คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 176

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเคยต้องโทษฐานลักเล่นการพนันพ้นโทษมายังไม่เกิน 3 ปีมาทำผิดฐานลักเล่นการพนันอีก จำเลยรับสารภาพดังนี้ จะถือว่าจำเลยพ้นโทษมาครบ 3 ปี แล้วไม่ได้ จึงเพิ่มโทษตามมาตรา 14ทวิ ไม่ได้ อ้างฎีกาที่874/2486

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเป็นเจ้ามือและหัวเบี้ยในการเล่นการพนันโปปั่นทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยเป็นเพียงผู้เข้าเล่น(ลูกค้า) ลงโทษได้ ไม่ถือว่าทางพิจารณาได้ความต่างกับฟ้อง
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเคยต้องโทษและพ้นโทษมายังไม่เกิน 5 ปีขอให้เพิ่มโทษ จำเลยรับว่าเคยต้องโทษมาแล้วจริงดังนี้ ถือว่ารับถึงข้อพ้นโทษมาไม่เกิน 5 ปีด้วยเพิ่มโทษได้

ฟ้องไนทางแพ่งก็เรียกว่าเปนข้อหาได้ตามม. 1(3)
โจทฟ้องว่าค่าโคโดยไม่ได้รับอนุญาตและว่าสัญญาจ่ายสินบนนำจับด้วย เมื่อจำเลยไห้การรับเต็มข้อหา ก็ย่อมรับร่วมถึงเงินสินบนนำจับด้วย.

ฟ้องในทางแพ่งก็เรียกว่าเป็นข้อหาได้ตาม มาตรา 1(3) โจทก์ฟ้องว่าฆ่าโคโดยไม่ได้รับอนุญาตและว่าสัญญาจ่ายสินบนนำจับด้วย เมื่อจำเลยให้การรับเต็มข้อหา ก็ย่อมรับร่วมถึงเงินสินบนนำจับด้วย

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักทรัพย์โดยลอบไขกุญแจหีบด้วยลูกกุญแจที่จำเลยมีอยู่โดยผิดด้วยกฎหมาย จำเลยรับสารภาพว่าได้ลักทรัพย์จริงตามฟ้อง ไม่ต่อสู้ และว่ากุญแจที่ใช้ไขหีบเป็นกุญแจของยายดังนี้ต้องฟังว่าจำเลยรับสารภาพแต่เพียงในข้อที่หาว่าได้ลักทรัพย์ของยายไปจริงเท่านั้น ส่วนเหตุที่ทำให้โทษหนักที่โจทก์กล่าวหาเมื่อโจทก์ไม่สืบพยาน ก็ยังฟังไม่ได้ว่าจำเลยได้ลูกกุญแจมาโดยผิดกฎหมาย จะลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 293ไม่ได้ ประชุมใหญ่ครั้งที่ 19/2486

ในเรื่องเพิ่มโทษฐานไม่เข็ดหลาบตามพ.ร.บ.การพนันนั้น ถ้าจำเลยพ้นโทษมาครบ 3 ปีแล้ว ก็เพิ่มโทษไม่ได้ ในเรื่องเพิ่มโทษตาม พ.ร.บ.การพนันโจทก์ฟ้องว่าจำเลยเคยต้องโทษและพ้นโทษมายังไม่เกิน 3 ปี จำเลยก็รับสารภาพ ดังนี้เพิ่มโทษไม่ได้เพราะจำเลยอาจพ้นโทษมาครบ 3 ปีแล้วก็ได้

ไนเรื่องเพิ่มโทสถานไม่เข็ดหลาบตาม พ.ร.บ.การพนันนั้นถ้าจำเลยพ้นโทสมาครบ 3 ปีแล้วก็เพิ่มโทสไม่ได้.
ไนเรื่องเพิ่มโทสตาม พ.ร.บ.การพนันโจทฟ้องว่าจำเลยเคยต้องโทสและพ้นโทสมายังไม่เกิน 3 ปีจำเลยก็รับสารภาพดังนี้เพิ่มโทสไม่ได้ เพราะจำเลยอาดพ้นโทสมาครบ 3 ปีแล้วก็ได้.

ศาลชั้นต้นฟังคำพยานโจทก์ปากเดียว แล้วพิพากษายกฟ้องโดยที่รูปคดีของโจทก์มีลักษณะเป็นความผิดและยังไม่มีเหตุอันใดที่จะฟังข้อเท็จจริงเป็นยุติเช่นนี้ ย่อมเป็นการไม่ชอบด้วยวิธีพิจารณาศาลควรดำเนินกระบวนพิจารณาให้เสร็จสิ้นกระแสความ

ตาม พ.ร.บ. ฝิ่น 2472 ม. 22,58 มุ่งเอาผิดฉเพาะแต่ผู้รับไบอนุญาตตั้งร้านฝิ่น หาได้หมายจึงผู้จัดการร้านฝิ่นด้วยไม่
ผู้ฝ่าฝืนตาม ม. 14พ.ร.บ.ฝิ่น 2472 นั้นย่อมหมายฉเพาะผู้สูบฝิ่นเท่านั้น
ฟ้องว่ามีฝิ่นและมูลฝิ่น จำเลยไห้การรับโดยระบุถึงฝิ่นหย่างเดียวดังนี้ จะถือว่าจำเลยรับถึงมูลฝิ่นด้วยไม่ได้.

ตาม พ.ร.บ.ฝิ่น 2472 มาตรา 22,58 มุ่งเอาผิดเฉพาะแต่ผู้รับใบอนุญาตตั้งร้านฝิ่น หาได้หมายถึงผู้จัดการร้านฝิ่นด้วยไม่ ผู้ฝ่าฝืนตาม มาตรา 14 พ.ร.บ.ฝิ่น 2472 นั้นย่อมหมายเฉพาะผู้สูบฝิ่นเท่านั้น ฟ้องว่ามีฝิ่นและมูลฝิ่น จำเลยให้การรับโดยระบุถึงฝิ่นอย่างเดียวดังนี้ จะถือว่าจำเลยรับถึงมูลฝิ่นด้วยไม่ได้ ประชุมใหญ่ครั้งที่ 16/2486