คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.พ.พ. ม. 657

รับทรัพย์ของเขาเพื่อเอาไปขาย ไม่ใช่เป็นสัญญาฝากทรัพย์และไม่ใช่ตัวแทนค้าต่าง จะยกอายุความเรื่องฝากทรัพย์มาใช้บังคับไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่าฝากทรัพย์เจ้ามรดกไว้ เจ้ามรดกไปทำพินัยกรรมยกให้จำเลย จึง+ให้คืนดังนี้เป็นเรื่องเรียกทรัพย์คืน ไม่ใช่เรื่องขอให้เพิกถอนพินัยกรรม์ จึงไม่มีประเด็นถึงอายุความ ม.1710

โจทก์ฟ้องว่าฝากทรัพย์เจ้ามรดกไว้. เจ้ามรดกไปทำพินัยกรรมยกให้จำเลย จึงขอให้คืนดังนี้เป็นเรื่องเรียกทรัพย์คืน ไม่ใช่เรื่องขอให้เพิกถอนพินัยกรรม. จึงไม่มีประเด็นถึงอายุความตาม มาตรา 1710.

ผู้รับมฤดกคนหนึ่งได้เข้าเป็นผู้ปกครองเด็กตามพินัยกรรม์ของผู้ตายแล้ว จะยกอายุความมรฤกยันเด็กไม่ได้ เจตนาจะให้ที่ดินที่ลูกหนี้ตีใช้หนี้แก่เด็กจึงให้หลงชื่อเด็กเป็นผู้รับโอนในโฉนดดังนี้ ที่ดินนั้นยอมตกเป็นกรรมสิทธิ์ของเด็กตั้งแต่วันโอน
เจตนาจะยกที่ให้แก่เด็ก แต่จดทะเบียนเป็นโอนขายแก่เด็กเด็กก็ย่อมได้กรรมสิทธิ์
ตกลงแลกเปลี่ยนที่ดินกัน ฝ่ายหนึ่งโอนทะเบียนให้ อีกฝ่ายหนึ่งทำหนังสือขายให้แก่คนภายนอกโดยผู้รับแลกเปลี่ยนเป็นผู้รับเงินราคาที่ขายได้นั้น อีกฝ่ายหนึ่งจะฟ้องเรียกเงินที่ขายได้นั้นไม่ได้
เงินค่าเช่าที่ดินและโรงเรือนย่อมเป็นของเจ้าของที่ดิน
เด็กอายุ 17 ปี ตายในขณะที่อยู่ในความปกครองของธิดา ส่วนมารดาตายไปก่อนแล้ว มฤดกตกได้แก่บิดาผู้เดียว พี่น้อง ร่วมบิดามารดาไม่มีสิทธิได้รับมฤดก อ้างฎีกาที่ 567/2456
รับเงินของผู้อื่นไว้รักษาและหาผลประโยชน์ เดิมฝากธนาคารไว้ ภายหลังไม่ปรากฎว่าได้ถอนไปหรือได้นำไปหาผลประโยชน์อย่างไร ศาลคิดค่าผลประโยชน์ให้ในอัตราขั้นต่ำที่ฝากธนาคาร เงินรายได้ที่เก็บได้จากทรัพย์ของเด็กนั้น ถ้าเด็กนำสืบไม่ได้ว่าผู้ปกครองใดได้เท่าใดแล้ว ศาลไม่คิดค่าผลประโยชน์ให้

ผู้ปกครองเงินของผู้อื่นตามพินัยกรรม์เอาทรัพย์นั้นไปลงทุนประกอบการค้าโดยไม่ได้รับความยินยอมของผู้รับนั้น ผู้ปกครองต้องคืนเงินเต็มจำนวน จะอ้างว่าการถ้านั้นขาดทุนมาเป็นข้อแก้ตัวไม่ได้
พฤตติการณ์อันเกี่ยวกับการตีความในเอกสาร
การเสนอและการสนองนั้นตามกฎหมายเดิมก็มีหลักเช่นเดียวกับกฎหมายแพ่ง

โจทก์ฟ้องว่าฝากทรัพย์ไว้กับจำเลย เมื่อโจทก์สืบไม่สมก็ต้องยกฟ้อง การที่จำเลย+ว่าได้รับฝากทรัพย์ไว้จากภรรยาโจทก์ไม่ทำให้เกิดประเด็นว่าทรัพย์ที่ตกอยู่แก่จำเลยนั้นโจทก์มีสิทธิในทรัพย์นั้นหรือไม่เพียงไร

จำเลยรับฝากเงินทองของโจทก์ไว้ ครั้นโจทก์จะเอาคืนจำเลยไม่มีให้ จึงตกลงกันว่าจำเลยจะโอนที่ดินให้แทนดังนี้เป็นลักษณการชำระหนี้ หาใช่สัญญาแปลงหนี้ไม่ เมื่อจำเลยไม่โอนที่ดินให้ต้องถือว่าจำเลยยังคงเป็นหนี้ทรัพย์ที่รับฝากโจทก์อยู่

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์ในข้อกฎหมาย และทั้งวินิจฉัยด้วยว่า คดีไม่ปรากฎเจตนาทุจจริตของจำเลย โจทก์อุทธรณ์ในข้อกฎหมายแลว่าจำเลยมีเจตนาทุจจริตศาลอุทธรณ์วินิจฉัยพะยานโจทก์ว่า ไม่ควรเชื่อจึงพิพากษายืนดังนี้ไม่เรียกว่าศาลอุทธรณ์วินิจฉัยคดีผิด ม.194 แห่งประมวลวิธีพิจารณาอาญา ปัญหาข้อเท็จจริง เจตนาทุจจริตหรือไม่เป็นปัญหาข้อเท็จจริง

ในคดีที่มีประเด็นข้อพิพาทว่าจำเลยได้ชำระเงินให้โจทก์แล้วหรือยัง ถ้าโจทก์นำสืบถึงพฤตติการณ์ประกอบข้ออ้างของตนและจำเลยมีโอกาศสืบหักล้างได้แล้วไม่เรียกว่าเป็นการนอกประเด็น การสลักหลังเอกสารลงจำนวนเงินไว้นั้นมิได้มีกฎหมายบทใดบัญญัติว่าให้ถือเป็นเงินสดเสมอไปย่อมเป็นข้อเท็จจริงที่คู่ความนำสืบได้ คดีแพ่งทุนทรัพย์ไม่เกิน 2000 บาทถ้าศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น ฎีกาได้ฉะเพาะข้อกฎหมาย

ลักษณวาน ความรับผิดชอบของผู้วานกับผู้รับวานต้องวินิจฉัยตามหลักตัวการตัวแทน ฝากกับวานมีลักษณต่างกันอย่างไร วิธีพิจารณาแพ่งหน้าที่นำสืบ โจทก์ว่าจำเลยเลินเล่อโจทก์ต้องนำสืบ