คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.พ. ม. 182

พระภิกษุได้รับมรดกที่ดินมาแล้วให้ผู้อื่นอาศัย ย่อมฟ้องขับไล่ผู้อาศัยในระหว่างเป็นภิกษุได้ กรณีไม่เข้า ม.1622, โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ดินซึ่งอ้างว่าเป็นของโจทก์ได้รับมรดกมา แต่การนำสืบของโจทก์ปรากฏว่า บิดายกให้ดังนี้ไม่เป็นการนอกประเด็น

โจทก์ฟ้องเรียกเงินกู้จำเลยให้การปฏิเสธว่าไม่ได้กู้และว่าเชื่อว่าพิมพ์นิ้วมือไม่ใช่ของจำเลยในชั้นพิจารณาจำเลยสืบว่าลายมือนั้นจำเลยถูกหลอกลวงให้พิมพ์ โดยผู้หลอกว่าจะเอาไปใช้กิจธุระอย่างอื่นดั่งนี้ สืบได้ไม่เป็นการนอกประเด็น

ฟ้องเรียกหนี้จากผู้รับมฤดกเมื่อเกินปีเมื่อฟ้องไม่ได้กล่าวว่าผู้รับมฤดกทำหนังสือรับรองหนี้โจทก์จะนำสืบในข้อนี้ไม่ได้ เพราะเป็นการนอกประเด็น

ฟ้องว่าจำเลยบุกรุก แต่โจทก์กลับรับว่าจำเลยครอบครองที่นั้นโดยอาศัยอำนาจสัญญาซื้อขาย เป็นฟ้องที่ไม่มีมูลคดีที่จะว่ากล่าวเอากับจำเลย เพราะไม่มีประเด็นที่จะต้องวินิจฉัย

ประเด็น
ผู้ร้องยื่นคำร้องขัดทรัพย์ว่าที่ดินที่โจทก์นำยึดนั้นตนได้ปกครองมากกว่า 40 ปี และโจทก์จำเลยทำจำนองกันโดยสมยอมดังนี้ ผู้ร้องมีสิทธินำสืบตามที่อ้างนั้นได้.

สัญญาแบ่งมฤดกเป็นเรื่องหลักฐานไม่ใช่แบบ,ทายาทแห่งกองมฤดกทำสัญญาแบ่งมฤดกกัน แต่ได้ลงลายมือชื่อไว้ในช่องพะยาน ดังนี้พอถือไ้ว่าเป็นหลักฐานเพียงพอที่จะผูกพันผู้ลงลายมือชื่อนั้น,
ประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม.182 ประเด็น
โจทก์ฟ้องเรียกทรัพย์มฤดกจำเลยให้การว่าฟ้องโจทก์ขาดอายุความศาลอุทธรณ์ตัดสินว่าโจทก์ได้ปกครองมฤดกรายนี้ร่วมกันมากับจำเลยดังนี้ไม่เรียกว่าศาลอุทธรณ์ตัดสินนอกประเด็น

โจทก์ฟ้องว่าฝากทรัพย์ไว้กับจำเลย เมื่อโจทก์สืบไม่สมก็ต้องยกฟ้อง การที่จำเลย+ว่าได้รับฝากทรัพย์ไว้จากภรรยาโจทก์ไม่ทำให้เกิดประเด็นว่าทรัพย์ที่ตกอยู่แก่จำเลยนั้นโจทก์มีสิทธิในทรัพย์นั้นหรือไม่เพียงไร

เจ้ามฤดกจะตัดทายาทมิให้รับมฤดกได้ก็ต้องแสดงเจตนาด้วยการทำเป็นพินัยกรรม์หรือทำเป็นหนังสือจะตัดด้วยปากเปล่าไม่ได้ คดีที่ฎีกาได้ฉะเพาะข้อกฎหมายนั้น แม้เขียนฎีกาฟุ่มเฟือยแต่พอเก็บหัวข้อเป็นข้อกฎหมายได้แล้ว ศาลฎีการับพิจารณาให้