คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 158 (5)

การควบคุมสิ่งของตาม พ.ร.บ.ควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภคฯ นั้น คณะกรรมการตาม พ.ร.บ.นี้ จะต้องประกาศเสียก่อนว่า สิ่งของใดบ้างอยู่ในความควบคุม แล้วจึงจะแต่งตั้งพนักงานเจ้าหน้าที่เพื่อปฏิบัติการต่อไป สิ่งของใดบ้างที่คณะกรรมการประกาศควบคุมนั้นเป็นข้อเท็จจริง ซึ่งโจทก์จะต้องบรรยายมาในฟ้อง คดีนี้ฟ้องโจทก์ไม่ได้บรรยายถึงความข้อนี้ ทั้งไม่ได้คัดสำเนาประกาศของคณะกรรมการมาท้ายฟ้อง ซึ่งพอจะถือได้ว่าเป็นส่วนหนึ่งของคำฟ้องด้วย เป็นแต่เพียงอ้างชื่อประกาศลงไว้ท้ายฟ้องเท่านั้น จึงไม่เป็นการเพียงพอ ไม่เป็นฟ้องที่สมบูรณ์อันจะลงโทษจำเลยได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำผิดในวันที่ 6 มิถุนายน 2489 แต่โจทก์นำสืบว่าจำเลยทำผิดในวันที่ 5 มิถุนายน 2489เป็นการฟ้องผิดวันลงโทษจำเลยไม่ได้

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานจำหน่ายข้าวสารเหนียวโดยไม่ได้รับอนุญาต เป็นการฝ่าฝืนประกาศของคณะกรมการจังหวัดแต่โจทก์ไม่ได้อ้างประกาศดังกล่าวเป็นพยาน ศาลก็ไม่ทราบว่า ประกาศที่โจทก์กล่าวมาในฟ้องได้ออกโดยอาศัยอำนาจบทกฎหมายฉบับใด แม้จำเลยให้การรับสารภาพ ก็ยังลงโทษจำเลยไม่ได้

ฟ้องว่าจำเลยจำหน่ายยาสูบเกินราคาที่อธิบดีกรมสรรพสามิตต์กำหนด แต่ไม่ได้บรรยายว่าจำเลยเป็นผู้ทำหารจำหน่ายยาสูบ ดังนี้ การกระทำของจำเลยไม่เป็นผิด ตามมาตรา 19 ลงโทษจำเลยไม่ได้
(อ้างฎีกา 1025/2487 และ 1059/2487)

ฟ้องว่าจำเลยจำหน่ายยาสูบเกินราคาที่อธิบดีกรมสรรพสามิตกำหนดแต่ไม่ได้บรรยายว่าจำเลยเป็นผู้ทำการจำหน่ายยาสูบ ดังนี้ การกระทำของจำเลยไม่เป็นผิดตามมาตรา 19 ลงโทษจำเลยไม่ได้ (อ้างฎีกา 1023/2487 และ 1059/2487)

คำว่าปริมาณใน พ.ร.บ.สำรวจและห้ามกักกันข้าว 2489 มาตรา 5 หมายถึงจำนวน
ฟ้องกล่าวแต่เพียงว่า จำเลยบังอาจกักกันข้าวไว้ประมาณ 1,260 กิโลกรัมคำว่าประมาณกลายเป็นไม่ใช่ยืนยันว่า จำเลยกักกันข้าวไว้เกิน 1,000 กิโลกรัมดังนี้ จึงไม่เป็นฟ้องที่ถูกต้องตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158 ลงโทษจำเลยไม่ได้

โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลย 6 คนสมคบกันเล่นการพนันที่บ้านจำเลยที่ 1โดยจำเลยที่ 2-3 เป็นเจ้ามือ จำเลยนอกนั้นเป็นคนแทง ดังนี้ ถือได้ว่าโจทก์หาว่าจำเลยที่ 1 เป็นคนแทงด้วย

ฟ้องกล่าวว่า จำเลยบุกรุกที่นาของนายกูดภูแซมโชติที่ตำบลอีตื้อ อำเภอยางตลาดเขตศาลจังหวัดกาฬสินธุ์ และจำเลยได้ให้การแก้คดีว่า เป็นนาซึ่งนางจันทร ได้แบ่งและยกให้จำเลย ดังนี้ ถือได้ว่า ฟ้องได้ระบุสถานที่ชัดพอสมควรเท่าที่จะให้จำเลยในคดีเข้าใจได้ว่าเป็นนาแห่งใดแล้ว ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

ฟ้องกล่าวว่า จำเลยบุกรุกที่นาของนายกูด ภูแซมโชติ ที่ตำบลอีตื้อ อำเภอบางตลาดเขตต์ ศาลจังหวัดกาฬสินธุ์ และจำเลยได้ให้การแก้คดีว่า เป็นนาซึ่งนางจันทรได้แบ่งและยกให้จำเลย ดังนี้ถือได้ว่า ฟ้องได้ระบุสถานที่ชัดพอสมควรเท่าที่จะให้จำเลยในคดีเข้าใจได้ว่าเป็นนาแห่งใดแล้ว ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

บรรยายฟ้องความผิดฐานแจ้งความเท็จ ต้องได้ความว่า ความข้อไหนเป็นเท็จอย่างไร ทำไมอาจทำให้ผู้อื่นหรือสาธารณชนเสียหายได้ จึงจะเป็นฟ้องที่สมบูรณ์