คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.พ.พ. ม. 219

ไนสัญญาซื้อขายทรัพย์ซึ่งมีการซื้อขายกันทั่วไป มิไช่ทรัพย์เจาะจงฉเพาะสิ่งนั้น แม้ผู้ขายไม่อาดส่งมอบทรัพย์ดั่งกล่าวแล้วได้โดยเหตุนอกอำนาดของตนก็ดี ผู้ขายจะอ้างว่าเปนเหตุสุดวิสัยตาม ป.ม.แพ่งฯ ม. 219 หาได้ไม่.
ไนสัญญาซื้อขายซึ่งตกลงกันชำระเงินสด หากผู้ขายไม่มีทรัพย์จะส่งมอบแล้ว ก็ไม่มีสิทธิเรียกร้องไห้ผู้ซื้อชำระราคาตอบแทน.

ในสัญญาซื้อขายทรัพย์ซึ่งมีการซื้อขายกันทั่วไป มิใช่ทรัพย์เจาะจงเฉพาะสิ่งนั้น แม้ผู้ขายไม่อาจส่งมอบทรัพย์ดังกล่าวแล้วได้โดยเหตุนอกอำนาจของตนก็ดี ผู้ขายจะอ้างว่าเป็นเหตุสุดวิสัยตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 219 หาได้ไม่ ในสัญญาซื้อขายซึ่งตกลงกันชำระเงินสด หากผู้ขายไม่มีทรัพย์จะส่งมอบแล้ว ก็ไม่มีสิทธิเรียกร้องให้ผู้ซื้อชำระราคาตอบแทน

พรึติการน์ที่ถือว่าคู่สัญญาสนองรับการบอกเลิกสัญญาของอีกฝ่ายหนึ่งแล้ว
ฝ่ายหนึ่งบอกเลิกสัญญา อีกฝ่ายหนึ่งก็ยอมเลิกสัญญาโดยมิได้สงวนสิทธิเรียกค่าเสียหายหย่างไดต่อกันดังนี้ จะมาฟ้องเรียกค่าเสียหายไม่ได้.

พฤติการณ์ที่ถือว่าคู่สัญญาสนองรับการบอกเลิกสัญญาของอีกฝ่ายหนึ่งแล้ว ฝ่ายหนึ่งบอกเลิกสัญญา อีกฝ่ายหนึ่งก็ยอมเลิกสัญญาโดยมิได้สงวนสิทธิเรียกค่าเสียหายอย่างใดต่อกันดังนี้ จะมาฟ้องเรียกค่าเสียหายไม่ได้

ก่อให้เกิดสัญญาคู่สัญญากับโจทก์โอนประโยชน์แห่งสัญญาให้แก่จำเลยจำเลยยอมรับสิทธิและบรรดาความรับผิดตามสัญญานั้นกับโจทก์เสมอมา นับว่าเกิดนิติสัมพันธ์ขึ้นระวางโจทก์จำเลยแล้ว คู่สัญญาฝ่ายหนึ่ง ผิดสัญญาอีกฝ่าย 1 ไม่ฟ้องร้อง แต่กลับทำสัญญายอมรับฐานะใหม่ดังนี้ คู่สัญญาก็ย่อมมีสิทธิแลหน้าที่ตามฐานะใหม่นั้นจะยกเอาข้อผิดสัญญาเดิมมาว่ากล่าวกันไม่ได้ คำชี้ขาดอนุญาโตตุลาการแลคำสั่งเจ้าพนักงานโลหะกิจกำหนดค่าธรรมเนียมตาม พ.ร.บ.การทำเหมืองแร่ พ.ร.บ.การทำเหมืองแร่ไม่มีบทให้อุทธรณ์ได้ วิธีพิจารณาความแพ่งข้อเท็จจริงซึ่งศาลล่างยังมิได้ชี้ขาดมาศาลฎีกาย้อนสำนวนให้พิจารณาพิพากษาใหม่ฉะเพาะข้อนั้น ๆ ได้