คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.พ. ม. 99

ในคดีอาญาที่ประจักษ์พยานเบิกความถึงวันเดือนปีข้างจีนเมื่อศาลไม่เข้าใจ ก็ควรจะให้ผู้อ้างนำล่ามหรือผู้รู้มาอธิบาย ไม่ควรยกฟ้องเสียทีเดียว

เอกสารรับรองหนี้ที่ผู้ขายรับเงินไว้จากผู้ซื้อเกินกว่าราคาของที่ขายให้นั้น มิใช่เป็นใบรับเงินอันจะต้องปิดอากรแสตมป์ตาม ม.3 แห่ง พ.ร.บ.อากรแสตมป์ พ.ศ. 2475
การยื่นเอกสารโดยได้แปลข้อความมาเป็นพะยานนั้นถ้าอีกฝ่ายหนึ่งไม่คัดค้านว่าคำแปลนั้นไม่ถูกต้องแล้วฝ่ายที่ยื่นไม่จำต้องสืบพะยานบุคคลประกอบคำแปลเอกสารนั้น
เมื่อบุคคลทำการค้าขายโดยใช้ยี่ห้อและใช้ตรานามยี่ห้อประทับแทนการลงลายมือเป็นปกติ การประทับตราเช่นนั้น ก็เสมอกับลงลายมือชื่อของบุคคลนั้น
อ้างฎีกาที่ 645/2475,
ที่ 887/2479,
เงินที่ผู้ซื้อของจ่ายเกินไปกว่าราคาของให้แก่ผู้ขายนั้น ไม่ใช่เงินทดรองอันมีอายุความฟ้องร้องตาม ป.พ.พ.ม.165 ข้อ 1