คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 176

โจทฟ้องว่าจำเลยทำผิดคืนวันที่ 20-21 และวงเล็บว่าตรงกับขึ้น 14 ค่ำ จำเลยรับสารภาพแต่เปนคดีอุกฉกรรจ์ โจทนำพยานมาสืบว่าจำเลยทำผิดคืนวันขึ้น 14 ค่ำ ซึ่งตรงกับคืนวันที่ 21-22 และจำเลยเข้าไจข้อหาดีดังนี้ ไม่ถือว่าทางพิจารนาต่างกับฟ้อง ลงโทสได้.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำผิดคืนวันที่ 20-21 และวงเล็บว่าตรงกับขึ้น 14 ค่ำจำเลยรับสารภาพแต่เป็นคดีอุกฉกรรจ์ โจทก์นำพยานมาสืบว่าจำเลยทำผิดคืนวันขึ้น 14 ค่ำ ซึ่งตรงกับคืนวันที่ 21-22 และจำเลยเข้าใจข้อหาดีดังนี้ไม่ถือว่าทางพิจารณาต่างกับฟ้อง ลงโทษได้ ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 16/2486

ความผิดถานไม่ไปขึ้นทเบียนทหานพายไนระยะเวลาที่กดหมายกำหนดไห้โดยไม่มีข้อแก้ตัวตามกดหมายนั้นเกิดขึ้นไนขนะที่ละเลยไม่ไปขึ้นทเบียนพายไนกำหนดของกดหมาย ครั้งเดียวมิได้เปนความผิดต่อเนื่องเรื่อย ๆ มา.
ประกาสของรัถมนตรีว่าการกะซวงกลาโหม ลงวันที่ 28 ธ.ค. 2483 ที่ไห้ยืดกำหนดเวลาขั้นทเบียนทหานตาม พ.ร.บ.รับราชการทหาน(ฉบับที่ 3) 2483 ม. 17 ไปจนถึงสิ้นเดือนกุมภาพันธ์ 2484 นั้น มีผลเพียงไม่ไห้เจ้าหน้าที่ดำเนินการว่าจำเลยกะทำผิดเท่านั้น ฉะนั้นหากจำเลยกะทำผิดไว้แล้วก็ต้องถือว่า การกะทำผิดของจำเลยมีหยู่หย่างเดิม มิไช่เพิ่งกะทำผิดเมื่อพ้นกำหนดประกาสของรัถมนตรี.
จำเลยไม่ขึ้นทเบียนทหานเปนความผิดเมื่อวันที่ 1 ก.พ. แต่โจทฟ้องว่าจำเลยทำผิดวันที่ 1 มี.ค. ดังนี้แม้จำเลยรับสารภาพก็ต้องยกฟ้อง

ความผิดฐานไม่ไปขึ้นทะเบียนทหารภายในระยะเวลาที่กฎหมายกำหนดให้โดยไม่มีข้อแก้ตัวตามกฎหมายนั้น เกิดขึ้นในขณะที่ละเลยไม่ไปขึ้นทะเบียนภายในกำหนดของกฎหมาย ครั้งเดียวมิได้เป็นความผิดต่อเนื่องเรื่อยๆ มา ประกาศของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม ลงวันที่ 28 ธ.ค.2483ที่ให้ยืดกำหนดเวลาขึ้นทะเบียนทหารตามพ.ร.บ.รับราชการทหาร (ฉบับที่ 3) 2483 มาตรา 17 ไปจนถึงสิ้นเดือนกุมภาพันธ์ 2484 นั้น มีผลเพียงไม่ให้เจ้าหน้าที่ดำเนินการว่าจำเลยกระทำผิดเท่านั้น ฉะนั้นหากจำเลยกระทำผิดไว้แล้วก็ต้องถือว่า การกระทำผิดของจำเลยมีอยู่อย่างเดิม มิใช่เพิ่งกระทำผิดเมื่อพ้นกำหนดประกาศของรัฐมนตรี จำเลยไม่ขึ้นทะเบียนทหารเป็นความผิดเมื่อ วันที่ 1 ก.พ. แต่โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำผิดวันที่ 1 มี.ค. ดังนี้แม้จำเลยรับสารภาพก็ต้องยกฟ้อง

โจทฟ้องขอไห้ลงโทสจำเลยตาม ม. 123 และ 304. จำเลยไห้การปติเสธ เช่นนี้ย่อมต้องหมายถึงว่าจำเลยปติเสธคำกล่าวไนฟ้องซึ่งสแดงอำนาดฟ้องไนเรื่องไม่ไห้ร้องทุขด้วย.

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา 123, และ 304 จำเลยให้การปฏิเสธ เช่นนี้ ย่อมต้องหมายถึงว่าจำเลยปฏิเสธคำกล่าวในฟ้องซึ่งแสดงอำนาจฟ้องในเรื่องไม่ได้ร้องทุกข์ด้วย

คำว่า"ไม้ตะพด"ย่อมมีความหมายเช่นเดียวกับไม้ตะบองฉะนั้นจึงถือได้ว่าเป็นศาสตราวุธตามกฎหมายแล้ว ฟ้องว่ามีอาวุธไม้ตะพดเข้าไปลักทรัพย์ในเคหสถานในเวลากลางคืนจำเลยรับสารภาพดังนี้ ลงโทษตามมาตรา 295 ได้

จำเลยแจ้งเท็จต่อเจ้าพนักงานแผนกยานพาหนะ เพื่อขออนุญาตขับขี่รถยนต์โดยว่าตนเป็นสัญชาติจีน ซึ่งความจริงเป็นคนสัญชาติไทย เป็นผิดเพียงตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 118.เพราะใบอนุญาตขับขี่เป็นแต่แสดงว่าได้รับอนุญาตให้ขับขี่ไม่ใช่เป็นหลักฐานแสดงว่าเป็นคนต่างด้าว. ในเรื่องแจ้งความเท็จเมื่อจำเลยรับในข้ออาจเกิดความเสียหาย.เมื่อไม่มีข้อใดแสดงให้เห็นว่านอกเหนือความจริงในท้องสำนวนก็ย่อมฟังได้. ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 29/2485.

จำเลยแจ้งเท็ดต่อเจ้าพนักงานแผนกยานพาหนะเพื่อขออนุญาตขับขี่รถยนตร์โดยว่าตนเปนสัญชาติจีน ซึ่งความจิงเปนคนสัญชาติไทย เปนผิดเพียงตามกดหมายอาญา ม.118 เพราะไบอนุญาตขับขี่เปนแต่สแดงว่าได้รับอนุญาตไห้ขับขี่ ไม่ไช่เปนหลักถานสแดงว่าเปนคนต่างด้าว , ไนเรื่องแจ้งความเท็ดเมื่อจำเลยรับไนข้ออาดเกิดความเสียหาย เมื่อไม่มีข้อไดสแดงไห้เห็นว่านอกเหนือความจิงไนท้องสำนวนก็ย่อมฟังได้.

ฟ้องโจทก์หาว่าจำเลยลักเมื่อระหว่างพระอาทิตย์ตกวันที่2 ถึงพระอาทิตย์ขึ้นวันที่ 3. แต่ทางพิจารณาได้ความว่าเหตุเกิดระหว่างพระอาทิตย์ตกวันที่ 3 ถึงพระอาทิตย์ขึ้นวันที่ 4. ศาลต้องยกฟ้อง เพราะโจทก์ฟ้องผิดวัน. โจทก์ฟ้องผิดวันแม้จำเลยให้การรับสารภาพ ศาลก็ต้องยกฟ้อง.