คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.พ.พ. ม. 456

การซื้อเรือนจากศาลขายทอดตลาด แต่ศาลยังมิได้สั่งให้ไปทำสัญญาซื้อขายและจดทะเบียนต่อเจ้าพนักงาน ไม่เป็นเหตุให้การขายทอดตลาดของศาลเป็นโมฆะ. ศาลอุทธรณ์มีอำนาจวินิจฉัยข้อเท็จจริงที่ศาลชั้นต้นวินิจฉัยข้อแย้งกันมา โดยที่คู่ความมิได้อุทธรณ์ในข้อเท็จจริงที่วินิจฉัยนั้นได้.

การซื้อเรือนจากศาลขายทอดตลาด แต่ศาลยังมิได้สั่งให้ไปทำสัญญาซื้อขายและจดทะเบียนต่อเจ้าพนักงาน ไม่เป็นเหตุให้การขายทอดตลาดของศาลเป็นโมฆะ
ศาลอุทธรณ์มีอำนาจวินิจฉัยข้อเท็จจริงที่ศาลชั้นต้นวินิจฉัยขัดแย้งกันมา โดยที่คู่ความมิได้อุทธรณ์ในข้อเท็จจริงที่วินิจฉัยนั้นได้

ผู้รับมฤดกคนหนึ่งได้เข้าเป็นผู้ปกครองเด็กตามพินัยกรรม์ของผู้ตายแล้ว จะยกอายุความมรฤกยันเด็กไม่ได้ เจตนาจะให้ที่ดินที่ลูกหนี้ตีใช้หนี้แก่เด็กจึงให้หลงชื่อเด็กเป็นผู้รับโอนในโฉนดดังนี้ ที่ดินนั้นยอมตกเป็นกรรมสิทธิ์ของเด็กตั้งแต่วันโอน
เจตนาจะยกที่ให้แก่เด็ก แต่จดทะเบียนเป็นโอนขายแก่เด็กเด็กก็ย่อมได้กรรมสิทธิ์
ตกลงแลกเปลี่ยนที่ดินกัน ฝ่ายหนึ่งโอนทะเบียนให้ อีกฝ่ายหนึ่งทำหนังสือขายให้แก่คนภายนอกโดยผู้รับแลกเปลี่ยนเป็นผู้รับเงินราคาที่ขายได้นั้น อีกฝ่ายหนึ่งจะฟ้องเรียกเงินที่ขายได้นั้นไม่ได้
เงินค่าเช่าที่ดินและโรงเรือนย่อมเป็นของเจ้าของที่ดิน
เด็กอายุ 17 ปี ตายในขณะที่อยู่ในความปกครองของธิดา ส่วนมารดาตายไปก่อนแล้ว มฤดกตกได้แก่บิดาผู้เดียว พี่น้อง ร่วมบิดามารดาไม่มีสิทธิได้รับมฤดก อ้างฎีกาที่ 567/2456
รับเงินของผู้อื่นไว้รักษาและหาผลประโยชน์ เดิมฝากธนาคารไว้ ภายหลังไม่ปรากฎว่าได้ถอนไปหรือได้นำไปหาผลประโยชน์อย่างไร ศาลคิดค่าผลประโยชน์ให้ในอัตราขั้นต่ำที่ฝากธนาคาร เงินรายได้ที่เก็บได้จากทรัพย์ของเด็กนั้น ถ้าเด็กนำสืบไม่ได้ว่าผู้ปกครองใดได้เท่าใดแล้ว ศาลไม่คิดค่าผลประโยชน์ให้

ฟ้องว่าจำเลยบุกรุก แต่โจทก์กลับรับว่าจำเลยครอบครองที่นั้นโดยอาศัยอำนาจสัญญาซื้อขาย เป็นฟ้องที่ไม่มีมูลคดีที่จะว่ากล่าวเอากับจำเลย เพราะไม่มีประเด็นที่จะต้องวินิจฉัย

โจทก์ฟ้องเรียกที่นามือเปล่าจากจำเลย โดยอ้างว่ามอบให้จำเลยทำต่างดอกเบี้ยเงินกู้ จำเลยต่อสู้ว่าโจทก์ขานให้และจำเลยได้ครอบครองที่นานั้นมา เมื่อโจทก์จำเลยไม่สืบพะยาน ศาลก็ตัดสินให้จำเลยชนะคดี

บุคคลสองคนทำสัญญาจะซื้อที่ดินแปลงเดียวกันและต่างฟ้องคดีของให้ผู้ขายโอนที่ดินให้แก่ตน แม้ผู้ทำสัญญาทีหลังจะฟ้องคดีก่อน ศาลก็สั่งงดรอคดีไว้ และพิพากษาให้โอนที่ดินแก่ผู้ทำสัญญาก่อนได้
อ้างฎีกาที่ 641/2470

การแลกเปลี่ยนที่นาซึ่งไม่มีหนังสือสำหรับที่แต่อย่างใดแก่กันนั้น ย่อมทำได้โดยต่างฝ่ายต่างสละมอบสิทธิครอบครองให้แก่กัน มิพักต้องทำเป็นหนังสืออย่างแลกเปลี่ยนกรรมสิทธิ์ที่ดินตามประมวลแพ่งฯ ม.519 และ 456

การซื้อขายรถยนตร์กรรมสิทธิโอนไปยังผู้ซื้อตั้งแต่ทำสัญญาซื้อขายต่อ+ ไม่ใช่โอนไปในขณะทำการโอนทะเบียนเพราะมาตรา 13 แห่ง พ.ร.บ.รถยนตร์ เป็นเพียงบทเพื่อสะดวกแก่การควบคุมของเจ้าพนักงาน

ที่ดินสวนยางผู้ขายมีสิทธิครอบครอง เมื่อได้ทำสัญญาโอนขายให้ผู้ซื้อและผู้ซื้อได้เข้าครอบครองแล้วดังนี้ ผู้ขายก็หมดสิทธิในที่รายนั้น
บุคคลภายนอกผู้ได้สิทธิในอสังหาริมทรัพย์มาโดยไม่สุจริตจะยก ม.1299 แห่งประมวลแพ่งฯ ขึ้นอ้างมิได้

การที่ผู้ขายสังหาริมทรัพยราคาเกินกว่า 500 บาทส่งมอบทรัพย์ที่ขายให้ผู้ซื้อนั้น ตามกฎหมายย่อมถือว่าเป็นการชำระหนี้บางส่วนแล้วย่อมฟ้องร้องบังคับคดีกันได้ มิใช่ว่าการกระทำเช่นนี้ทำให้สัญญาสมบูรณ์ผูกพันให้ผู้ขายต้องถูกฟ้องร้องแต่ฝ่ายเดียว
ประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม. 249