คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.อาหาร พ.ศ.2522 ม. 25 (1)

ปัญหาว่าการกระทำของจำเลยเป็นการกระทำกรรมเดียวหรือหลายกรรมต่างกันเป็นปัญหาเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย แม้จำเลยจะมิได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วในศาลอุทธรณ์ก็ตาม จำเลยก็หยิบยกขึ้นในชั้นฎีกาได้ แม้ความผิดฐานผลิตเพื่อจำหน่ายซึ่งอาหารผิดมาตรฐานตามฟ้องข้อ ก. อันเป็นความผิดตามพระราชบัญญัติอาหาร พ.ศ. 2522 มาตรา25(3),60 และความผิดฐานผลิตเพื่อจำหน่ายซึ่งอาหารไม่บริสุทธิ์ตามฟ้องข้อ ข. อันเป็นความผิดตามมาตรา 25(1),58 จะเป็นความผิดที่มีองค์ประกอบความผิดและบทลงโทษแตกต่างกันก็ตาม เมื่อโจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยผลิตเพื่อจำหน่ายซึ่งอาหารผิดมาตรฐานและอาหารไม่บริสุทธิ์ตามฟ้องทั้งสองข้อดังกล่าวในวันเดียวกันและอาหารที่ผลิตเพื่อจำหน่ายก็เป็นอาหารกระป๋องซึ่งภายในบรรจุปลาเกล็ดขาวทอดกรอบอย่างเดียวกัน อีกทั้งไม่ปรากฏตามคำฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดตามฟ้องทั้งสองข้อดังกล่าวด้วยเจตนาต่างกันการกระทำของจำเลยจึงเป็นกรรมเดียวเป็นความผิดต่อกฎหมายหลายบทตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 90 หาใช่เป็นความผิดหลายกรรมต่างกันตามมาตรา 91 ไม่ ปัญหาว่าการกระทำผิดของจำเลยเป็นกรรมเดียวหรือหลายกรรมต่างกันรวมทั้งปัญหาว่าศาลล่างทั้งสองลงโทษจำเลยสูงเกินสมควรนั้นรวมทั้งปัญหาว่าศาลล่างทั้งสองลงโทษจำเลยสูงเกินสมควรนั้นล้วนเป็นเหตุอยู่ในส่วนลักษณะคดี ศาลฎีกามีอำนาจพิพากษาตลอดไปถึงจำเลยอื่นที่มิได้ฎีกาด้วยได้ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณา-ความอาญา มาตรา 213 ประกอบมาตรา 225

ปลากระป๋องของกลางมีพยาธิอนิซาดิสลาแวซึ่งเป็นพยาธิเจือปนอยู่ในปลากระป๋อง ย่อมเป็นข้อแสดงโดยแจ้งชัดว่าปลาที่ใช้ทำเป็นอาหารกระป๋องนั้นผลิตจากปลาที่เป็นโรคมีพยาธิ ซึ่งอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพและอาจติดต่อถึงผู้บริโภคได้เจือปนอยู่ในอาหารกระป๋องนั้นด้วย แม้ตัวพยาธิในกระป๋องจะได้ตายไม่อาจทำให้เกิดอันตรายและติดต่อถึงคนได้ก็ตาม แต่ปลาที่ใช้ผลิตเป็นอาหารกระป๋องนั้นก็ยังได้ชื่อว่าเป็นอาหารที่ผลิตจากสัตว์ที่เป็นโรคพยาธิ อันอาจติดต่อถึงคนและเจือปนอยู่ในอาหารนั้น ถือได้ว่าเป็นการฝ่าฝืนข้อห้ามที่ได้กำหนดไว้โดยกฎหมายอย่างชัดแจ้งแล้ว จำเลยไม่อาจยกเอาเหตุอันเกิดจากโรคพยาธิหมดสภาพเพราะการตายว่าเป็นอาหารที่บริสุทธิ์มาเป็นข้ออ้างเพื่อปัดความรับผิดนั้นได้