คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 253

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานมีและใช้เครื่องชั่งที่ถูกแก้ไขและมีคำรับรองของเจ้าพนักงานและอ้าง พ.ร.บ.มาตราชั่งตวงวัด 2466 มาตรา 31, 32 จำเลยให้การรับสารภาพ ศาลมีอำนาจลงโทษจำเลยตามมาตรา 32 ซึ่งเป็นบทหนักได้
เงินค่าสินบลผู้จับในคดีผิด พ.ร.บ.มาตราชั่งตวงวัดนั้น ไม่มี ก.ม.ใดให้อำนาจอัยยการจะฟ้องเรียกสินบลให้แก่ผู้จับ
(อ้างฎีกา 362/2481, 218/2482)

อัยการไม่มีอำนาจขอให้ศาลบังคับให้จำเลยใช้ค่านำจับฐานฆ่ากระบือไม่รับอนุญาตแทนรัฐบาลหรือผู้เสียหายโดยมิได้เสียค่าธรรมเนียมดังคดีแพ่งอ้างฎีกาที่ 375/86

อัยยการไม่มีอำนาจขอให้ศาลบังคับให้จำเลยใช้ค่านำจับฐานฆ่ากระบือไม่รับอนุญาตแทนรัฐบาลหรือผู้เสียหายโดยมิได้เสียค่าธรรมเนียมดังคดีแพ่งอ้างฎีกาที่ 375/86

ในคดีทีพนักงานอัยการฟ้องจำเลยฐานขายทรัพย์ราคา 188 บาทไม่ออกใบรับเงินให้แก่ผู้ซื้ออันเป็นผิดตามประมวลรัษฎากรซึ่งได้มีบุคคลกล่าวหาแจ้งความให้คดีปรากฏขึ้นเพื่อจะได้รับค่าสินบนนั้น พนักงานอัยการไม่มีอำนาจฟ้องเรียกค่าสินบนแทนผู้กล่าวหาแจ้งความได้

ไนคดีที่พนักงานอัยการฟ้องจำเลยถานขายทรัพย์ราคา 188 บาทไม่ออกไบรับเงินไห้แก่ผู้ซื้ออันเปนผิดตามประมวนรัสดากรซึ่งได้มีบุคคลกล่าวว่าแจ้งความไห้คดีปรากตขึ้นเพื่อจะได้รับค่าสินบนนั้น พนักงานอัยการไม่มีอำนาคฟ้องเรียกค่าสินบนแทนผู้กล่าวมาแจ้งความได้

ประกาศให้บำเหน็จแก่ผู้นำจับผู้กระทำผิดต่อการภาษีอากร ร.ศ.121
อัยยการมีอำนาจฟ้องเรียกเงินค่าสินบนนำจับผู้กระทำผิดต่อการภาษีอากรได้โดยมิต้องเสียค่าธรรมเนียมเมื่อเจ้าพนักงานสัญญาจะให้เงินสินบนแก่ผู้นำจับแล้วดังนี้ศาลบังคับให้จำเลยใช้แทนได้

ในกณีที่พนักงานอัยยการเป็นโจทก์ฟ้องขอให้รื้อถอนสิ่งปลูกสร้างที่กีดขวางทางหลวงนั้นต้องเสียค่าธรรมเนียมเช่นคดีแพ่งธรรมดา