คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.พ.พ. ม. 1373

กดหมายสันนิถานว่า ผู้ไดครอบครองทรัพย์นั้นหยู่ย่อมเปนของผู้นั้น ฉนั้นเมื่อมีผู้กล่าวอ้างว่าทรัพย์นั้นเปนของตน ก็มีหน้าที่ต้องนำสืบหักล้างข้อสันนิถานนั้น

กฎหมายสันนิษฐานว่า ผู้ใดครอบครองทรัพย์นั้นอยู่ย่อมเป็นของผู้นั้น. ฉะนั้นเมื่อมีผู้กล่าวอ้างว่าทรัพย์นั้นเป็นของตน ก็มีหน้าที่ต้องนำสืบหักล้างข้อสันนิษฐานนั้น.

เจ้าของที่ดินที่มีใบเหยียบย่ำและได้ทำประโยชน์ในที่ดินนั้นด้วย. ย่อมมีสิทธิดีกว่าผู้มีหนังสือซื้อขายที่รายพิพาทนั้น ที่ทำต่อกรมการอำเภอแต่ไม่ได้เข้าทำประโยชน์หรือได้ครอบครองแต่ประการใด. ฟ้องโจทก์ที่มิได้ระบุว่าจำเลยเข้าแย่งที่ดินของโจทก์วันเดือนใด ตรงไหนและมากน้อยเท่าใด. ถ้าหากจำเลยเข้าใจฟ้องของโจทก์ดีจนถึงต่อสู้คดีได้เป็นกิจจลักษณะเช่นนี้.ย่อมไม่เป็นฟ้องที่เคลือบคลุม.

ที่ดินมีโฉนด ผู้มีชื่อในโฉนดย่อมเป็นเจ้าของที่ดินนั้น.ผู้ใดกล่าวอ้างว่าที่ดินนั้นเป็นของตน ย่อมมีหน้าที่นำสืบหักล้างข้อสันนิษฐานนั้น.

ได้รับมรดกปกครองที่ดินมาโดยยังมิได้แก้โฉนด ก็ยกเป็นข้อต่อสู้ผู้แย่งกรรมสิทธิ์ได้. ชายทะเลน้ำท่วมถึงบางระดูอยู่ระหว่างป่าแสมกับที่นาเป็นที่มีโฉนดได้ เจ้าของทำนาเกลือดังนี้ ไม่ใช่ที่สาธารณประโยชน์

ได้รับมรดกปกครองที่ดินมาโดยยังมิได้แก้โฉนด ก็ยกเป็นข้อต่อสู้ผู้แย่งกรรมสิทธิ์ได้. ที่ชายทะเลน้ำท่วมถึงบางฤดูอยู่ระหว่างป่าแสมกับที่นาเป็นที่มีโฉนดได้. เจ้าของทำนาเกลือ. ดังนี้ ไม่ใช่ที่สาธารณประโยชน์.

ที่ดิน
เมื่อจำเลยแถลงรับว่าโจทก์ครอบครองที่ดินมา 10 ปี กว่าแล้ว กรณีเข้าข้อสันนิษฐานว่าโจทก์ได้ครอบครองเพื่อตนเองโดยสุจริตสงบและเปิดเผย ถ้าจำเลยกล่าวอ้างว่าโจทก์ครอบครองแทนเพื่อทำนาต่างดอกเบี้ยแล้วจำเลยก็ต้องสืบก่อนเพราะมีข้อสันนิษฐานของ เป็นคุณแก้โจทก์แล้ว

การที่บิดากับบุตร์เป็นเจ้าของที่ดินร่วมกันนั้น ย่อมจะต้องสันนิษฐานว่าต่างครอบครองที่ดินเพื่อตนเองและแทนกัน
เจ้าของร่วมคนหนึ่งออกจากที่ดินไปยังคงถือว่าเจ้าของ+อีกคนหนึ่งครอบครองที่ดินแทนอยู่ตราบเท่าที่ยังมิได้บอกกล่าวไปว่าจะครอบครองเพื่อฉะเพาะตนเองและไม่ยอมครอบครองแทนเจ้าของร่วมที่ออำไปนั้น+ไป
ระหว่างที่ถือว่าครอบครองแทนนี้จะยกขึ้นเป้นข้ออ้างหาได้กรรมสิทธิโดยปรปักษ์ได้

ผู้ใดดมีชื่ออยู่ในโฉนดที่ดินเบื้องต้นต้องสันนิษฐานไว้ว่าเป็นเจ้าของกรรมสิทธิตามที่ปรากฎในโฉนดนั้นโฉนดที่ดินซึ่งมีชื่อผู้ถือกรรมสิทธิเปลี่ยนมาใหม่ ๆ เพียง 4 - 5 ปีเท่านั้นยังฟังว่าผู้มีชื่อถือกรรมสิทธิขาดการครอบครองมิได้ ประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม.57 (3) ก.172,177 โจทก์ฟ้องจำเลยเรียกโฉนดที่ดินของโจทก์ซึ่งจำเลยเก็บรักษาไว้ จำเลยให้การว่าที่เป็นของวัดซึ่งจำเลยเป็นมัคคนายกและเวยยาวัจกร แต่ไม่ได้ต่อสู้ว่าฟ้องจำเลยเป็นส่วนตัวมิได้ ดังนี้ศาลจะตัดสินยกฟ้องเพราะเหตุที่โจทก์ไม่ได้ฟ้องวัดด้วยนั้นมิได้ และกรณีเช่นนี้ไม่จำเป็นต้องเรียกวัดเข้ามาเป็นจำเลยร่วม