คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 192 วรรคสาม

ความผิดฐานจับคนเพื่อสินไถ่ ตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา270 แก้ไขเมื่อ พ.ศ.2477 ย่อมสำเร็จบริบูรณ์ตั้งแต่ขณะที่จำเลยจับกุมพาบุคคลไปโดยใช้กำลังขู่เข็ญให้ไปด้วยความกลัว แม้ยังมิได้รับเงินค่าไถ่เลยก็ตาม
คำวิเคราะห์ศัพท์ว่าสินไถ่ในกฎหมายลักษณะอาญานั้น เป็นคำหมายแสดงลักษณะของคำว่าสินไถ่มิใช่องค์บัญญัติแห่งความผิด
สินไถ่หรือสินจ้างไม่จำเป็นว่าต้องให้ตอบแทนทันทีในขณะที่ปล่อยคนที่ถูกจับเสมอจะให้ก่อนปล่อยหรือภายหลังการปล่อยก็ได้ ความหมายอันสำคัญเพียงว่าเป็นสินจ้างหรือสินไถ่ เพื่อแลกเปลี่ยนกับคนที่ถูกจับกลับคืนมาเท่านั้น

โจทก์บรรยายฟ้องอันเป็นความผิดฐานวางเพลิงตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 186 มาตราเดียวแม้ข้อเท็จจริงจะปรากฏว่าจำเลยมีผิดตาม มาตรา 187 ศาลก็ลงโทษไม่ได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 192 วรรคสาม

ฟ้องว่าจำเลยเป็นเจ้ามือหรือหัวเบี้ยในการเล่นโปปั่นได้ความว่าจำเลยเป็นลูกค้าก็ลงโทษได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเป็นเจ้าพนักงานยักยอกทรัพย์ในหน้าที่ด้วยเจตนาทุจริต แต่โจทก์ขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 319 แต่บทเดียวไม่ได้ขอให้ลงโทษตาม มาตรา 131 ด้วย เมื่อความผิดของจำเลยเป็นความผิดตาม มาตรา 131 ก็ต้องฟ้องยังศาลทหาร ฟ้องยังศาลพลเรือนไม่ได้ เพราะประกาศกองบัญชาการทหารสูงสุดฯลฯใช้คำว่า'ความผิดตาม มาตรา129 ถึง 146 ให้ฟ้องยังศาลทหาร'