คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.พ.พ. ม. 1693

นายอำเภอได้บันทึกถ้อยคำเจ้ามฤดกต่อหน้าผู้นั่งซึ่งลงลายมือชื่อเป็นพะยาน 2 คน เจ้ามฤดกให้ถ้อยคำขอถอนพินัยกรรม์เดิม และแบ่งทรัพย์ให้บุตรหลานใหม่ แล้วลงลายมือชือต่อหน้าผู้นั่งที่ลงชื่อเป็นพะยานและบันทึกนั้นลงวันเดือนปีไว้ด้วย ดังนี้ ถือว่าบันทึกนั้นเป็นพินัยกรรมตามแบบธรรมดา และมีผลลบล้างพินัยกรรม์ฉะบับเก่า ซึ่งเป็นเอกสารฝ่ายเมือง
ฟ้องอุทธรณ์จะลงชื่อศาลเดิมหรือศาลอุทธรณ์ก็มีผลเช่นเดียวกัน

ภรรยาที่ฟ้องแบ่งสินสมรสนั้น ถ้าสมรสมีหยู่ไม่พอไช้หนี้และไม่พอไช้เดิมของอีกฝ่ายหนึ่งที่สูนย์สิ้นไป ก็+ไม่มีสิทธิได้แบ่งสมรส.
ฝ่ายหนึ่งร้องเรียกทรัพย์ของผู้ตายพบพินัยกัม แม้ปรากตว่าผู้ตายทำพินัยกัมยกทรัพย์บางหย่างไห้คนพาย + แต่อีฝ่ายหนึ่งมิได้ต่อสู้ว่าเปน+ตามพินัยกัมฉบับหลัง เมื่อปรากตว่าทรัพย์นั้นตกหยู่ที่ตน สาลก็พิพากสาไห้ส่งทรัพย์ไหฝ่ายที่ฟ้องเรียก ทนายความเบิกความอันเปนความของลูกความของตน โดยลูกความยินยอมไห้เปิดเผยและสาลไม่ได้รับนั้น เปนการผิดมารยาททนายความ.
คำเบิกความของทนายที่เปิดเผยความสองลูกความอันเปนการผิดมารยาททนายความนั้น รับฟังเปนพยานหลักถานได้จะมีน้ำหนักเพียงไรเปนอีกเรื่องหนึ่ง.

ถ้าพินัยกรรม์ได้ทำเป้นต้นฉะบับหลายฉะบับ การเพิกถอนไม่บริบูรณ์จนกว่าจะได้ทำแก่ต้นฉะบับนั้นทุกฉะบับการที่ผู้ทำพินัยกรรม์เพิกถอนพินัยกรรม์ด้วยวาจานั้นไม่มีผลเป็นการเพิกถอนตามกฎหมายแต่ประการใดผู้ทำพินัยกรรม์สั่งให้ทำลายพินัยกรรม์ของตนเสียแต่การทำลายได้กระทำภายหลังที่ผู้ตายถึงแก่ความตายแล้วดังนี้ การทำลายไม่เป็นผลเพิกถอนความสมบูรณ์ของพินัยกรรม์นั้น