คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 158

ฟ้องโจทก์กล่าวว่า เมื่อวันที่ 3 เมษายน พ.ศ.2491 เวลากลางวัน จำเลยนี้ เป็นทหารกองเกินและได้รับหมายเรียกของคณะกรมการอำเภอให้มาให้คณะกรรมการ ตรวจเลือกเข้ากองประจำการทหารจำเลยบังอาจหลีกเลี่ยงไม่มาให้คณะกรรมการตรวจเลือกตามกำหนดเวลา ทั้งนี้เพื่อจะไม่เข้ารับราชการทหารกองประจำการตามพระราชบัญญัติ เหตุเกิด ฯลฯดังนี้ จำเลยย่อมเข้าใจฟ้องของโจทก์ไม่ได้ดีว่าโจทก์หาว่าจำเลยกระทำผิดในวันใด ฟ้องโจทก์จึงไม่ถูกต้องตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 158(5) ศาลต้องพิพากษายกฟ้อง

ฟ้องโจทก์กล่าวว่า เมื่อวันที่ 3 เมษายน พ.ศ.2491 เวลากลางวัน จำเลยนี้ เป็นทหารกองเกินและได้รับหมายเรียกของคณะกรมการอำเภอให้มาให้คณะกรรมการ ตรวจเลือกเข้ากองประจำการทหารจำเลยบังอาจหลีกเลี่ยงไม่มาให้คณะกรรมการตรวจเลือกตามกำหนดเวลา ทั้งนี้เพื่อจะไม่เข้ารับราชการทหารกองประจำการตามพระราชบัญญัติ เหตุเกิด ฯลฯดังนี้จำเลยย่อมเข้าใจฟ้องของโจทก์ไม่ได้ดีว่าโจทก์หาว่าจำเลยกระทำผิดในวันใด ฟ้องโจทก์จึงไม่ถูกต้องตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา 158(5) ศาลต้องพิพากษายกฟ้อง

คำฟ้องของโจทก์บรรยายไว้ว่า จำเลยมีเครื่องชั่งที่ถูกแก้ไขนั้นไว้ และได้ใช้เครื่องชั่งนั้นในกิจการต่อเนื่องกับประชาชนในทางพาณิชย์กิจการของจำเลย ดังนี้ เป็นที่เข้าใจว่าจำเลยมีเครื่องชั่งไว้เพื่อใช้ด้วยจำเลยย่อมมีผิดตาม พ.ร.บ.มาตราชั่ง ตวง วัด 2466 มาตรา 31

คำฟ้องของโจทก์บรรยายไว้ว่า จำเลยมีเครื่องชั่งที่ถูกแก้ไขนั้นไว้ และได้ใช้เครื่องชั่งนั้นในกิจการต่อเนื่องกับประชาชนในทางพาณิชย์กิจการของจำเลย ดังนี้ เป็นที่เข้าใจว่าจำเลยมีเครื่องชั่งไว้เพื่อใช้ด้วย จำเลยย่อมมีผิดตาม พ.ร.บ.มาตรา ชั่ง ตวง วัด 2466 มาตรา 31

โจทก์กล่าวในฟ้องหาว่าจำเลยกระทำผิดในวันที่ 4 มกราคม 3491 นั้น เป็นการพิมพ์ตัวเลขจำนวนพันผิดพลาด คือแทนจะเป็นเลข 2 กลับเป็นเลข 3 ไป ตามทางพิจารณาที่โจทก์ จำเลย นำสืบก็ดี คำพิพากษาศาลชั้นต้นก็ดี ตลอดจนฟ้องอุทธรณ์ของจำเลยก็ดี ปรากฏว่าปีเกิดเหตุเป็นพุทธศักราช 2491 ทั้งนั้น ฟ้องของโจทก์จึงเป็นที่เห็นได้ประจักษ์ว่า โจทก์หาว่าจำเลยกระทำผิดในวันที่ 4 มกราคม พ.ศ.2491 ศาลจะยกฟ้องเพราะการผิดพลาดเล็กน้อยเช่นนี้หาชอบไม่

