คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.พ. ม. 248

การทำสัญญาลดเงินกู้แต่ยังสงวนสิทธิตามสัญญาเดิมอยู่นั้นไม่เรียกว่าแปลงหนี้ใหม่ การวินิจฉัยเอกสารใบเสร็จรับเงินว่ารายใดเป็นการชำระดอกเบี้ยและรายใดเป็นการชำระต้นเงิน เป็นปัญหาข้อเท็จจริง ไม่ใช่การตีความเอกสาร

การทำสัญญาลดเงินกู้แต่ยังสงวนสิทธิตามสัญญาเดิมอยู่นั้น ไม่เรียกว่าแปลงหนี้ใหม่การวินิจฉัยเอกสารใบเสร็จรับเงินว่ารายใดเป็นการชำระดอกเบี้ยและรายใดเป็นการชำ ระต้นเงิน เป็นปัญหาข้อเท็จจริง ไม่ใช่การตีความเอกสาร

ฟ้องขอให้ปลดเปลื้องทุกข์และเรียกค่าสินไหมทดแทนศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยแพ้ในข้อปลดเปลื้องทุกข์ แต่ไม่ให้ค่าสินไหม จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนดังนี้ จำเลยจะฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้ โดยถือว่าเป็นคดีไม่มีทุนทรัพย์

ที่ดิน มฤดก ราคา 3000 บาท โจทก์ฟ้องแบ่งราคา 2000 บาท ศาลเดิมตัดสินให้โจทก์ได้ฉะเพาะที่ปกครองมาเป็นราคา 500 บาท ศาลอุทธรณ์ฟังว่าโจทก์จำเลยปกครองร่วมกัน ตัดสินแย่งคนละครึ่งดังนี้ ถือว่าแก้ไขมาก

ข้อความที่คู่ความยกขึ้นอ้างอิงจะเป็นปัญหาเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชนหรือไม่ เป็นปัญหาข้อกฎหมายปัญหามีว่า จะเป็นสัญญาเช่าซื้อหรือเป็นสัญญา ซื้อขายนั้น ไม่ใช่เป็นปัญหาอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชน อ้างฎีกาที่ 1153/2480

เมื่อ ศาลฎีกาเห็นว่าจะ วินิจฉัยชี้ขาดเป็นสถาน++ก็ไม่ทำให้ชนะคดีได้แล้ว ศาลฎีกามีอำนาจไม่ วินิจฉัยในประเด็นที่ ฎีกาขึ้นมา

เพียงแต่ปลูกเรือนในชายคายื่นล้ำเข้าไปในที่ของผู้อื่น จะอ้างว่ามีกรรมสิทธิตาม ม. 1335 ไม่ได้ศาลชั้นต้น พิพากษาว่าที่พิพากษานอกชายคา เรือนจำเลยเป็นของโจทก์ ที่ในชายคาเรือนเป็นของจำเลยศาลอุทธรณ์แก้ว่าที่ พิพาททั้งหมดเป็นของโจทก์ เป็นแก้น้อย

ป่วยเป็นอัมพาตไม่สามารถลุกนั่งด้วยตนเองได้นั้นยังไม่พอฟังว่าเป็นผู้เสมือไร้ความสามารถคดีร้องขอให้ศาลสั่งให้บุคคลเป็นเสมือนไร้ความสามารถนั้นเป็นคดีเกี่ยวด้วยสิทธิตามสภาพบุคคล ฎีกาในข้อเท็จจริงได้เสมอ

โจทก์เรียกค่าเสียหาย 3665 บาท ศาลเดิมให้ใช้ 765 บาท ศาลอุทธรณ์แก้ให้ใช้ 100 บาทและแก้เหตุในการกำหนดค่าเสียหายด้วยเป็นแก้มาก
กล่าวในฎีกาแต่ว่า มีสิทธิ์ฎีกาได้โดยไม่ได้กล่าวอ้างข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายที่ว่าศาลอุทธรณ์พิพากษาไม่ชอบนั้น ไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาแพ่ง ม.249 ศาลฎีการับพิจารณาไม่ได้.

โจทก์ฟ้องเรียกเงินจำนวนเกินกว่า 2000 บาท ศาลชั้นต้นตัดสินให้ใช้เพียง 1600 บาท และศาลอุทธรณ์พิพากษายืน ศาลฎีการับวินิจฉัยฎีกาของจำเลยในข้อเท็จจริง
เพียงแต่ที่ประชุมใหญ่ของบริษัทอนุมัติบัญชีงบดุลย์การอนุมัติไม่ทำให้กรรมการบริษัทผู้จ่ายเงินไปโดยมิชอบได้พ้นจากความรับผิดในการจ่ายเงินนั้นต่อบริษัท เพราะเป็นการอนุมัติแต่งบดุลย์มิได้อนุมัติในกิจการที่ทำไปโดยตรง
โจทก์ฟ้องเรียกเงินหลายประเภท จำเลยตัดฟ้องข้ออายุความแต่มิได้กล่าวอ้างบทและกำหนดเวลาไว้ ถือว่าไม่เป็นข้อต่อสู้อย่างใดเลย