้อเท็จจริง

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย ป.วิ.อ. ม. 219

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 219