คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 172

ตาม พ.ร.บ.ประถมศึกษา โรงเรียนประชาบาลหมายถึง โรงเรียนที่ประชาชนจัดตั้งและดำรงค์ด้วยทรัพย์ตนเองอย่างหนึ่ง และโรงเรียนที่นายอำเภอตั้งและดำรงค์ด้วยเงินของประชาชน หรือด้วยเงินช่วยการศึกษาในงบประมาณของกระทรวงศึกษาธิการ หรือทั้งสองประการอีกอย่างหนึ่ง
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักทรัพย์ซึ่งเป็นของหลวงใช้ในราชการ โรงเรียนประชาบาลซึ่งอยู่ในความดูแลรักษาของครูใหญ่ จำเลยให้การรับว่าได้ลักทรัพย์ของโรงเรียนประชาบาลฯซึ่งอยู่ในความควบคุมและรักษาของครูใหญ่ไปจริงตามฟ้อง ดังนี้ ฟังไม่ได้ว่าจำเลยรับว่าลักทรัพย์ของหลวงใช้ในราชการ

ตามพระราชบัญญัติประถมศึกษา โรงเรียนประชาบาล หมายถึงโรงเรียนที่ประชาชนจัดตั้งและดำรงด้วยทรัพย์ตนเองอย่างหนึ่งและโรงเรียนที่นายอำเภอตั้งและดำรงด้วยเงินของประชาชนหรือด้วยเงินช่วยการศึกษาในงบประมาณของกระทรวงศึกษาธิการหรือทั้งสองประการอีกอย่างหนึ่ง
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักทรัพย์ซึ่งเป็นของหลวงใช้ในราชการโรงเรียนประชาบาลซึ่งอยู่ในความดูแลรักษาของครูใหญ่ จำเลยให้การรับว่าได้ลักทรัพย์ของโรงเรียนประชาบาลฯ ซึ่งอยู่ในความควบคุมและรักษาของครูใหญ่ไปจริงตามฟ้อง ดังนี้ฟังไม่ได้ว่าจำเลยรับว่าลักทรัพย์ของหลวงใช้ในราชการ

ศาลอุทธรณ์พิพากษาจำคุกจำเลย 16 ปีตาม ก.ม.อาญา ม.249 จำเลยฎีกาคัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ คดียังอยู่ในระหว่างพิจารณาของศาลฎีกา ศาลชั้นต้นได้รายงานมาว่าจำเลยได้หลบหนีไปจากเรือนจำยังจับตัวไม่ได้ ศาลฎีกาจะดำเนินการพิจารณาไปไม่ได้ ต้องจำหน่ายคดี.

โจทก์ยื่นคำร้องเพิ่มเติมฟ้องขอเพิ่มโทษจำเลยในเวลาได ๆ ก่อนมีคำพิพากษาของศาลชั้นต้นได้
โจทก์ขอเพิ่มโทษแต่จำเลยไม่ได้ให้การ เมื่อพิจารณาเสร็จแล้ว ศาลก็มีอำนาจสอบถามคำให้การเรื่องเคยต้องโทษได้.

โจทก์ยื่นคำร้องเพิ่มเติมฟ้องขอเพิ่มโทษจำเลยในเวลาใดๆ ก่อนมีคำพิพากษาของศาลชั้นต้นได้
โจทก์ขอเพิ่มโทษแต่จำเลยไม่ได้ให้การ เมื่อพิจารณาเสร็จแล้ว ศาลก็มีอำนาจสอบถามคำให้การเรื่องเคยต้องโทษได้

จำเลยหลบหนีไประหว่างคดีอยู่ในชั้นฎีกา ศาลสั่งจำหน่ายคดี

คำให้การในคดีอาญาไม่จำต้องกล่าวแก้ข้ออ้างของโจทก์ทุกข้ออย่างคดีแพ่ง
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยตัดฟันไม้เวลากลางวัน จำเลยให้การว่าตัดฟันไม้จริง แต่เป็นไม้ของจำเลย พะยานโจทก์ขัดกันในเรื่องเวลาทำผิด แต่พอฟังได้ว่าทำผิดเวลากลางคืนต้องยกฟ้อง

คำให้การในคดีอาญาไม่จำต้องกล่าวแก้ข้ออ้างของโจทก์ทุกข้ออย่างคดีแพ่ง โจทก์ฟ้องว่าจำเลยตัดฟันไม้เวลากลางวัน จำเลยให้การว่าตัดฟันไม้จริง แต่เป็นไม้ของจำเลย พยานโจทก์ขัดกันในเรื่องเวลาทำผิด แต่พอฟังได้ว่าทำผิดเวลากลางคืนต้องยกฟ้อง

ป.วิธี.อาญาม.230มิได้บัญญัติฉเพาะการส่งประเด็นไปสืบแต่หย่างเดียว หากบัญญัติรวมถึงการเดินผเชินสืบด้วย.
ไนการผเชินสืบจำเลยจะไปฟังการพิจารนาหรือไม่ก็ได้หากเลยไม่ไป เมื่อสาลสืบกลับมาแล้วอ่านไห้จำเลยฟัง จำเลยไม่คัดค้านหย่างได ดังนี้ไม่ชัดต่อวิธีพิจารนา.
การพิจารนาและสืบพยานซึ่งกดหมายบังคับไห้ทำต่อหน้าจำเลยฉเพาะการพิจารนาและสืบไนสาลตาม ป. วิธีพิจารนาอาญา ม.172 เท่านั้น

ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 230 มิได้บัญญัติเฉพาะการส่งประเด็นไปสืบแต่อย่างเดียว หากบัญญัติรวมถึงการเดินเผชิญสืบด้วย
ในการเผชิญสืบจำเลยจะไปฟังการพิจารณาหรือไม่ก็ได้หากจำเลยไม่ไป เมื่อศาลสืบกลับมาแล้วอ่านให้จำเลยฟังจำเลยไม่คัดค้านอย่างใดดังนี้ไม่ขัดต่อวิธีพิจารณา
การพิจารณาและสืบพยานซึ่งกฎหมายบังคับให้ทำต่อหน้าจำเลยนั้น เฉพาะการพิจารณาและสืบพยานในศาลตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 172 เท่านั้น