โจทก์กล่าวในฟ้องหาว่าจำเลยกระทำผิดในวันที่ 4 มกราคม พ.ศ. 3491 นั้นเป็นการพิมพ์ตัวเลขจำนวนพันผิดพลาด คือ แทนจะเป็นเลข 2 กลับเป็นเลข 3 ไป ตามทางพิจารณาที่โจทก์จำเลยนำสืบก็ดี คำพิพากษาศาลชั้นต้นก็ดี ตลอดจนฟ้องอุทธรณ์ของจำเลยก็ดี ปรากฎว่าปีเกิดเหตุเป็นพุทธศักราช 2491 ทั้งนั้นฟ้องของโจทก์จึงเป็นที่เห็นได้ประจักษ์ว่า โจทก์หาว่าจำเลยกระทำผิดในวันที่ 4 มกราคม พ.ศ.2491 ศาลจะยกฟ้องเพราะการผิดพลาดเล็กน้อยเช่นนี้หาชอบไม่

ฟ้องโจทก์กล่าวว่า ภรรยาโจทก์ตายในคืนวันที่ 2 พฤษภาคม 2490 รุ่งขึ้นจำเลยเก็บเอาทรัพย์ของภรรยาโจทก์รวมทั้งทรัพย์ของโจทก์ไป โดยอ้างว่าจะไปเก็บไว้ให้ โจทก์ก็เลยมอบให้จำเลยเป็นผู้รักษาทรัพย์เหล่านั้น ต่อมา เมื่อวันที่ 3 กรกฎาคม 2490 เวลากลางวัน โจทก์ทวงเอาทรัพย์คืน แต่จำเลยกลับปฏิเสธว่าไม่ได้รับมอบทรัพย์ไว้จากโจทก์ ทั้งนี้โดยจำเลยมีเจตนาทุจริตเบียดบังยักยอกเอาทรัพย์เหล่านั้นไว้ เพื่ออาณาประโยชน์ของจำเลย ดังนี้ฟ้องของโจทก์ไม่ได้กล่าวหาว่า จำเลยยักยอกวันไหน จึงเป็นฟ้องไม่สมบูรณ์

ฟ้องโจทก์กล่าวว่า ภรรยาโจทก์ตายในคืนวันที่ 2 พฤษภาคม 2490 รุ่งขึ้นจำเลยเก็บเอาทรัพย์ของภรรยาโจทก์รวมทั้งทรัพย์ของโจทก์ไป โดยอ้างว่าจะไปเก็บไว้ให้ โจทก์ก็เลยมอบให้จำเลยเป็นผู้รักษาทรัพย์เหล่านั้น ต่อมาเมื่อวันที่ 3 กรกฎาคม 2490 เวลากลางวัน โจทก์ทวงเอาทรัพย์คืน แต่จำเลยกลับปฏิเสธว่าไม่ได้รับมอบทรัพย์ไว้จากโจทก์ ทั้งนี้โดยจำเลยมีเจตนาทุจจริตเบียดบังยักยอกเอาทรัพย์เหล่านั้นไว้ เพื่ออาณาประโยชน์ของจำเลย ดังนี้ฟ้องของโจทก์ไม่ได้กล่าวหาว่าจำเลยยักยอกวันไหน จึงเป็นฟ้องไม่สมบูรณ์

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ จำเลยเข้าหุ้นส่วนกันซื้อสลากกินแบ่งรัฐบาล สลากถูกรางวัลที่ 2 เป็นเงินสี่หมื่นบาท จำเลยรับเงินจากกองสลากกินแบ่งแล้ว จำเลยไม่ยอมจ่ายเงินสองหมื่นส่วนได้ของโจทก์ให้แก่โจทก์ จำเลยเจตนาทุจริตเบียดบังยักยอกเงินจำนวนนี้ ดังนี้ โจทก์ไม่ได้ไว้ใจจำเลยไม่ได้มอบหมายให้จำเลยเป็นผู้ดูแลรักษาหรือเก็บเงินไว้ จึงไม่เป็นคดีอาญา ศาลไม่รับฟ้องไว้พิจารณา

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์,จำเลยว่าหุ้นส่วนกันซื้อสลากกินแบ่งรัฐบาลจากถูกรางวัลที่ 2 เป็นเงินสี่หมื่นบาท จำเลยรับเงินจากกองสลากกินแบ่งแล้ว จำเลยไม่ยอมจ่ายเงินสองหมื่น ส่วนได้ของโจทก์ให้แก่โจทก์ จำเลยเจตนาทุจจริตเบียดบังยักยอกเงินจำนวนนี้ ดังนี้ โจทก์ไม่ได้ไว้ใจจำเลย,ไม่ได้มอบหมายให้จำเลยเป็นผู้ดูแลรักษาหรือเก็บเงินไว้ จึงไม่เป็นคดีอาญา ศาลไม่รับฟ้องไว้พิจารณา