คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 227

การนำเอาคูปองปลอมออกจำหน่ายย่อมเรียกว่าเปนการไช้ตามความหมายของมาตรา 277 กดหมายอาญาแล้ว.

หนังสือสัญญาเช่าที่ดินราชพัสดุซึ่งทำต่อกรมการอำเภอเป็นหนังสือสำคัญธรรมดา. ทำหนังสือปลอมขึ้นโดยตั้งใจ แม้ไม่มีเจตนาทุจริต ก็เป็นความผิดฐานปลอมหนังสือ

ครูใหญ่ได้ออกใบสุทธิให้จำเลยโดยสุจริต แต่ข้อความในใบสุทธินั้นไม่ตรงต่อความจริง จำเลยนำใบสุทธินั้นไปใช้ในการสมัครเข้าเป็นครูประชาบาลไม่เป็นผิดฐานใช้หนังสือปลอม คงผิดเพียงฐานแจ้งความเท็จ

เอาตั๋วพิมพ์รูปพรรณปลอมไปให้เจ้าพนักงานดูและถามว่าจะใช้ได้หรือไม่นั้นไม่ผู้ถือว่านำหนังสือนั้นไปใช้ไม่เป็นผิดฐานนำหนังสือปลอมไปใช้

ในคดีที่อัยยการเป็นโจทก์ฟ้องจำเลยทั้งความผิดต่อส่วนตัวและอาญาแผ่นดินนั้นว่าเจ้าทุกข์ได้มอบคดีให้เจ้าพนักงานจัดการฟ้องร้องในความผิดต่อส่วนตัวเพียงปรากฏในฟ้องว่าเจ้าพนักงานสอบสวนได้จัดการสอบสวนคดีอาญาแผ่นดินยังไม่พอจะถือว่าเจ้าทุกข์ได้ขอให้ว่ากล่าวสำหรับความผิดต่อส่วนตัว+ถือว่าโจทก์บรรยายความผิดและประสงค์ให้ลงโทษตามมาตรา 227

กล่าวในฟ้องว่าจำเลยปลอมหนังสือและใช้หนังสือปลอม แต่ทาง พิจารณาปรากฎว่าเพียงแต่ว่ามีการแก้ตัวเลขและวันเดือน ปีในหนังสือ เช่นนี้ไม่เรียกว่าทางพิจารณาได้ ความแตกต่างกับ โจทก์ฟ้อง การที่ศาลล่างทั้ง 2 วินิจฉัยข้อเท็จจริงแตกต่างกันนั้นไม่เป็นปัญหาข้อ กฎหมาย+จะฎีกาได้

คดีต้องห้ามฎีกา แต่มีผู้พิพากษาศาลอุทธรณ์ทำความเห็นแย้งซึ่งในความเห็นแย้งนั้นไม่มีคำอนุญาตให้ฎีกา ดังนี้ คู่ความจะฎีกาหาได้ไม่

ศาลชั้นต้นลงโทษตามมาตรา 225-227 จำคุก 2 ปี ศาลอุทธรณ์แก้บทให้ลงโทษตามมาตรา 224-227 เป็นแก้ไขเล็กน้อย
การที่ศาลจะอนุญาตให้แก้เดือนในฟ้องหรือไม่อยู่ในดุลยพินิจของศาลอันเป็นข้อเท็จจริง เอกใบคูปองยางไปใช้โดยรู้ว่าปลอมเป็นผิดตามมาตรา 224-227

กฎข้อบังคับของตระลาการผู้พิจารณาหนังสือใบอนุญาตร้านจำหน่ายสุราลงวันที่ 1 ธันวาคม 2460 ,ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.192
ม.30 แห่งพ.ร.บ.ภาษีชั้นในนั้นเป็นบทกำหนดความผิดและโทษในการฝ่าฝืนข้อบังคับของอธิบดีกรมพระคลังที่ตั้งขึ้นตาม ม.29 หาใช่เป็นบทกำหนดความผิดและโทษในการฝ่าฝืนข้อบังคับตระลาการใน ม.28 ด้วยไม่.
อ้างฎีกาที่ 647/2481

แก้รายงานขออนุญาตซื้ออาหารสัตว์ซึ่งเจ้าพนักงานอื่นทำยื่นต่อผู้บังคับบัญชานั้นเป็นผิดฐานปลอมหนังสือราชการตามมาตรา 224 ไม่ใช่ฐานปลอมหนังสือสำคัญในราชการตามมาตรา 225(1) เจ้าพนักงานแก้บัญชีซึ่งอยู่ในหน้าที่ของตนต้องทำให้ผิดจากความจริง เป็นผิดตามมาตรา 230 ให้คนอื่นทำใบสำคัญรับเงินซึ่งเกินจำนวนจริงหรือไม่มีการรับเงินกันเลยแล้วนำใบรับเงินนั้นไปเบิกเงินหลวงไม่เป็นผิดฐานปลอมหนังสือ ปลอมหนังสือเพื่อจะเอาเงินเกินไปใช้ราชการอื่น ก็ไม่พ้นผิดฐานปลอมหนังสือ