คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.พ.พ. ม. 1054

เมื่อหุ้นส่วนบางคนตาย ผู้เป็นหุ้นส่วนที่ยังอยู่ได้รับโอนหุ้นและยินยอมให้ผู้ถือหุ้นใหม่รับโอนหุ้นสืบต่อ ๆ กันมาโดยความยินยอมจนถึงโจทก์จำเลย ดังนี้ หุ้นส่วนนั้นยังคงมีอยู่ต่อไปมิได้เลิกจากกัน
โจทก์บรรยายในฟ้องว่า เมื่อทำสัญญาเข้าหุ้นส่วนแล้ว หุ้นส่วนได้สร้างโรงมหรสพขึ้นบนที่พิพาท และได้ประกอบกิจการมหรสพติดต่อตลอดมาจนบัดนี้ และในคำขอท้ายฟ้องเขียนว่า ที่พิพาทดังกล่าวในฟ้องเป็นของหุ้นส่วน มิใช่ของจำเลยผู้เดียว ดังนี้คำขอท้ายฟ้องดังกล่าวย่อมหมายถึงโรงมหรสพดังกล่าวในฟ้องด้วย ที่ศาลพิพากษารวมถึงโรงมหรสพด้วยจึงไม่ใช่พิพากษาเกินคำขอ

ความรับผิดฐานแสดง+ออกเป็นหุ้นส่วนนั้นจะต้องรับผิดก็ฉะเพาะต่อผู้ที่หลงเข้าใจว่าผู้นั้นเป็นหุ้นส่วน ประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม.154, 86, 119 +ของคำพิพากษาในคดีอื่นที่ไม่มัดจำเลยในคดีนี้ การที่จะเรียกผู้ใดเข้ามาสอบถามเพื่อดำเนินการพิจารณาต่อไปตามประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม.86, 119 นั้น อยู่ในดุลยพินิจของศาล ฎีกาอุทธรณ์ อาญาทางพระราชไมตรี พ.ร.บ.ล้มละลาย ม.79 ล้มละลายที่คนบังคับฝรั่งเศสเป็นโจทก์นั้นโจทก์+ได้ฉะเพาะปัญหากฎหมาย

แสดงตนให้เขาเข้าใจว่าเป็นเจ้าของร้านด้วย

พ.ร.บ.ล้มละลาย ร.ศ.130 ม.79 คู่ความฎีกาได้แต่ข้อกฎหมาย ประมวลแพ่ง ม.1054 ตอนต้น ฐานะบุคคลภายนอก

ผู้ที่แสดงตนให้คนภายนอกเข้าใจว่าเปนหุ้นส่วนต้องรับผิดในหนี้สินของห้างหุ้นส่วนต่อคนภายนอกเสมอด้วยหุ้นส่วน เปนผู้ค้ำประกันเงิน ลงแชร์ของเขา ภายหลังนายวงแชร์ทำสัญญากู้ให้แก่ผู้ลงแชร์ใหม่ แล้วตกลงเลิกสัญญากู้นั้นอีก ผู้ค้ำประกันเดิมไม่หลุดพ้นจากความรับผิดเพราะหนี้เดิมไม่ระงับไป