คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.ที่ดิน

จำเลยเป็นเจ้าหนี้ตามคำพิพากษานำยึดที่ดินของลูกหนี้ซึ่งล้อมรั้วรุกล้ำเข้าไปในอาณาเขตต์ที่ช่องโจทก์เมื่อเจ้าพนักงานขายทอดตลาดจำเลยเป็นผู้รับประมูลซื้อไว้ได้เมื่อปรากฎว่าในการนำยึดทรัพย์นี้ จำเลยมุ่งหมายแต่จะยึดฉะเพาะทรัพย์ของลูกหนี้เท่านั้น ดังนี้จำเลยก็ไม่ได้กรรมสิทธิที่ดินของโจทก์ด้วย แม้โจทก์จะไม่ว่ากล่าวอย่างไรเสียแต่ในชั้นแรกก็ตามการยึดที่ดินที่มีโฉนดแผนที่เจ้าพนักงานบังคับคดีจะต้องนำเอาโฉนดที่ดินนั้นมาแล้วแจ้งการยึดให้ลูกหนี้ตามคำพิพากษาและเจ้าพนักงานที่ดินทราบ

ใบเหยียบย่ำเป็นเพียงหนังสือแสดงว่ามีสิทธิเข้า+สร้างถางทำเอาประโยชน์+ที่ดินเท่านั้น
ที่ดินมีใบเหยียบย่ำโจทก์รับซื้อฝากไว้ และในที่สุดศาลได้พิพากษาว่าที่ดินตกเป็นสิทธิแก่โจทก์แล้ว ในเวลาต่อมาเจ้าพนักงานได้ออกโฉนดให้ในนามของผู้ขายฝากเดิม ๆ ได้เอาไปขายให้แก่บุคคลภายนอกรับซื้อไว้โดยสุจริตและเสียค่าตอบแทน ทั้งได้จดทะเบียนการซื้อขายไว้ด้วยดังนี้ โจทก์จะฟ้องขอให้ทำลายการซื้อขายนี้มิได้บุคคลภายนอกได้ที่นี้เป็นกรรมสิทธิ
คำพิพากษายอมมีผลผูกมัดฉะเพาะระหว่างโจทก์จำเลยไม่มีผลไปถึงบุคคลภายนอกด้วย

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่รายพิพาท จำเลยต่อสู้ครอบครองปรปักษ์ในชั้นพิจารณาจำเลยเบิกความเป็นพะยานว่าที่พิพาทเป็นของตายายจำเลยจำเลยอาศัยอยู่ดังนี้ แสดงว่าจำเลยมิได้ปกครองที่พิพาทด้วยเจตนาจะยึดถือเพื่อตน จึงไม่ได้กรรมสิทธิ

หน้าโฉนดที่ดินมีชื่อผู้ถือกรรมสิทธิหลายคน เบื้องต้นต้องสันนิษฐานไว้ก่อนว่าทุกคนมีส่วนกรรมสิทธิเท่า ๆ กัน ผู้ใดอ้างว่าตนมีส่วนมากกว่าผู้อื่นมีหน้าที่นำสืบหักล้างข้อสันนิษฐานนี้ให้สมกับข้ออ้างของตน

ตกลงซื้อขายที่ดินกันแปลงหนึ่ง ครั้นถึงเวรโอนโฉนดกลับเอาโฉนดของที่ดินอีกแปลงหนึ่งไปโอน แต่ผู้ซื้อก็คงครองครองที่ดินแปลงที่ตกลงซื้อขายกันนั้นตลอดมาโดยมิได้มีการสำคัญผิดอย่างใดดังนี้ ไม่ทำให้ผู้ซื้อได้สิทธิในที่ดินแปลงที่ได้โอนโฉนดนั้น
คดีแพ่งโจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากที่ดินและเรียกค่าเสียหาย 45 บาท ถ้าศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นให้ยกฟ้องโจทก์ ๆ ฎีกาได้แต่ในปัญหาข้อกฎหมาย

ที่ดินริมตลิ่งมีที่งอกเจ้าของขายให้แก่ผู้ซื้อไปโดยมิได้มีการแบ่งแยกที่งอกออกจากที่ดินดังนี้ ที่งอกย่อมตกติดไปกับที่ดินผืนใหญ่นั้นด้วย
เจ้าของที่ดินจะอ้างว่าปกครองปรปักษ์ต่อตนเองไม่ได้

ละทิ้งที่สวนซึ่งยังไม่มีโฉนดต้องละทิ้งไป 9 ปี 10 ปี จึงจะขาดกรรมสิทธิอ้างฎีกาที่ 447,448/2471 การครอบครองอันเป็นเหตุให้ได้กรรมสิทธิจะเป็นที่มีหรือไม่มีหนังสือสำคัญก็ดีต้องมีกำหนดระยะเวลา 10 ปี ตาม ม.1382 อ้างฎีกาที่ 244/2480 ที่ดินซึ่งเจ้าของมีกรรมสิทธินั้น จะอ้าง ม.1375 มาตัดฟ้องไม่ได้

ครอบครองที่ดินมือเปล่ามาเกิน 10 ปี เข้าหลักเกณฑ์การครอบครองตาม ม.1382 แห่งประมวลแพ่ง ฯ แล้ว ซื้อที่นามือเปล่ามาด้วยกันฝ่ายใดได้เข้าครอบครองย่อมมีสิทธิดีกว่าอีกฝ่ายหนึ่ง

ที่ดินมฤดก ผู้รับมฤดกต่างปกครองกันมาเป็นสัดส่วนย่อมได้ที่นั้นเป็นสิทธิกฎหมายปิดปากที่ดินมฤดก โฉนดมีชื่อเจ้ามฤดกอยู่ ผู้รับมฤดกคนอื่นย่อมให้ผู้รับมฤดกคน 1 เป็นเจ้าของผู้เดียว ถ้าผู้นั้นแสดงให้คนภายนอกหลงว่าผู้รับมฤดกอื่นเป็นเจ้าของแล้ว ย่อมปิดปากผู้รับทรัพย์นั้นมิให้เถียงคนภายนอก

ที่ดินไม่มีหนังสือสำคัญสำหรับ+ที่ การซื้อขายทำเป็นสัญญา+กรมธรรม์ก็ใช้ได้ตามกฎหมาย+ตัวการ ตัวแทน ++ที่ดินรายพิพาทเป็นของมารดาๆ ยอมให้บุตร์ทำการออกหน้าแสดงว่าเป็นเจ้าของที่ดินรายพิพาทแล้วเอาไปขายฝากไว้ต่อบุคคลภายนอกดังนี้ ผู้ซื้อได้ที่เป็นสิทธิตามประมวลแพ่งฯ ม.806
ประเด็นหาได้เกิดมีขึ้นฉะเพาะเนื่องมาแต่คำฟ้องอย่างเดียวไม่ แม้แต่ลำพังตัวคำให้การเองก็อาจทำให้เกิดประเด็นขึ้นได้
โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ซึ่งอ้างว่า ได้ซื้อมาจากบุตร์จำเลย จำเลยให้การว่าที่นาเป็นของตนได้ให้บุตร์เช่าทำ บุตร์จะเอาไปขายให้โจทก์เท่าาใดเมื่อใดไม่ทราบดังนี้ทำให้เกิดประเด็นขึ้นข้อหนี่งว่าบุตร์ให้เอาที่ราย+พิพาทนี้ไปขายฝากไว้+โจทก์ โดยจำเลยรู้เห็นยินยอมด้วยหรือไม่