คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 158

ฟ้องที่กล่าวหาว่าจำเลยกระทำผิดภายหลังวันฟ้องนั้น เป็นฟ้องที่ไม่ถูกต้อง ไม่ชอบที่ศาลจะรับประทับฟ้องไว้
ข้อที่ว่าฟ้องของโจทก์ชอบด้วยกฎหมายหรือไม่นั้น แม้จำเลยจะมิได้ยกขึ้นต่อสู้ศาลก็ยกขึ้นเองได้

คดีอาญาที่ราษฎรเป็นโจทก์ เมื่อศาลตรวจฟ้องถูกต้องตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา158 และสั่งนัดไต่สวนมูลฟ้องแล้วก็ถือว่าเป็นฟ้องตามกฎหมายและจะถือว่าผู้ถูกฟ้องยังไม่เป็นจำเลยหาได้ไม่ หากแต่ได้รับผ่อนผันยกเว้นสำหรับการดำเนินคดีในเบื้องต้นเท่านั้นฉะนั้นถ้าจะเป็นฟ้องเท็จก็อาจเป็นผิดตาม กฎหมายอาญา มาตรา 158,159 ได้ คดีอาญาที่คู่ความเพียงแต่อ้างสำนวนการพิจารณาในคดีอื่นมาเป็นพยานหลักฐานในคดีหลังนี้ ยังถือไม่ได้ว่าเป็นการพิจารณาและสืบพยานในศาลตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 172

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานจุดเผาทรัพย์มีลักษณะน่ากลัวอันตรายแก่ทรัพย์ของผู้อื่นแต่ไม่ได้กล่าวบรรยายมาในฟ้องถึงการประมาทและไม่ได้อ้างมาตราในกฎหมายเรื่องประมาทเมื่อทางพิจารณาฟังได้ว่าจำเลยกระทำโดยประมาท ต้องด้วยกฎหมายอาญา มาตรา201(1) ก็ลงโทษจำเลยไม่ได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา192 ต้องยกฟ้อง

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานจุดเผาทรัพย์มีลักษณะน่ากลัวอันตรายแก่ทรัพย์ของผู้อื่น แต่ไม่ได้กล่าวบรรยายมาในฟ้องถึงการประมาทและไม่ได้อ้างมาตราใน ก.ม.เรื่องประมาท เมื่อทางพิจารณาฟังได้ว่าจำเลยกระทำโดยประมาท ต้องด้วย ก.ม.อาญา ม.201(1) ก็ลงโทษจำเลยไม่ได้ตาม ป.วิ.อาญา ม. 192 ต้องยกฟ้อง

ปืนของกลางที่จำเลยใช้กระทำผิดฐานบุกรุก เมื่อโจทก์ขอให้ริบแม้ไม่ได้อ้างมาตรา ศาลก็มีอำนาจสั่งให้ริบได้

ปืนของกลางที่จำเลยใช้กระทำผิดฐานบุกรุก เมื่อโจทก์ขอให้ริบแม้ไม่ได้อ้างบทมาตรา ศาลก็มีอำนาจสั่งให้ริบได้

โจทก์บรรยายฟ้องความผิดฐานเบิกความเท็จตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 155 โดยไม่ได้กล่าวว่า จำเลยนำความที่รู้อยู่ว่าเป็นความเท็จมาเบิกความ เป็นฟ้องที่ไม่สมบูรณ์

โจทก์บรรยายฟ้องความผิดฐานเบิกความเท็จตามกฎหมายลักษณะอาญา ม.155 โดยไม่ได้กล่าวว่าจำเลยนำความที่รู้อยู่ว่าเป็นความเท็จมาเบิกความเป็นฟ้องที่ไม่สมบูรณ์

การนำไม้เคลื่อนที่ที่จะต้องมีใบเบิกทางตามความใน มาตรา39นั้น คือการนำเคลื่อนที่ตามที่บัญญัติไว้ใน มาตรา 38
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยนำไม้สักเคลื่อนที่โดยไม่มีใบเบิกทางตาม มาตรา 39 แต่ตามฟ้องของโจทก์ไม่ปรากฏข้อความตาม มาตรา 38 แต่ประการใดเลย ดังนี้ก็ลงโทษจำเลยไม่ได้

การนำไม้เคลื่อนที่ที่จะต้องมีใบเบิกทางตามความใน ม.39 นั้นคือการนำเคลื่อนที่ตามที่บัญญัติไว้ใน ม.38
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยนำไม้สักเคลื่อนที่โดยไม่มีใบเบิกทางตาม ม. 39 แต่ตามฟ้องของโจทก์ไม่ปรากฎข้อความตาม ม.38 แต่ประการใดเลยดังนี้ก็ลงโทษจำเลยไม่ได้