คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา: หริศ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 165/2473

สินเดิม สินสมรส การแบ่งทรัพย์สินหลังหย่า เหตุหย่าไม่เข้าข้อยกเว้นบท 55

สินเดิม สินสมรส สินเดิมไม่ต้องบริคณห์เพียงแต่ไปหมั้นยังไม่ทันแต่งงานกับหญิงอื่น ไม่เปนเหตุให้เมียได้สมรสกึ่งหนึ่ง สินสมรสที่โอนไประหว่างอยู่กินไม่ต้องแบ่ง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 152/2473

การแก้ไขโทษทางอาญา: จากวิ่งราวทรัพย์และทำร้ายร่างกายเป็นความผิดอื่นที่มีโทษเบากว่า

ศาลเดิมวางบท ม.297 แล 254 รวม 2 กะทงจำคุกจำเลย 1 ปี 3 เดือน ศาลอุทธรณ์แก้วางบท 338 ข้อ 3 จำคุก 1 เดือน ดังนี้เป็นการแก้ไขมาก

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 151/2473

อำนาจฟ้องคดีอาญาแม้ผู้เสียหายกระทำผิดกฎหมาย ศาลต้องรับฟ้องหากอัยยการเป็นโจทก์

ฟ้องความผิดส่วนตัว เมื่อเจ้าทุกข์ได้ร้องทุกข์ต่ออัยยการแล้วอัยยการมีอำนาจเป็นโจทก์ฟ้องคดีได้สุภาษิตกฎหมายศาลไม่ช่วยคนทำผิดด้วยกันนั้นใช้ในทางแพ่ง ไม่ใช่ทางอาญา อาญา ม.304 เอาสีเสียดมาหลอกขายต่างฝิ่น ผิดฐานฉ้อ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 146/2473

การโอนที่ดินโดยสุจริตและมีสินจ้าง แม้มีการแก้ทะเบียนหลังโฉนด ก็ยังสามารถนำสืบได้

รับโอนที่ดินไว้โดยสุจริตและมีสินจ้าง ลักษณพะยานสืบหักล้างการแก้ทะเบียนหลังโฉนดเทียบฎีกาที่ 651-652/67

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 144/2473

คำให้การของผู้ร่วมกระทำผิดที่ไม่ได้รับการสนับสนุนด้วยพยานหลักฐานอื่น ไม่เพียงพอต่อการลงโทษ

ลักษณะพะยานคำของผู้ที่ได้กระทำผิดร่วมกับจำเลยแต่โจทก์กันไว้เปนพะยานนั้นเมื่อไม่มีคำพะยานอื่นประกอบ ศาลไม่รับฟัง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 141/2473

การป้องกันตัว: ศาลยกฟ้องเนื่องจากเห็นว่าเป็นการป้องกันพอสมควรแก่เหตุ แต่ฎีกาโจทก์ต้องห้าม

ฆ่าโดยป้องกันหรือไม่เปนข้อเท็จจริง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 138/2473

การรับฟังพยานหลักฐาน: ศาลมีอำนาจพิจารณาความชอบด้วยกฎหมายในการรับฟังพยาน

ศาลควรฟังพะยานปากนี้หรือมิควรฟังนั้น เปนปัญหาข้อกฎหมาย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 137/2473

การครอบครองปรปักษ์: การละทิ้งที่ดินและการเข้าครอบครองทำประโยชน์ของผู้อื่นทำให้เสียกรรมสิทธิ

ที่ดินปกครองที่ดินไม่มีหนังสือสำคัญเมื่อเจ้าของละทิ้งย่อมขาดกรรมสิทธิเพียงแต่เจ้าของไปตัดฟืนในที่บ้าง ไม่เรียกว่าปกครอง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 135/2473

ที่ดินทิ้งร้างขาดกรรมสิทธิ: ครบ 1 ปีถือละทิ้ง

ที่ดินมือเปล่าละทิ้งต้องถึง 1 ปี จึงขาดกรรมสิทธิ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 126/2473

การครอบครองกระบือที่ได้มาโดยไม่ปรากฏแหล่งที่มา ถือเป็นความผิดฐานลักทรัพย์

มีของร้ายในเวลาใกล้ชิด เจ้าทรัพย์ออกตามรอยกระบือที่หาย พบจำเลยกำลังจูงกระบือนั้นอยู่ ทั้งจำเลยแสดงไม่ได้ว่า ได้กระบือไว้จากผู้ใดต้องมีผิดฐานลักทรัพย์(เทียบฎีกาที่833/69)

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา หริศ

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
หริศ