คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย: ป.วิ.อ. ม. 218

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 188/2484

พยายามข่มขืนกระทำชำเรา: การกระทำทางเพศโดยไม่ได้รับความยินยอม และการแก้ไขโทษโดยศาลอุทธรณ์

ชายอุดปากหยิงขึ้นคร่อมแก้ผ้าของตัวของหยิงและจะเอาของลับใส่ของลับหยิง หากหยิงผลักไสไม่ยอมจนมีคนมาพบเข้าชายจึงหนีไปดังนี้ ถือได้ว่าเป็นพยายามข่มขืนกระทำชำเรา
ศาลชั้นต้นให้จำคุก 4 เดือน ตามมาตรา 246 และรอการลงอาญา ศาลอุทธรณ์แก้ให้จำคุก 8 เดือนตามมาตรา 243-60 และ 246 และไม่รอการลงอาญานับว่าเป็นการแก้ไขมาก

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 76/2484

ข้อจำกัดสิทธิในการฎีกาในคดีอาญาที่มีโทษจำคุกไม่เกิน 5 ปีต่อกะทง

คดีที่ศาลขั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายืนกันมาลงโทษจำเลยหลายกะทง แต่ละกะทงโทษจำคุกไม่เกิน 5 ปี คู่ความจะฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้
(อ้างถึงฎีกาที่39/2484)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 41/2484

การเปลี่ยนแปลงโทษจากทำร้ายร่างกายบาดเจ็บสาหัสเป็นเพียงทำร้ายร่างกาย ศาลฎีกาตัดสินว่าฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ชอบ

ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุกจำเลย 3 ปีตามกฏหมายอาญามาตรา 256 ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษจำคุกจำเลย 1 ปีตามกฎหมายอาญามาตรา 254 ดังนี้เป็นการแก้น้อย ฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้
บาดเจ็บถึงสาหัสหรือไม่นั้นเป็นข้อเท็จจริง
อ้างฎีกาที่ 1264/2481

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 39/2484

จำกัดสิทธิฎีกาในคดีจำคุกไม่เกิน 5 ปีต่อกะทง

คดีที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายืนกันมาลงโทษจำเลยหลายกะทง แต่ละกะทงนั้นโทษจำคุกไม่เกิน5ปีคู่ความจะฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้(อ้างฎีกาที่ 842/2482)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 763/2483

บาดแผลสาหัสต้องพิสูจน์ถึงความพิการถาวรหรือทุพพลภาพระยะเวลาหนึ่ง จึงจะเข้าข่ายความผิดตามมาตรา 256

อ้างข้อเท็จจริงไม่ปรากฏว่าอาการพิการของเจ้าทุกข์เป็นเพราะถูกทำร้ายและอาจพิการไปตลอดชีวิตร์ และทั้งไม่ปรากฏว่าต้องเจ็บทุพพลภาพอยู่ดีวันดังนี้ไม่เรียกว่าบาดแผลสาหัสตาม กฎหมายอาญามาตรา 256

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 647/2483

การเปลี่ยนแปลงข้อกล่าวหาในชั้นพิจารณาคดี และสิทธิในการฎีกาเมื่อศาลวินิจฉัยข้อเท็จจริงแตกต่างกัน

กล่าวในฟ้องว่าจำเลยปลอมหนังสือและใช้หนังสือปลอม แต่ทาง พิจารณาปรากฎว่าเพียงแต่ว่ามีการแก้ตัวเลขและวันเดือน ปีในหนังสือ เช่นนี้ไม่เรียกว่าทางพิจารณาได้ ความแตกต่างกับ โจทก์ฟ้อง การที่ศาลล่างทั้ง 2 วินิจฉัยข้อเท็จจริงแตกต่างกันนั้นไม่เป็นปัญหาข้อ กฎหมาย+จะฎีกาได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 630/2483

ดุลยพินิจศาลในการริบของกลางในคดีภาษีชั้นใน เป็นข้อที่คู่ความมิอาจฎีกาได้

ในคดีที่จำเลยทำผิด พรบ ภาษีชั้นในซึ่งมีปัญหาว่าจะควรริบของกลางหรือไม่นั้น อยู่ในดุลยพินิจของศาล คู่ความจะฎีกาในข้อนี้มิได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 603/2483

การแก้ไขคำพิพากษาเล็กน้อยในคดีลักทรัพย์: การพิพากษาแก้เฉพาะจำนวนทรัพย์สินที่ลักไป ไม่ถือว่าเป็นการแก้ไขข้อเท็จจริงที่สำคัญ

ศาลเดิมพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลยคนละ 3 ปี ฐานลักโค 4 ตัว ตามกฎหมายอาญามาตรา 296 ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่าจำเลยลักโคไปเพียง 2 ตัวเท่านั้น จึงลงโทษจำคุกจำเลยคนละ 1 ปี ตามกฎหมายอาญามาตรา 294 ดังนี้ ถือว่าศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลชั้นต้นแต่เพียงเล็กน้อยโจทก์ ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงมิได้ ต้องห้ามตามประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ม. 218

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 589/2483

การเล่นบิลเลียดในสถานที่สาธารณะและการสันนิษฐานความผิดฐานพนัน: ศาลอุทธรณ์แก้ไขคำพิพากษาเรื่องริบทรัพย์

โรงบิลเลียดเป็นสาธารณสถาน พรบ การพะนัน ยกเว้นไม่สันนิษฐานว่าผู้อยู่ในวงการเล่นเป็นผู้เล่นพะนันด้วย การที่ศาลอุทธรณ์พิพากษายกคำพิพากษาศาลชั้นต้นฉะเพาะในเรื่องการริบทรัพย์เท่านั้นถือเป็นทางแก้ไขเล็กน้อย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 408/2483

การอ้างพยานเพิ่มเติมที่ไม่ทำให้เกิดผลกระทบต่อคำพิพากษา ศาลฎีกายกฎีกา

เมื่อการวินิจฉัยข้อฎีกาของโจทก์ไม่ทำให้เกิดประโยชน์แก้โจทก์ในการที่จะให้เปลี่ยนแปลงคำพิพากษาที่ ยกฟ้องแล้วศาลฎีกาไม่วินิจฉัยฎีกานี้

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย ป.วิ.อ. ม. 218

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 218