คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 336

ความผิดฐานลักทรัพย์ เป็นเรื่องเอาทรัพย์ของคนอื่นหรือเอาทรัพย์ซึ่งคนอื่นมีเจ้าของร่วมด้วยไปโดยเจตนาจะเอาทรัพย์นั้นเป็นของตนเองหรือผู้อื่น ฉะนั้นเมื่อไม่ปรากฏว่าจำเลยเจตนาที่จะเอาทรัพย์เป็นของตนหรือของผู้อื่น แต่แสดงว่าเป็นเรื่องเจตนาอย่างอื่น การกระทำของจำเลยจึงไม่เป็นความผิดฐานลักทรัพย์หรือวิ่งราวทรัพย์

อุทิศที่ดินให้แก่ทางราชการใช้ทำเป็นถนนและทางสาธารณะ แม้จะยังไม่ได้แก้โฉนดและยังใช้เป็นถนนและทางสาธารณะไม่ถึง 10 ปีก็ตาม ที่ดินนั้นก็เป็นทางสาธารณะแล้ว จะกีดกันเอากลับมาเป็นของตนอีกไม่ได้
ปลูกสร้างรุกล้ำทางหลวง อำเภอมีคำสั่งห้ามแล้วยังขัดขืนไม่รื้อถอนออกไป โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษฐานขัดคำสั่งเจ้าพนักงาน จำเลยย่อมต้องมีผิดตาม ก.ม.อาญา ม. 334 (2) ที่โจทก์ขอให้ลงโทษ

กฎหมาย อาญามาตรา 336 ข้อ 2 ที่บัญญัติห้ามไม่ให้ปลูกเรือน ปักรั้วหรือปลูกสร้างสิ่งใดๆ ให้ล้ำเข้าไปในทางหลวงนั้น ไม่มีความหมายถึงปลูกต้นข้าว ด้วยการเอาข้าวไปปักดำนั้น ไม่ได้หมายความว่าเอาของเกะกะไปวางในถนนหลวงดังบัญญัติไว้ในกฎหมายลักษณ อาญามาตรา 336 ข้อ 13

ฟ้องอุทธรณ์โจทก์รับว่ายังมิได้รับมีประกาศให้ใช้ พ.ร.บ.อากรค่าน้ำในจังหวัดน่าน ภายหลังโจทก์ยื่นคำแถลงการณ์ว่าความจริงได้มีประกาศให้ใช้ พ.ร.บ.อากรค่าน้ำในจังหวัดน่านแล้วดังนี้ศาลอุทธรณ์จะรับไว้วินิจฉัยไม่ได้ เพราะไม่ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งแห่งฟ้องอุทธรณ์ อ้างฎีกาที่ 1168/1169/2479

ทางเดิรสาธารณะอยู่ในโฉนดจำเลย ๆ ปิดเสีย มีผิดตามมาตราข้างบนที่ดินทางเดิรทางสาธารณะซึ่งใช้กันมานานแม้จำเลยจะได้รับโฉนดก็ไม่ได้กรรมสิทธิ (เทียบฎีกาที่781/72) การฟ้องให้เปิดทางไม่ต้องฟ้องขอให้ทำลายโฉนด

ทางหลวงที่ชายเลนน้ำขึ้นถึงนั้น ถือว่าอยู่ในเขตร์ลำน้ำ

ขัดคำสั่งเจ้าพนักงานกีดขวางทางหลวง