คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.พ.พ. ม. 459

โจทก์จำเลยทำสัญญากันว่าจำเลยยอมโอนที่เหมืองแร่ของตนให้โจทก์ราคา 8000 บาท ในวันทำสัญญานั้นโจทก์จ่ายเงินให้จำเลย 1000 บาทที่เหลือจะชำระให้เสร็จใน พ.ศ.2483 และจำเลยจะโอนประทานบัตร์เหมืองแร่ให้โจทก์ในกำหนดนั้นด้วยในระหว่างไม่ได้โอนประทานบัตร์กันนี้จำเลยจะทำหนังสือมอบอำนาจให้โจทก์เข้าทำเหมืองแร่ไปพลางก่อนดังนี้ สัญญาระหว่างโจทก์จำเลยเป็นสัญญาซื้อขายเด็ดขายกรรมสิทธิในเหมืองตกเป็นของโจทก์แล้ว และการมอบอำนาจของจำเลยก็หาเป็นเงื่อนไขของสัญญาไม่ แต่เป็นผลที่จำเลยจะต้องปฏิบัติตามข้อสัญญานั้นประทานบัตร์เหมืองแร่เป็นเพียงใบอนุญาตที่รัฐบาลออกให้แก่ผู้ทำเหมืองแร่เท่านั้น หาใช่ทรัพย์สินที่ซื้อขายกันได้ไม่

ใครเป็นผู้ซื้อ ตั้งใจเป็นผู้ซื้อแต่เอาเงินของผู้อื่นมาซื้อและให้เจ้าของเงินลงชื่อเป็นคู่สัญญาในสัญญาซื้อขายแม้มีสัญญากับเข้าของเงินว่าจะโอนที่ให้แก่ตนในภายหลังก็ไม่นับว่าตนเป็นผู้ซื้อ บุคคลจะเป็นนายหน้าให้แก่ตัวเองไม่ได้ พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ ม.9 ข้อฎีกาซึ่งมิได้ยกขึ้นคัดค้านในชั้นศาลล่าง ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

การซื้อขายโดยมีเงื่อนไขเมื่อผู้ชายส่งของให้ไม่ถูกตามสัญญา ผู้ซื้อไม่ยอมรับซื้อ แล้วจะเรียกเอาค่าเสียหายอันเปนผลกำไรซึ่งจะได้จากการใช้ของนั้นไม่ได้สัญญาซื้อขายไม่ได้กำหนดอัตราดอกเบี้ยไว้สำหรับการผิดสัญญา ต้องใช้อัตราร้อยละ 7 ครึ่งต่อปี