คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.พ.พ. ม. 1336

ผู้ได้รับโอนที่ดินโดยเสียค่าตอบแทนและโดยสุจริตและได้จดทเบียนสิทธิแล้ว ย่อมโอนกัมสิทธิไนที่นั้น ไห้แก่ผู้อื่นได้ ผู้ครอบครองปรปักส์จะอ้างกัมสิทธิยันผู้รับโอนไม่ได้

ผู้ได้รับโอนที่ดินโดยเสียค่าตอบแทนและโดยสุจริตและได้จดทะเบียนสิทธิแล้ว ย่อมโอนกรรมสิทธิ์ในที่นั้น ให้แก่ผู้อื่นได้. ผู้ครอบครองปรปักษ์จะอ้างกรรมสิทธิ์ยันผู้รับโอนไม่ได้.

ผู้รับมฤดกคนหนึ่งได้เข้าเป็นผู้ปกครองเด็กตามพินัยกรรม์ของผู้ตายแล้ว จะยกอายุความมรฤกยันเด็กไม่ได้ เจตนาจะให้ที่ดินที่ลูกหนี้ตีใช้หนี้แก่เด็กจึงให้หลงชื่อเด็กเป็นผู้รับโอนในโฉนดดังนี้ ที่ดินนั้นยอมตกเป็นกรรมสิทธิ์ของเด็กตั้งแต่วันโอน
เจตนาจะยกที่ให้แก่เด็ก แต่จดทะเบียนเป็นโอนขายแก่เด็กเด็กก็ย่อมได้กรรมสิทธิ์
ตกลงแลกเปลี่ยนที่ดินกัน ฝ่ายหนึ่งโอนทะเบียนให้ อีกฝ่ายหนึ่งทำหนังสือขายให้แก่คนภายนอกโดยผู้รับแลกเปลี่ยนเป็นผู้รับเงินราคาที่ขายได้นั้น อีกฝ่ายหนึ่งจะฟ้องเรียกเงินที่ขายได้นั้นไม่ได้
เงินค่าเช่าที่ดินและโรงเรือนย่อมเป็นของเจ้าของที่ดิน
เด็กอายุ 17 ปี ตายในขณะที่อยู่ในความปกครองของธิดา ส่วนมารดาตายไปก่อนแล้ว มฤดกตกได้แก่บิดาผู้เดียว พี่น้อง ร่วมบิดามารดาไม่มีสิทธิได้รับมฤดก อ้างฎีกาที่ 567/2456
รับเงินของผู้อื่นไว้รักษาและหาผลประโยชน์ เดิมฝากธนาคารไว้ ภายหลังไม่ปรากฎว่าได้ถอนไปหรือได้นำไปหาผลประโยชน์อย่างไร ศาลคิดค่าผลประโยชน์ให้ในอัตราขั้นต่ำที่ฝากธนาคาร เงินรายได้ที่เก็บได้จากทรัพย์ของเด็กนั้น ถ้าเด็กนำสืบไม่ได้ว่าผู้ปกครองใดได้เท่าใดแล้ว ศาลไม่คิดค่าผลประโยชน์ให้

ภริยาน้อยเผาเรือนซึ่งสามีและภริยาหลวงอยู่ร่วมเรือนด้วยกันไม่เป็นความผิดตามมาตรา 186(1) (อ้างฎีกาที่389/2483)

ก่อนทำสัญญาเช่าซื้อโรงเลื่อย ได้ยอมให้ผู้เช่าซื้อทดลองเลื่อยโดยใช้ไม้ของผู้เช่าซื้อ แล้วผู้เช่าซื้อเอาเงินที่ขายไม้ที่เลื่อยได้ไปซื้อสายพานมา สายพานนั้นย่อมเป็นของผู้เช่าซื้อ

ในฟ้องของโจทก์ระบุว่าจำเลยเอาของกลางไปขายฝากผู้อื่นไว้ แล้วขอให้ศาลสั่งคืนของกลางนั้นให้เจ้าทรัพย์ดังนี้ ศาลจะสั่งให้คืนของกลางไม่ได้ อ้างฎีกาที่ 94/2483 และที่ 447/ 2483

อำเภอออกประกาศขายที่ดินซึ่งบุคคลผู้อื่นเป็นเจ้าของร่วมอยู่ด้วย มิได้ไปร้องคัดค้านนั้น จะถือว่าเป็นการยินยอมให้ขายมิได้การได้มาซึ่งทรัพย์สิทธิในคลังหาริมทรัพย์ โดยทำเป็นหนังสือและจดทะเบียนการได้มากับพนักงานเจ้าหน้าที่นั้นจะเป็นผลสมบูรณ์ต่อเมื่อการกระทำนั้นเป็นไปโดยสุจริต

ฟ้องว่าจำเลยบุกรุก แต่โจทก์กลับรับว่าจำเลยครอบครองที่นั้นโดยอาศัยอำนาจสัญญาซื้อขาย เป็นฟ้องที่ไม่มีมูลคดีที่จะว่ากล่าวเอากับจำเลย เพราะไม่มีประเด็นที่จะต้องวินิจฉัย

ผู้ใดดมีชื่ออยู่ในโฉนดที่ดินเบื้องต้นต้องสันนิษฐานไว้ว่าเป็นเจ้าของกรรมสิทธิตามที่ปรากฎในโฉนดนั้นโฉนดที่ดินซึ่งมีชื่อผู้ถือกรรมสิทธิเปลี่ยนมาใหม่ ๆ เพียง 4 - 5 ปีเท่านั้นยังฟังว่าผู้มีชื่อถือกรรมสิทธิขาดการครอบครองมิได้ ประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม.57 (3) ก.172,177 โจทก์ฟ้องจำเลยเรียกโฉนดที่ดินของโจทก์ซึ่งจำเลยเก็บรักษาไว้ จำเลยให้การว่าที่เป็นของวัดซึ่งจำเลยเป็นมัคคนายกและเวยยาวัจกร แต่ไม่ได้ต่อสู้ว่าฟ้องจำเลยเป็นส่วนตัวมิได้ ดังนี้ศาลจะตัดสินยกฟ้องเพราะเหตุที่โจทก์ไม่ได้ฟ้องวัดด้วยนั้นมิได้ และกรณีเช่นนี้ไม่จำเป็นต้องเรียกวัดเข้ามาเป็นจำเลยร่วม

จำเลยซื้อเรือนไว้จากสามีโจทก์โดยได้ทำหนังสือต่อเจ้าพนักงาน แล้วภายหลังจำเลยจะมารื้อเรือนโจทก์ไม่ยอมออกจากเรือนจำเลยจึงรื้อเรือนแลขนของ ๆ โจทก์ออกไปเสียจากเรือน โจทก์อยู่ไม่ได้จำต้องออกไปจากเรือนดังนี้จำเลยไม่มีผิดตามกฎหมายข้างต้น เจ้าของทรัพย์ใช้สิทธิเอาทรัพย์ของตนคืนมาย่อมไม่มีความผิดทางอาญา