คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.พ.พ. ม. 453

ข้าหลวงประจำจังหวัดไม่มีอำนาจทำสัญญาขายทางเดินซึ่งเป็นทางสาธารณชนใช้ไปมาให้แก่เอกชน เอกชนผู้ซื้อย่อมไม่ได้กรรมสิทธิ ตาม ม.1305 อ้างฎีกาที่ 637-638-639/2472
ที่สาธารณผู้ครอบรองก่อนย่อมมีสิทธิดีกว่าผู้อื่น

ซื้อของเชื่อเอาไปขายมีอายุความ 2 ปี ไม่ใช่ 5 ปี

ใครเป็นผู้ซื้อ ตั้งใจเป็นผู้ซื้อแต่เอาเงินของผู้อื่นมาซื้อและให้เจ้าของเงินลงชื่อเป็นคู่สัญญาในสัญญาซื้อขายแม้มีสัญญากับเข้าของเงินว่าจะโอนที่ให้แก่ตนในภายหลังก็ไม่นับว่าตนเป็นผู้ซื้อ บุคคลจะเป็นนายหน้าให้แก่ตัวเองไม่ได้ พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ ม.9 ข้อฎีกาซึ่งมิได้ยกขึ้นคัดค้านในชั้นศาลล่าง ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

การแปลสัญญา นิ่งไม่ถือว่ายอม ธรรมเนียมประเพณีจะยกขึ้นอ้างได้นั้น ต้องเป็นธรรมเนียมประเพณีที่ประพฤติกันมานมนาน
คู่ความเป็นคนบังคับเคนมาร์ก

สัญญายอมความเป็นสัญญาซื้อขายบริบูรณ์ กรรมสิทธิผ่าน