คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 357

จำเลยที่ 1 รับกระบือไว้จากคนร้ายโดยรู้ว่าเป็นทรัพย์ที่ถูกลักมาแล้วนำไปขายและรับชำระราคา ส่วนจำเลยที่ 2 ซึ่งช่วยจูงกระบือร่วมเดินทางไปกับจำเลยที่ 1 ตามคำขอร้อง ถือไม่ได้ว่าร่วมครอบครองช่วยพาเอาไปเสีย ช่วยจำหน่ายกระบือ การกระทำของจำเลยที่ 2 จึงไม่เป็นความผิดฐานรับของโจร

เมื่อศาลอ่านอธิบายฟ้องให้จำเลยฟังครั้งแรกจำเลยที่ 2 ปฏิเสธในวันเดียวกันขอให้การใหม่เป็นรับสารภาพฐานรับของโจรตามฟ้อง ตามคำให้การที่ศาลจดไว้ที่จำเลยที่ 2 แถลงต่อศาลว่ากระทำไปโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์เพราะจำเลยที่ 1 นำเช็คมาให้และบอกว่าให้เอาไปขึ้นเงินเป็นค่าเช่าบ้านนั้น เพื่อขอให้บรรเทาโทษลงโทษโดยสถานเบา ไม่ใช่คำให้การว่ามิได้มีเจตนากระทำความผิด

เมื่อศาลอ่านอธิบายฟ้องให้จำเลยฟังครั้งแรกจำเลยที่2 ปฏิเสธในวันเดียวกันขอให้การใหม่เป็นรับสารภาพฐานรับของโจรตามฟ้อง ตามคำให้การที่ศาลจดไว้ที่จำเลยที่ 2 แถลงต่อศาลว่ากระทำไปโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์เพราะจำเลยที่ 1นำเช็คมาให้และบอกว่าให้เอาไปขึ้นเงินเป็นค่าเช่าบ้านนั้น เพื่อขอให้บรรเทาโทษ ลงโทษโดยสถานเบา ไม่ใช่คำให้การว่ามิได้มีเจตนากระทำความผิด

จำเลยอยู่ที่ปากถ้ำที่เกิดเหตุ เจ้าพนักงานพบคนร้ายมีกระบือผูกอยู่ในถ้ำ จำเลยเพียงแต่ดูกระบือ ตั้งใจจะซื้อ ยังไม่ตกลงจะซื้อก็ถูกจับ ยังไม่เป็นความผิดฐานรับของโจร

ในคดีลักทรัพย์ ฟ้องโจทก์ย่อมต้องระบุชื่อเจ้าของทรัพย์เพื่อจำเลยจะต่อสู้คดีได้ แต่กฎหมายก็มิได้บังคับเด็ดขาดว่าต้องระบุชื่อเสมอไปคดีนี้โจทก์บรรยายฟ้องครบถ้วนขาดแต่ชื่อเจ้าของทรัพย์เท่านั้น แต่เมื่ออ่านคำฟ้องโดยตลอดก็พอจะทราบได้ว่าเจ้าของทรัพย์เป็นผู้ใด เพราะในตอนท้ายได้กล่าวไว้ว่าระหว่างสอบสวนจำเลยถูกควบคุมตัวอยู่ตามหมายขังของศาลชั้นต้นในคดีอาญาหมายเลขดำที่ พ.643/2519 ซึ่งพอจะอนุโลมได้ว่าเป็นส่วนประกอบของคำฟ้อง และปรากฏว่าในคดีที่ขอฝากขังดังกล่าวนั้นได้ระบุชื่อเจ้าของทรัพย์ไว้ด้วย จำเลยน่าจะเข้าใจได้ดีว่าทรัพย์ตามที่โจทก์ฟ้องเป็นของผู้ใด ฟ้องของโจทก์จึงชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158(5) แล้ว

จำเลยที่ 2 จดหมายเลขเครื่องรถจักรยานยนต์ที่ถูกชิงไปให้ผู้เสียหายดู ถ้าใช่ของผู้เสียหายก็ให้เอาเงินมาไถ่และบอกให้ตำรวจผู้จับไปเอารถของกลางคืนมาจากจำเลยที่ 1 ได้เป็นการรู้เห็นเป็นใจกับคนร้ายเรียกเงินค่าไถ่รถ ช่วยจำหน่ายตาม มาตรา357

ลูกจ้างประจำรถบรรทุกเอาถุงพลาสติกผงออกจากที่เก็บในรถส่งให้จำเลยรับท้ายรถเพื่อขายให้จำเลย ต้องถือว่าลูกจ้างได้เอาไปแล้วซึ่งพลาสติกนั้น ความผิดฐานลักทรัพย์สำเร็จตั้งแต่ลูกจ้างยกถุงพลาสติกออกจากที่เก็บแล้ว จำเลยรับซื้อพลาสติกนี้ไว้โโยรู้ว่าเป็นพลาสติกที่ได้มาจากการกระทำผิดฐานลักทรัพย์ จำเลยจึงมีความผิดฐานรับของโจร

ลูกจ้างประจำรถบรรทุกเอาถุงพลาสติกผงออกจากที่เก็บในรถส่งให้จำเลยรับท้ายรถเพื่อขายให้จำเลย ต้องถือว่าลูกจ้างได้เอาไปแล้วซึ่งพลาสติกนั้นความผิดฐานลักทรัพย์สำเร็จตั้งแต่ลูกจ้างยกถุงพลาสติกออกจากที่เก็บแล้วจำเลยรับซื้อพลาสติกนี้ไว้โดยรู้ว่าเป็นพลาสติกที่ได้มาจากการกระทำผิดฐานลักทรัพย์ จำเลยจึงมีความผิดฐานรับของโจร

จำเลยรู้ว่ากระบือของผู้เสียหายที่ถูกคนร้ายลักไปอยู่กับคนร้าย จำเลยเรียกค่าไถ่กระบือจากผู้เสียหายโดยผู้เสียหายยังไม่ได้ขอร้องให้จำเลยไปไถ่กระบือ ทั้งก่อนที่จะตกลงกันจำเลยยังทำหลักฐานเป็นหนังสือให้ผู้เสียหายลงชื่อไว้ว่าไม่เอาเรื่องกันแล้วจำเลยรับเงินจากผู้เสียหายและพาผู้เสียหายกับพวกไปเอากระบือคืน คนร้ายรับเงินจากจำเลยตามจำนวนที่จำเลยเรียกร้องมาโดยไม่ได้โต้แย้ง แล้วคนร้ายไปเอากระบือมาคืนให้ดั่งนี้แสดงว่าจำเลยรู้เห็นเป็นใจกับคนร้ายเรียกเอาเงินค่าไถ่กระบือจากผู้เสียหาย การกระทำของจำเลยจึงเป็นการช่วยเหลือคนร้ายจำหน่ายทรัพย์ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 357

รถยนต์ถูกลักที่พระนครระหว่างเวลาเย็น คืนวันนั้นเวลา 2 นาฬิกาจำเลยขับรถคันนั้นที่อำเภอวังน้อย อยุธยาจำเลยทิ้งรถหนีตำรวจระยะเวลาและสถานที่ห่างกันหลายชั่วโมงและไกลมีทางเปลี่ยนมือได้ เป็นรับของโจรไม่ใช่ลักทรัพย์