คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 294

อ้างพะยานมาสืบแสดงว่าเหล็กที่ถูกลักนั้นไม่สามารถหักด้วยแรงคนในการทำการลักทรัพย์ แต่ไม่แสดงว่าพะยานเป็นผู้ชำนาญการพิเศษ ศาลสั่งงดไม่ยอมให้สืบได้

ไม่มีคนเห็นในเวลาที่โคถูกลักไป จนรุ่งขึ้นเวลาบ่าย จึงมีผู้เห็นจำเลยพาโคไปดังนี้ ไม่พอที่จะชี้ขาดว่าจำเลยทำการลัก คงลงโทษได้เพียงฐานรับของโจร

ตาม พ.ร.บ.ประถมศึกษา โรงเรียนประชาบาลหมายถึง โรงเรียนที่ประชาชนจัดตั้งและดำรงค์ด้วยทรัพย์ตนเองอย่างหนึ่ง และโรงเรียนที่นายอำเภอตั้งและดำรงค์ด้วยเงินของประชาชน หรือด้วยเงินช่วยการศึกษาในงบประมาณของกระทรวงศึกษาธิการ หรือทั้งสองประการอีกอย่างหนึ่ง
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักทรัพย์ซึ่งเป็นของหลวงใช้ในราชการ โรงเรียนประชาบาลซึ่งอยู่ในความดูแลรักษาของครูใหญ่ จำเลยให้การรับว่าได้ลักทรัพย์ของโรงเรียนประชาบาลฯซึ่งอยู่ในความควบคุมและรักษาของครูใหญ่ไปจริงตามฟ้อง ดังนี้ ฟังไม่ได้ว่าจำเลยรับว่าลักทรัพย์ของหลวงใช้ในราชการ

โจทก์ฟ้องระบุอ้างว่า กระบือที่ท่านเป็นของคนๆหนึ่งจ้างผู้มีชื่อเสียง แม้ได้ความว่าอยู่ในความครอบครองของผู้เลี้ยงนั้นก็จริง แต่ได้ความว่ากระบือนั้นเป็นของอีกคนหนึ่ง ซึ่งไม่ปรากฎในคำฟ้องดังนี้ ถือว่าทางพิจารณาต่างกับฟ้องในข้อสำคัญในคดี ต้องพิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฟ้องมีใจความว่า จำเลยได้ปีนขึ้นไปบนเคหะสถานของนายสุขโดยมิได้รับอนุญาตจากนายสุข แล้วลักทรัพย์ไป ตามถ้อยคำในฟ้องพอเป็นที่เข้าใจได้ว่าเป็นทรัพย์ของนายสุข ถือว่าจำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีเมื่อจำเลยรับสารภาพว่าลักทรัพย์ของเขาไปจริง ก็ลงโทษฐานลักทรัพย์ได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักทรัพย์ของนายน้อย ทางพิจารณาปรากฏว่าเป็นทรัพย์ของนางสัมพันธ์ ถึงแม้นางสัมพันธ์จะอยู่บ้านนายน้อย และนายน้อยเป็นพ่อผัวของนางสัมพันธ์ก็ดี ก็ไม่ถือว่า นายน้อยเป็นผู้ปกครองทรัพย์ที่หายด้วยทั้งในทางนิตินัยและพฤตินัย ศาลต้องยกฟ้อง

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักไม้ของกรมป่าไม้ จำเลยรับว่าได้เก็บไม้ซึ่งไหลลอยมาและขนเอาไปเลื่อยจริง โดยไม่ได้รับอนุญาตทั้งรู้ว่าเป็นไม้ที่ใช้ในราชการกรมป่าไม้ เพราะมีดวงตราก็ดี จำเลยไม่มีผิดฐานลักทรัพย์ เพราะจำเลยไม่ได้รับว่าไม้ยังอยู่ในความยึดถือของเจ้าทรัพย์ และได้เก็บเอาไปโดยเจตนาทุจริต คงผิดตามพ.ร.บ.ป่าไม้ 2484 ม.43,47 เท่านั้น

คดีฆ่าคนตายที่ยังไม่ได้ชันสูตรพลิกศพเพราะเหตุที่ไม่สามารถจะทำการชันสูตรได้ทันท่วงทีโดยศพผู้ตายได้ถูกเผาเสียก่อนแล้วนั้น โจทก์มีอำนาจฟ้องคดีนั้นได้ แม้จะยังไม่มีการชันสูตรตามกฎหมายเสียก่อนก็ตาม

เคหะสถานนั้นหมายถึงสถานที่ซึ่งเป็นที่ตนอยู่อาศัย แม้แต่ห้องเรือนก็จะต้องปรากฎว่าใช้เป็นที่คนอยู่อาศัย จึงจะถือว่าเป็นเคหะสถาน
ฎีกาที่ 590/2471 ฎีกาที่ 810/2479 และที่ 515/2486
โจทก์บรรยายฟ้องว่า จำเลยเข้าไปลักทรัพย์ในห้องเรือนของผู้เสียหายโดยมิได้ระบุหรือทำให้เข้าใจว่าห้องเรือนนั้นใช้เป็นที่สำหรับคนอยู่อาศัย ไม่เป็นลักทรัพย์ในเคหะสถาน.

จำเลยกับพวกที่มีปืนสมคบไปลักโค ครั้นมีการต่อสู้ พวกจำเลยใช้ปืนนั้นยิงเช่นนี้ จำเลยต้องรับผิดเป็นตัวการฐานชิงทรัพย์ด้วย.