คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย: ป.อ. ม. 275

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 612/2504

การเลียนแบบเครื่องหมายการค้า: ศาลพิจารณาความคล้ายคลึงจากลักษณะทั่วไปได้เอง โดยไม่จำเป็นต้องสืบพยาน

ในเรื่องเครื่องหมายการค้า รูปลักษณะเครื่องหมายการค้าของโจทก์จำเลยคล้ายคลึงกันอันจะแสดงว่าจำเลยเลียนของโจทก์หรือไม่เป็นข้อที่ศาลพึงพิจารณารู้ได้เองเช่นบุคคลทั่วไปควรจะรู้กันฉะนั้น แม้ศาลจะเพียงตรวจดูรูปลักษณะเครื่องหมายการค้าประกอบพยานเอกสารโดยไม่สืบพยานบุคคล ก็ชอบที่จะทำได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 485/2503 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การนำเข้าและจำหน่ายยาชื่อซ้ำกับเครื่องหมายการค้าของผู้อื่น ไม่ถือเป็นความผิดตาม พ.ร.ก.เครื่องหมายการค้า

จำเลยได้สั่งยารักษาวรรณโรค ชื่อเดียวกับของโจทก์จากบริษัทผลิตยาในต่างประเทศ ที่ส่งมาให้โจทก์จำหน่าย แม้โจทก์จะได้จดทะเบียนเครื่องหมายไว้แล้วก็ดี จำเลยก็หามีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา ม.272, 275 ไม่

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 485/2503

การนำเข้ายาชื่อเดียวกันกับที่โจทก์จำหน่าย แม้มีการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าแล้ว ไม่ถือเป็นความผิดตาม พ.ร.บ.เครื่องหมายการค้า

จำเลยได้สั่งยารักษาวัณโรคชื่อเดียวกับของโจทก์จากบริษัทผลิตยาในต่างประเทศที่ส่งมาให้โจทก์จำหน่ายแม้โจทก์จะได้จดทะเบียนเครื่องหมายการค้าไว้แล้วก็ดีจำเลยก็หามีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 272,275 ไม่

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 573/2487 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การพาเด็กอายุ 13 ปีไปโดยไม่เต็มใจ แม้จะยินยอมตั้งแต่ต้น แต่หากมีเจตนาแสวงหาผลประโยชน์ ถือเป็นความผิด

พาเด็กอายุ 13 ปีเสสไปจากมารดาเด็ก โดยเด็กเต็มไจไปกับจำเลยแม้จะเปนโดยถูกหลอกลวงก็เปนผิดตามมาตรา 275 แต่ไม่เปนผิดตามมาตรา 274.

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3/2485 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การพาไปเพื่ออยู่กินเป็นสามีภริยาโดยสุจริต ไม่ถือเป็นความผิดฐานพรากผู้เยาว์

ชายพาหญิงไปโดยรักใคร่กัน เพื่อไปอยู่กินเป็นสามี ภริยากันโดยสุจริต ไม่ผิดตาม ม.275

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 397/2483

การหลอกลวงเพื่อแสวงหาผลประโยชน์จากเด็กโดยอาศัยความยินยอมของผู้ปกครอง

หลอกลวงผู้ปกครองเอาเด็กไปเพื่อหากำไร เด็กเต็มใจไปและผู้ปกครองก็ยินยอมให้เด็กไปเพราะหลงเชื่อคำหลอกลวงดังนี้ เป็นผิดตามมาตรา 275 ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามมาตรา 273 , 274 จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าการกระทำของ จำเลยเป็นผิดตามมาตรา 275 และ โจทก์ก็ฟ้องขอให้ลงโทษตามมาตรา 275 ด้วยดังนี้ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ ลงโทษตามมาตรา 275 ได้ อ้างฎีกา 329/2483

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 861-862/2473

เจตนาทุจริตสำคัญกว่าการสมยอม: การกระทำความผิดตาม ม.275 ต้องมีเจตนาหากำไรหรืออนาจาร

ผู้ที่จะมีผิดตามมาตราข้างบนนี้ จะต้องปรากฏว่ามีเจตนาจะหากำไรหรือเพื่ออนาจาร เพียงได้ความว่าเด็กสมัคร์ใจไปอย่างเดียวเท่านั้น ไม่พอจะชี้ขาดว่ามีผิดได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 981/2472

หลอกลวงเด็กเพื่ออนาจาร แม้เด็กยินยอมก็มีผิดตามกฎหมาย

หลอกลวงเด็กหญิงอายุพึ่งย่างเข้า 14 ปีไปเพื่ออนาจารหากำไรถึงเด็กจะยินยอมด้วยก็มีผิดตามมาตรา 275 วิธีพิจารณาอาญา ความผิดในเรื่องเดียวกันในคดีก่อนที่ฟ้องคนหนึ่งไม่ได้กล่าวว่าจำเลยในคดีนี้สมคบกับจำเลยในคดีก่อนนั้น ไม่เปนข้อสำคัญในการที่โจทก์ฟ้องคดีหลังนี้ เทียบฎีกาที่ 579/72

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 579/2472

ล่อลวงเด็กอายุต่ำกว่า 14 ปีเพื่ออนาจาร แม้เด็กยินยอมก็มีผิดตามกฎหมาย

ล่อลวงเด็กหญิงอายุตั้งแต่ 10 ขวบขึ้นไปแต่ยังไม่ถึง 14 ขวบไปเสียจากผู้ปกครอง ถึงเด็กเต็มใจไปด้วยก็มีผิด

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 310/2472

การล่อลวงเด็กและกระทำอนาจาร: การยินยอมที่ไม่สมบูรณ์

ล่อลวงเด็กหญิงอายุ 13 ปีไปเสียจากบิดามารดามีผิดตาม ม.274 วิธีพิจารณาอาญา การที่เด็กยินยอมไปด้วยตามคำล่อลวงของจำเลยไม่ถือว่าเต็มใจไปด้วยโดยบริสุทธิเทียบฎีกาที่ 58/2466,341/2468

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย ป.อ. ม. 275