คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 218

ศาลชั้นต้น พิพากษาให้ริบยางของกลางทั้งหมด ศาลอุทธรณ์แก้ให้คืนยางบางส่วนให้ จำเลยดังนี้ โจทก์จะ ฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้ การจะให้ริบทรัพย์หรือไม่เป็นดุลยพินิจของศาลซึ่งถือว่าเป็นข้อเท็จจริง อ้าง ฎีกาที่ 448/2480 +++

ขัดที่ว่า ศาลอุทธรณ์ฟังในห้องสำนวนนั้นหรือไม่นั้น เป็นปัญหากฎหมาย

ศาลชั้นต้นให้จำคุก 2 ปี ตามมาตรา 298 ศาลอุทธรณ์แก้ให้จำคุก 3 ปี ตามมาตรา 299 เป็นแก้ไขเล็กน้อย ฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้

การเล่นบิลเลียดเกินเวลาในใบอนุญาตนั้น จะเป็นความผิดต่อเมื่อการเล่นนั้นได้มีการพะนันกัน คดีที่ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืนตาม ศาลล่างโดย ลงโทษปรับจำเลยนั้น ฎีกาได้แต่ข้อกฎหมาย และศาลฎีกาต้องฟังข้อเท็จจริงตาม ศาลล่าง

ศาลชั้นต้นลงโทษตามมาตรา 225-227 จำคุก 2 ปี ศาลอุทธรณ์แก้บทให้ลงโทษตามมาตรา 224-227 เป็นแก้ไขเล็กน้อย
การที่ศาลจะอนุญาตให้แก้เดือนในฟ้องหรือไม่อยู่ในดุลยพินิจของศาลอันเป็นข้อเท็จจริง เอกใบคูปองยางไปใช้โดยรู้ว่าปลอมเป็นผิดตามมาตรา 224-227

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาลงโทษจำเลยหลายกะทงยืนต้องกันมานั้น จำเลยฎีกาข้อเท็จจริงได้ฉะเพาะกะทงที่ศาลลงโทษเกิน 5 ปี เท่านั้น จะฎีกาข้อเท็จจริงในกะทงที่ศาลลงโทษไม่เกิน 5 ปีด้วยไม่ได้

ถ้าศาลฎีกาเห็นว่าพะยานหลักฐานโจทก์เป็นที่สงสัยว่าจะไม่มีความผิดเกิดขึ้นศาลก็ย่อมยกฟ้องปล่อยตัวจำเลยอื่นที่ฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้นั้นด้วย.

ไม้ถ่อซึ่งจำเลยใช้ตีเป็นเพื่อลักเอกไปนั้น ไม่ใช่สาตราวุธตาม ม.6 ข้อ 15 สมควรลดโทษตาม ม.59 หรือไม่นั้นอยู่ในดุลยพินิจของศาล ไม่ใช่ปัญหากฎหมาย.

ศาลชั้นต้นลงโทษตาม ม.251,59 จำคุก 3 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษตามมาตรา 254,59 จำคุก 1 ปีเป็นแก้มากฎีกาข้อเท็จจริงได้

จำเลยแลหัวหน้าผู้บังคับบัญชา+จำเลยกระทรวงการคลังแต่งตั้งให้เป็นข้าราชการประเภทลูกจ้าง หัวหน้าเป็นผู้ดูแลเก็บเงินค่าเช่าทรัพย์สินส่วนพระมาหากษัตริย์ ได้ใช้ให้จำเลยมีหน้าที่ไปเก็บเงินค่าเช่ามาส่งให้แก่หัวหน้า เมื่อจำเลยยังยอกเอาเงินนั้นไป จำเลยไม่มีผิดตามกฎหมายอาญามาตรา 131 แต่มีผิดตามกฎหมายอาญามาตรา 319(3)
ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุก 4 ปี ตามกฎหมายอาญามาตรา 131 ศาลอุทธรณ์แก้ให้จำคุก 2 ปีตามมาตรา 314 เรียกว่าแก้มากฎีกาในข้อเท็จจริงได้