คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 218

พฤตติการณ์ที่ถือว่าไม้สักที่ตัดมายังไม่เปลี่ยนสภาพเมื่อไม้สักที่ตัดมายังไม่เปลี่ยนสภาพก็เข้าอยู่ในข้อสันนิษฐาน ผู้ที่ถูกจับไม้นั้นเป็นผู้ชักลาก

กรมการอำเภอไม่มีอำนาจประกาศเอาที่ซึ่งมีผู้ครอบครองอยู่เป็นที่สาธารณะประโยชน์สำหรับพลเมืองใช้ร่วมกัน กรมการอำเภอสั่งให้จำเลยออกจากที่ซึ่งอ้างว่าเป็นที่สาธารณประโยชน์จำเลยไม่ยอมออกโดยปรากฎว่าไม่ใช่ที่สาธารณะประโยชน์ที่ราษฎรร่วมกันดังนี้ จำเลยไม่มีผิดฐานขัดขืนคำสั่ง คดีที่ฎีกาฉะเพาะข้อกฎหมายนั้น ถ้าศาลล่างฟังข้อเท็จจริงมาไม่พอแก่การวินิจฉัยคดี ศาลฎีกามีอำนาจฟังข้อเท็จจริงได้ตลอด

ศาลชั้นต้นให้จำคุก 10 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ให้จำคุก 4 ปี เป็นแก้ไขเล็กน้อย

ฟ้องระบุว่าทำร้ายเขาสาหัสถึงรูปหน้าเสียโฉม ศาลจะลงโทษจำเลยในลักษณะสาหัสอย่างอื่นไม่ได้ ฟ้องขอให้ลงโทษตามมาตรา 256 ได้ความว่าจำเลยมีผิดตามมาตรา 254 ศาลลงโทษจำเลยตามมาตรา 254 ได้ ศาลชั้นต้นจำคุก 5 ปี ตามมาตรา 256 ศาลอุทธรณ์แก้ให้จำคุก 2 ปี ตามาตรา 254 เป็นแก้น้อย

ปลัดอำเภอตรวจพบคนเล่นไพ่ผิดเงื่อนไขจึงทำการจับกุมและเรียกเงินจากผู้เล่นครั้นพวกเล่นยอมให้เงิน+และทำบันทึกว่าเล่นได้ไม่ผิดเงื่อนไข ดังนี้เป็นความผิดฐานรับสินบนตามมาตรา 138(2) ไม่ใช่มาตรา 136
ศาลเดิมลงโทษตามกฎหมาย + อาญามาตรา 136 จำคุก 1 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ลงโทษตามมาตรา 138 จำคุก 3 ปี ถือว่าแก้มาก

ศาลเดิมจำคุก 2 เดือน ศาลอุทธรณ์แก้ฉะเพาะกำหนดโทษให้จำคุก 1 ปี 6 เดือนเป็นแก้น้อย

บาดแผลที่ไรผมเฉียงมาตรงจอนหูยาว 1 นิ้ว ตรงกลางแผลเป็นสันนูนเห็นได้ถนัดในระยะ 2 วา ไม่ใช่บาดแผลสาหัส
อ้างฎีกาที่ 486/2474.

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามมาตรา 131 จำคุกจำเลย 5 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ลงโทษจำเลยตามมาตรา 319(3)ให้จำคุกจำเลย 3 ปี เป็นการแก้ไขมาก,จำเลยเป็นสรรพากรจุงหวัดได้รับเงินค่าซ่อมแซมที่พักสรรพากรจังหวัดแล้วยักยอกเอาไปเป็นประโยชน์ส่วนตัวเสีย เป็นผิดตามมาตรา 314 หาใช่มาตรา 131 หรือ มาตรา 319(3)ไม่,โจทก์มิได้อ้างบทมาตรา 314 แต่คำบรรยายฟ้องของโจทก์กล่าวเป็นความผิดมาตรา 304 มาด้วยและอยู่ในข่ายที่โจทก์ประสงค์จะให้ลงโทษศาลย่อมลงโทษจำเลยตามมาตรานี้ได้.

บาดแผลถูกเล็บข่วน 3 แห่งหนังขาดโลหิตชัยเป็นบาดแผลถึงบาดเจ็บ
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้จำคุกจำเลย 5 ปี จำเลยฎีกาขอให้ลดโทษฐานปราณีไม่ได้เพราะเป้นข้อเท็จจริง

การวินิจฉัยว่าบาดแผลเช่นนั้นทำให้รูปหน้าเสียโฉมหรือไม่เป็นปัญหาข้อกฎหมาย
บาดแผลซึ่งใบหูขวาถูกฟันขาดไปครึ่งหนึ่งจากตอนบนชิดกับศรีษะถึงกลางใบหูถือว่าทำให้รูปหน้าเสียโฉมเป็นบาดแผลสาหัส