คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.พ. ม. 86

คำฟ้องโจทก์ที่ขอให้ขับไล่โดยผู้เช่า กล่าวเพียงว่า จำเลยทำการค้าขาย โจทก์ย่อมสืบได้ว่า จำเลยทำการค้าในสถานที่เช่าอย่างไรเพียงใด ไม่เป็นการสืบนอกประเด็น แม้จะมิได้กล่าวในคำฟ้อง ว่าจำเลยทำการค้าเป็นส่วนใหญ่ก็นำสืบได้ เมื่อจำเลยโต้เถียงขึ้นมา
ฟ้องอุทธรณ์ที่ไม่มีคำขอนั้น ข้อความในฟ้องอุทธรณ์นั้นย่อมเข้าใจได้โดยปริยายว่า มีความมุ่งหมายให้ศาลอุทธรณ์บังคับตามคำฟ้องและคำขอบังคับเดิม ฟ้ออุทธรณ์นั้นย่อมใช้ได้
โจทก์จำเลยตกลขึ้นค่าเช่ากันก่อนใช้ พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ปี 2489 และการขึ้นค่าเช่านี้ไม่ต้องห้ามตาม พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าที่ใช้อยู่ในเวลานั้น คือ ฉะบับปี 2486 - 2488 ดังนี้ จะยกเอา พ.ร.บ.ฉะบับปี 2490 มาใช้บังคับไม่ได้ และแม้การค้างชำระค่าเช่าเกินกว่า 2 คราวติด ๆ กัน จะเกิดขึ้นภายหลังที่ใช้ พ.ร.บ. ปี 2489 แล้วพ.ร.บ. ปี 2490 ก็ไม่คุ้มครองในกรณีค้างชำระค่าเช่า เช่นนี้

คำฟ้องโจทก์ที่ขอให้ขับไล่จำเลยผู้เช่า กล่าวเพียงว่าจำเลยทำการค้าขาย โจทก์ย่อมนำสืบได้ว่า จำเลยทำการค้าในสถานที่เช่าอย่างไรเพียงใด ไม่เป็นการสืบนอกประเด็นแม้จะไม่ได้กล่าวในฟ้องว่า จำเลยทำการค้าเป็นส่วนใหญ่ก็นำสืบได้ เมื่อจำเลยโต้เถียงขึ้นมา
ฟ้องอุทธรณ์ที่ไม่มีคำขอนั้น ถ้าข้อความในฟ้องอุทธรณ์นั้นย่อมเข้าใจได้โดยปริยายว่า มีความมุ่งหมายให้ศาลอุทธรณ์บังคับตามคำฟ้องและคำขอบังคับเดิม ฟ้องอุทธรณ์นั้นย่อมใช้ได้
โจทก์จำเลยตกลงขึ้นค่าเช่ากันก่อนใช้ พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าปี 2489 และการขึ้นค่าเช่านี้ ไม่ต้องห้ามตาม พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าที่ใช้อยู่ในเวลานั้นคือ ฉบับปี 2486-2488 ดังนี้ จะยกเอา พระราชบัญญัติฉบับปี 2490 มาใช้บังคับไม่ได้ และแม้การค้างชำระค่าเช่าเกินกว่า 2 คราวติดๆ กันจะเกิดขึ้นภายหลังที่ใช้พระราชบัญญัติปี 2489 แล้ว พระราชบัญญัติปี 2490 ก็ไม่คุ้มครองในกรณีค้างชำระค่าเช่า เช่นนี้

ในเรื่องทำหนังสือสัญญาจ้างรักษาโรค คู่ความนำพยานบุคคลสืบแก้ไขเปลี่ยนแปลงผิดไปจากหนังสือสัญญาได้ ไม่มีกฎหมายห้าม

ในเรื่องทำหนังสือสัญญาจ้างรักษาโรค คู่ความนำพะยาน+สืบแก้ไขเปลี่ยนแปลงผิด+จากหนังสือสัญญาได้ ไม่มีกฎหมายห้าม

