คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 159

พฤติการณ์ที่ถือว่าข้อเท็จจริงที่โจทก์นำสืบไม่ต่างกับที่ปรากฎในฟ้อง และเป็นข้อที่โจทก์ประสงค์จะให้ลงโทษ

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดขอให้ลงโทษและขอให้เพิ่มโทษฐานไม่เข็ดหลาบมาด้วยศาลชั้นต้นจดคำให้การจำเลย+ ๆ มาว่ารับสารภาพดังนี้ ต้องแปลแต่เพียงว่าจำเลยรับในข้อหาแห่งมูลฟ้องเท่านั้นไม่กินความถึงข้อที่ขอให้เพิ่มโทษด้วย
อ้างฎีกาที่ 468/2479

การแปลความหมายของคำให้การรับสารภาพของจำเลยเป็นปัญหาข้อกฎหมาย
โจทก์ฟ้องจำเลยหาว่าปลอมหนังสือตอนท้ายกล่าวว่าจำเลยเคยต้องโทษมาแล้ว แต่พ้นโทษมาเกินกำหนดขอให้ศาลใช้ดุลยพินิจในการลงโทษจำเลย จำเลยให้การรับสารภาพ โจทก์ไม่สืบพะยานดังนี้ ไม่ถือว่าจำเลยให้การรับสารภาพตลอดถึงข้อที่เคยต้องโทษมาแล้วด้วย

โจทก์กล่าวในฟ้องว่าจำเลยเคยต้องโทษมาแล้ว แลต้องโทษมาแล้วมากระทำผิดภายในกำหนด แต่มิได้มีคำขอท้ายฟ้องและอ้างบทขอให้เพิ่มโทษจำเลยศาลจะเพิ่มโทษจำเลยไม่ได้

ศาลจะเพิ่มโทษจำเลยฐานไม่เข็ดหลาบ โดยโจทก์มิกล่าวมาในฟ้อง หรือขอเพิ่มเติมฟ้องก่อนศาลชั้นต้นมีคำพิพากษามิได้

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา 321 แลในฟ้องตอนหนึ่งกล่าวว่าจำเลยเคยต้องโทษมาแต่ก่อนขอให้ศาลเพิ่มโทษจำเลยด้วย แต่คำขอท้ายฟ้องมิได้อ้างมาตรา 72 ขึ้นมา แลจำเลยให้การรับสารภาพว่าได้การรับสารภาพว่าได้กระทำผิดดังฟ้องโจทก์ทุกประการดังนี้ต้องแปลแต่เพียงว่า จำเลยรับว่าได้กระทำผิดฐานรับของโจรเท่านั้น จะเพิ่มโทษจำเลยด้วยไม่ได้