คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 172

ต้นไม้กวาดนั้นตามสภาพและโดยปกติ ไม่นับว่าเป็นศาตราวุธตามกฎหมาย

ในคดีอุกฉกรรจ์จำเลยให้การรับสารภาพต่อหน้าศาล. แต่ในระหว่างที่ศาลนัดสืบพยานโจทก์ประกอบคำให้การรับสารภาพ.จำเลยขอให้การใหม่เป็นปฏิเสธฟ้องโจทก์เช่นนี้. ย่อมทำได้เพราะตามกฎหมายย่อมให้โอกาสจำเลยต่อสู้คดีอาญาได้เต็มที่. ในกรณีที่ศาลอุทธรณ์สั่งให้ย้อนสำนวนไปให้ศาลชั้นต้นพิจารณาพิพากษาใหม่ในคดีอุฉกรรจ์นั้น. เมื่อไม่เป็นการเสียหายแก่คดีโจทก์. โจทก์จะไม่นำพยานเข้าสืบใหม่โดยขอให้สืบพยานจำเลยต่อไปย่อมทำได้. เพราะถือว่าการสืบครั้งก่อนได้สืบต่อหน้าจำเลยแล้ว.

จำเลยฎีกา แล้วจำเลยหลบหนีออกไปนอกประเทศไทยมิได้อยู่ในอำนาจของศาล ศาลพิจารณาพิพากษามิได้

จำเลยฎีกา แล้วจำเลยหลบหนีออกไปนอกประเทศไทยมิได้อยู่ในอำนาจของศาล ศาลพิจารณาพิพากษามิได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเล่นโปกำ จำเลยให้การรับแต่ศาลจดว่าจำเลยเล่นโปปั่นโดยพลั่งเผลอผิดพลาดดังนี้ ลงโทษจำเลยตามฟ้องได้

โจทก์ขอแก้ไขเพิ่มเติมฟ้องโดยจำเลยมิได้ขอแก้ไขเพิ่มเติมให้การ ถือว่าจำเลยปฏิเสธฟ้องเพิ่มเติมของโจทก์เมื่อโจทก์ไม่นำสืบให้สมครบองค์ความผิดตามกฎหมายแล้ว ศาลก็ยกฟ้องโจทก์

ข้อเท็จจริงในสำนวนคดีอื่นซึ่งจำเลยมิได้เป็นคู่ความด้วยนั้น ศาลจะนำมาฟังลงโทษจำเลยมิได้ เพราะเป็นการกระทำลับหลังจำเลย
พยานบอกเล่านั้นศาล รับฟัง

โจทก์ฟ้องว่าจำเลย 5 คนแย่งกันเปน 2 พวกใช้สาตราวุธวิวาททำร้ายร่างกายกันบาดเจ็บจำเลยรับสารภาพฝ่ายโจทก์จำเลยไม่สืบพะยานดังนี้ จะลงโทษจำเลยตาม ม.254 มิได้

ในคดีอาญาเมื่อกฎหมายมิได้บัญญัติไว้โดยชัดเจนว่าให้การพิสูจน์ตกเป็นหน้าที่ของฝ่ายใดแล้วหน้าที่นำสืบต้องตกอยู่แก่โจทก์สำนวนหรือคำให้การจำเลยในคดีเรื่องอื่นไม่เป็นพะยานหลักฐานที่จะนำมาใช้ยันจำเลยในคดีอีกเรื่องหนึ่งได้

โจทก์ฎีกาในคดีที่มีจำเลยหลายคน แต่ส่งสำเนาฎีกาให้จำเลยได้แต่ผู้เดียวศาลฎีกาวินิจฉัยคดีฉะเพาะแต่จำเลยที่ส่งสำเนาฎีกาให้ได้เท่านั้น ส่วนสำหรับจำเลยคนอื่นในชั้นนี้ให้จำหน่ายคดีเสีย