คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 294

กรณีที่ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

โรงเรียนประชาบาลไม่ใช่โรงเรียนของรัฐบาล แม้กระทรวงธรรมการจะออกเงินอุทหนุนก็ไม่ถือว่าได้กลับสภาพเป็นโรงเรียนรัฐบาล ทรัพย์ที่ใช้สำหรับโรงเรียนประชาบาลไม่ใช่ทรัพย์ที่ใช้สำหรับราชการตามกฎหมายอาญา ม.294 ข้อ 4 แม้โจทก์จะบรรยายมาในฟ้องว่าจำเลยลักทรัพย์ซึ่งเป็นของใช้สำหรับราชการโรงเรียประชาบาลและจำเลยรับสารภาพตามฟ้องทุกประการก็ดี เมื่อฟังตามข้อกฎหมายว่าทรัพย์ที่ใช้สำหรับโรงเรียนประชาบาลนั้นไม่ใช่ทรัพย์ใช้สำหรับราชการแล้ว ก็ลงโทษตามกฎหมายอาญา ม.294 ข้อ 4 ไม่ได้

ข้อเท็จจริงในทางพิจารณาได้ความต่างกับฟ้องนั้นต้องเป็นข้อเท็จจริงอันเป็นประเด็นสำคัญในคดีถ้าไม่สำคัญแล้วศาลก็คงลงโทษจำเลยได้
อ้างฎีกาที่ 1176,1177/2482
ฟ้องว่าจำเลยลักทรัพย์จำเลยปฏิเสธและว่าจำเลยกับเจ้าทรัพย์แต่งงานกันแต่ยังมิได้จดทะเบียนสมรส เจ้าทรัพย์รับว่าแต่งงานกับจำเลยจริงและทรัพย์ที่ถูกลักนั้นเป็นของบิดาเจ้าทรัพย์ เมื่อเช่นนี้ปัญหาว่าทรัพย์เป็นของใครถือว่าเป็นสาระสำคัญของคดี ศาลต้องพิพากษายกฟ้อง

คำรับของจำเลยชั้นสอบสวนโดยหวังเพื่อตนจะได้ถูกกันเอาไว้เป็นพะยานโจทก์นั้นมาขึ้นใช้ยันจำเลยไม่ได้ตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.135

พะยานเบิกความแล้วยกฟ้องและถูกลงโทษฐานเบิกความเท็จ ศาลหยิบยกสำนวนที่พะยานถูกลงโทษนั้นมาประกอบการวินิจฉัยชั่งน้ำหนักคำเบิกความของพะยานได้

ฟ้องว่าทำผิด ณ สถานที่แห่งหนึ่ง ทางพิจารณาพะยานโจทก์ว่าทำผิด ณ สถานที่อีกแห่งหนึ่งดังนี้ ต้องพิพากษายกฟ้อง
อ้างฎีกาที่ 62/2480

บรรยายฟ้องว่าได้มีคนร้ายพากระบือไปเจ้าทรัพย์กับ+ติดตามกระบือได้จากจำเลยกับพวก ทั้งนี้โดยจำเลยกับพวกสมคบกันลักมาหรือ+ไว้จากจากโจรโดยรู้ว่าเป็นของร้ายขอให้ลงโทษตามกำหมายอาญา ม.294,++3,321,63 วินิจฉัย+ฟ้องดังนี้ไม่เคลือบคลุม
อ้างฎีกาที่ 521/2480 ++,625/2480

ฟ้องว่าชิงทรัพย์ได้ความว่าลักทรัพย์ลงโทษได้

ศาลมีอำนาจลงโทษจำเลยตามฐานความผิดที่ถูกต้องนอกไปจากบทมาตราที่อ้างได้ ในเมื่อไม่เป็นการเกินคำขอ
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยมีสาตราวุธเข้าไปลักทรัพย์เขาถึงในเคหะสถานในเวลาค่ำคืน แต่ขอให้ลงโทษ ตาม ม.293,294 แม้ โจทก์จะสืบสมตามคำบรรยายฟ้องอันเป็นความผิด ตาม ม.295 แล้วก็ตามก็จะลงโทษตามมาตรานั้นไม่ได้ เพราะเป็นการเกินคำขอ
อ้างฎีกาที่ 368/2480 907/2480 และ 1725/2480

เจ้าทรัพย์ปล่อยกระบือให้กินหญ้าอยู่ในเขตต์รั้วบ้านจำเลยเข้ามาจูงและไล่กระบือให้เคลื่อนที่ไปโดยมีเจตนาจะลักทรัพย์ดังนี้การกระทำของจำเลยเป็นความผิดบริบูรณ์หาใช่เพียงฐานพยายามไม่
อ้างฎีกาที่ 967/2456