คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย: ป.อ. ม. 294

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 112/2482

ความผิดชิงทรัพย์ด้วยความรุนแรง: เหตุฉกรรจ์ตาม ม.299 พิจารณาจากเหตุใดเหตุหนึ่งใน ม.293 หรือ 294 ก็เพียงพอ

ความผิดตาม ม.299 นั้นไม่จำเป็นต้องประกอบด้วยเหตุฉกรรจืตาม ม.293 และ 294 ทั้งสองอย่าง แต่เพียงอย่างหนึ่งอย่างใดที่ระบุไว้ ใน ม.293และ299 แต่อย่างเดียวก็ลงโทษได้อ้างฎีกาที่ 790/2477 จำเลยมีมีดกระทำการชิงทรัพย์ต้องมีความผิดตาม ม.299

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 47/2482

ขอบเขตการลงโทษตามคำขอของโจทก์ในคดีอาญา

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักทรัพย์ในเคหะสถานในเวลาค่ำคืน ขอให้ลงโทษตาม ม.294(1) นั้นศาลจะลงโทษตาม ม.294 ตอนท้ายไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1337/2481

การเปลี่ยนแปลงข้อกล่าวหาจากชิงทรัพย์เป็นลักทรัพย์ และการพิพากษาตามข้อเท็จจริงที่ศาลเชื่อ

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยฐานชิงทรัพย์จำคุก 3 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์จำคุก 1 ปีดังนี้เปนแก้มากฎีกาในข้อเท็จจริงได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1304/2481

การแก้ไขโทษจำคุกในศาลอุทธรณ์: การเปลี่ยนแปลงโทษที่เล็กน้อยไม่ถือเป็นการแก้ไขข้อเท็จจริง

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ม.296 จำคุก 3 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษจำเลยตาม ม.294 จำคุก 1 ปี เปนแก้น้อยฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้ อ้างฎีกาที่ 59-2481

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1287/2481

ความผิดฐานรับของโจร: การเข้าใจข้อหาของจำเลย

โจทก์ฟ้องว่าเมื่อ 3 ปี+มีผู้ร้ายลักโคของเจ้าทรัพย์ไป แล้วต่อมา+โคของกลางได้โดยจำเลยลักมาหรือรับไว้โดย+ว่าเป็นของร้ายดังนี้+เป็นฟ้องเคลือบคลุม

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 890/2481

ข้อจำกัดการเปลี่ยนฐานความผิดในฟ้องอาญา: ลักทรัพย์ vs. รับของโจร

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักโคไป ต่อมาจำเลยรับไถ่ถอนโครายนี้ไว้ จำเลยจึงได้ลักหรือรับของของโจรโครายนี้ ต้องถือว่าฟ้องโจทก์บรรยายความผิดฉะเพาะฐานลักทรัพย์เท่านั้น ฐานรับของโจร+จะนับว่าเป็นข้อหาด้วยหาได้ไม่ฎีกาอุทธรณ์

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 679/2481

การลักทรัพย์ในเวลากลางคืนต้องมีเหตุฉกรรจน์อื่นประกอบ จึงจะผิดตาม ม.295

งัดกุญแจประตูห้องเรือนเข้าไปลักทรัพย์ในเวลาค่ำคืน ต้องมีความผิดตามกฎหมายอาญา ม.294 วรรคท้ายความผิดตามกฎหมายอาญา ม.295 นั้นจะต้องประกอบด้วยเหตุฉกรรจ์อย่างอื่น + ม.293 ไม่ใช่เหตุเวลาค่ำคืนซึ่งมีบัญญัติไว้ใน ม.295 แล้วแต่อย่างเดียว
(หมายเหตุ การงัดกุญแจประตูห้องเรือนไม่เรียกว่าเป็นการไขกุญแจด้วยเครื่องมืออย่างอื่นตาม ม.293(4) ตามฎีกาประชุมใหญ่ที่ 695/2479)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 59/2481

การเปลี่ยนแปลงโทษอาญาจาก ม.294 เป็น ม.295 และการยกฎีกาเนื่องจากข้อจำกัดตามประมวลวิธีพิจารณาความอาญา

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ม.294 จำคุก 1 ปี 4 เดือน ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษตาม ม.295 จำคุก 2 ปี 8 เดือน ดังนี้เป็นแก้น้อย ฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1215/2480

การเพิ่มโทษทหารในคดีลักทรัพย์ขณะปฏิบัติหน้าที่: ข้อกำหนดเรื่องสาตราวุธ

ทหารทำการลักทรัพย์ในขณะที่มีหน้าที่เป็นยามรักษาการณ์แต่ไม่มีสาตราวุธ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1176-1177/2480

กรรมสิทธิจากการครอบครอง: การครอบครองโคโดยสงบและเปิดเผยเป็นเวลา 5 ปี ย่อมได้กรรมสิทธิ แม้เจ้าของเดิมมีเพียงสิทธิครอบครอง

ครอบครองโคของผู้อื่นมาโดยสงบและเปิดเผยเป็นเวลา 5 ปี ย่อมได้กรรมสิทธิ โจทก์ห้องว่าจำเลยลักโคซึ่งเป็นกรรมสิทธิของเจ้าทุกข์ แม้ทางพิจารณาได้ความว่าเจ้าทุกข์มีเพียงสิทธิครอบครองเท่านั้นก็ตาม จะยกฟ้องตาม ม. 192 วรรค 2 มิได้อุทธรณ์ฎีกาในคดีอาญาที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ลงโทษจำคุกจำเลย 3 ปี ตาม ม. 294 จำเลยฎีกาได้ฉะเพาะแต่ข้อกฎหมาย

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย ป.อ. ม. 294

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 294