พฤติการณ์ที่ถือว่า เป็นการประวิงความ
ในกรณีที่ศาลอุทธรณ์ย้อนสำนวนไปสืบพะยานต่อไป แล้วพิพากษาใหม่นั้น เมื่อมีฎีกาก็ต้องเสียค่าขึ้นศาลตามทุนทรัพย์

เมื่อสืบพยานโจทก์แล้วนัดสืบพยานจำเลยครั้งแรกเมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม 2488 ทนายจำเลยแถลงว่า จำเลยป่วยขอเลื่อนฝ่ายโจทก์คัดค้านว่า ไม่มีใบรับรองของแพทย์มาแสดง ทนายจำเลยแถลงรับรองต่อศาลว่าถ้านัดหน้าจำเลยมาไม่ได้ ทนายจะแถลงก่อนวันนัดให้ศาลไปเผชิญสืบ ศาลให้เลื่อนไปวันที่ 21 มิถุนายน 2488 ครั้นถึงวันนัดทนายจำเลยยื่นคำร้องว่า จำเลยป่วยไม่รู้จะหายเมื่อไรหากจะหายป่วยอีกนานและขอให้ศาลไปเผชิญสืบศาลชั้นต้นไม่อนุญาตแล้วเรียกพยานอื่นเข้าสืบ หลังจากศาลถามชื่อและที่อยู่ของพยานปากแรกแล้ว ทนายแถลงว่า ไม่ขอสืบพยานปากนี้ และขอเลื่อนไปสืบพยานอื่น พฤติการณ์ดังกล่าวถือได้ว่า จำเลยประวิงความการที่ศาลชั้นต้นงดสืบพยานจำเลยจึงชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 86
ในกรณีที่ศาลอุทธรณ์ย้อนสำนวนไปให้สืบพยานต่อไป แล้วพิพากษาใหม่นั้น เมื่อมีฎีกาก็ต้องเสียค่าขึ้นศาลตามทุนทรัพย์

คดีนี้โจทก์ฟ้องขอให้เปิดทางเดิน เมื่อโจทก์อ้างว่าใช้มานานโดยมิได้อาศัยสิทธิของใครแต่จำเลยว่าโจทก์ใช้มาในฐานะเป็นญาติกัน เพียงเท่านี้ยังถือไม่ได้ว่าจำเลยได้รับว่าโจทก์ได้ใช้ทางมาโดยปรปักษ์ จะต้องให้คู่ความนำสืบต่อไป

จำเลยทำสัญญาตั้งผู้อื่นเป็นตัวแทนค้าต่าง จำหน่ายสินค้าและเก็บเงินให้ ดังนี้การส่งมอบสินค้ากับชำระราคาของไม่ใช่เป็นกรณีเรื่องซื้อขายอันจะต้องเสียอากรแสตมป์ตามประมวลรัษฎากร
โจทก์อ้างเอกสารสัญญาตั้งตัวแทนค้าต่างที่จำเลยทำไว้เป็นพะยานซึ่งมีข้อความชัดเจนนั้น โจทก์จะขอสืบพะยานแปลข้อความในเอกสารนั้นเป็นอย่างอื่นไม่ได้.

ตามสัญญาปรากฏชัดว่าเป็นสัญญากู้เงินและมอบนาให้ทำต่างดอกเบี้ยโจทก์จะสืบพยานบุคคลว่าเป็นการขายนาไม่ใช่กู้ไม่ได้ เพราะเป็นการฝ่าฝืนวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 94

ตามสัญญาปรากตชัดว่าเปนสัญญาเงิน และมอบนาไห้ทำต่างดอกเบี้ยโจทจะสืบพยานบุคคลว่าเปนการขาย+ ไม่ไช่กู้ไม่ได้ เพราะเปนการฝ่าฝืนวิธีพิจารนาความแพ่ง ม. 94