คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย: ป.อ. ม. 299

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1052/2484

การรู้เห็นร่วมใจในความผิดชิงทรัพย์ แม้ไม่ได้วางแผนร่วมกันตั้งแต่แรก

จำเลยเป็นคนจูงกระบือที่ลักมา พวกของจำเลยหันไปขู่จะทำร้ายพวกเจ้าทรัพย์ ยังไม่เรียกว่าจำเลยได้สมคบกันพวกทำการขู่เข็ญอันจะเป็นผิดฐานชิงทรัพย์ จึงมีผิดแต่เพียงฐานลักทรัพย์ ศาลเดิมลงโทษจำคุก 2 ปี ฐานลักทรัพย์ ศาลอุทธรณ์แก้ให้จำคุก 2 ปี ฐานชิงทรัพย์ถือว่าแก้มาก

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 297/2484

การชิงทรัพย์โดยใช้มีดขู่เข็ญ: การพิสูจน์เจตนาและเหตุอุกฉกรรจ์เพื่อลงโทษตาม ม.299

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำการชิงทรัพย์โดยใช้มีดเป็นอาวุธทำการขู่เข็ญ ขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญา ม.299
จำเลยให้การรับสารภาพเมื่อโจทก์ไม่ติดสืบเหตุฉกรรจ์ตาม ม.293,294 แล้ว ก็ลงโทษจำเลยตาม ม.299 ไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 123/2484

การบรรยายฟ้องความผิดฐานฉ้อโกงและชิงทรัพย์ต้องระบุองค์ประกอบครบถ้วน หากองค์ประกอบไม่ครบถ้วน แม้จะอ้างมาตราที่เกี่ยวข้องก็ไร้ผล

โจทก์กล่าวบรรยายฟ้องอ้างว่าข้อเท็จจริงพอที่จะให้เข้าใจได้ว่าจำเลยที่จะให้เข้าใจได้ว่าจำเลยทำการชิงทรัพย์ขอให้ลงโทษตาม ม.299และ ม.306 ดังนี้ เมื่อฟ้องโจทก์ไม่เป็นองค์ความผิดฐานฉ้อโกงแล้วการที่อ้างม.306เกินมาก็ไร้ผล แต่ในความผิดฐานชิงทรัพย์ตามฟ้องนั้นยังคงสมบูรณ์อยู่

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 833/2483

การพิจารณาคดีอาญา: ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อเท็จจริงได้และยกฟ้องเมื่อพยานหลักฐานไม่พอฟัง

คดีที่มีอุทธรณ์ฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมาย แต่ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์ในข้อเท็จจริง โจทก์ฎีกาทั้งข้อเท็จจริงแลข้อกฎหมาย ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อเท็จจริงได้ และเมื่อเห็นว่าข้อเท็จจริงลงโทษจำเลยไม่ได้จริงลงโทษจำเลยไม่ได้ก็ไม่วินิจฉัยข้อกฎหมายต่อไป

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 789/2483

การกระทำความผิดฐานชิงทรัพย์ ต้องแสดงเจตนาใช้ความรุนแรงเพื่อให้ได้ทรัพย์สินไป

จำเลยลักทรัพย์ของเจ้าทรัพย์ไปทรัพย์นั้นอยู่ที่ จำเลยแล้วจำเลยใช้มือผลักเจ้าทรัพย์+เพื่อทำร้ายหากเพื่อ+ให้เจ้าทรัพย์แบ่งเอาทรัพย์นั้นไปดั่งนี้ จำเลยยังไม่มีความผิดฐานชิงทรัพย์

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 778/2483

ยกฟ้อง: ไม่มีประเด็นทางกฎหมายที่ต้องวินิจฉัยเพิ่มเติม

ยกฟ้อง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 724/2483

ยกฟ้อง: ไม่มีข้อพิพาทที่ต้องตัดสิน

ยกฟ้อง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 520/2483

ตัวการร่วมขู่เข็ญชิงทรัพย์: การกระทำร่วมกันเพื่อให้ได้ทรัพย์สิน

การที่จำเลยพูดห้ามพวกเจ้าทรัพย์มิให้ติดตามและชักมีดออกมาถือไว้นั้นถือว่าเป็นการขู่เข็ญจะทำร้ายอันเป็นความผิดฐานชิงทรัพย์จำเลยคนหนึ่งขู่เข็ญพวกเจ้าทรัพย์และจำเลยอีกคน หนึ่งจูงกระบือไปโดยความรู้เห็นของจำเลย ผู้ขู่เข็ญดังนี้ถือว่าจำเลยผู้จูงกระบือไปเป็นตัวการฐานชิงทรัพย์ด้วย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 513/2483

ชิงทรัพย์โดยใช้กำลังทำร้าย: การกระทำความผิดฐานชิงทรัพย์

ใช้มือค้ำคอเจ้าทรัพย์แล้วกะชากสร้อยไปนั้น ถือว่าเป็นการใข้กำลังทำร้ายมีผิดฐานชิงทรัพย์

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 385/2483

ยกฟ้อง: ไม่มีประเด็นสำคัญที่ต้องพิจารณาเพิ่มเติม

ยกฟ้อง

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย ป.อ. ม. 299

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 299