คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
ศรี

พบผลลัพธ์ทั้งหมด 844 รายการ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 578/2473

การรับเงินเพื่อบริการที่ไม่ใช่หน้าที่โดยตรงของข้าราชการ ไม่ถือเป็นความผิด

เสมียนตรารับเงินค่าจ้างเขียนคำร้องขออนุญาตซื้อปืน ยังไม่มีผิด

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 577/2473

การป้องกันเกินกว่าเหตุ: การใช้ความรุนแรงตอบโต้เมื่อถูกคุกคาม

อย่างไรเรียกว่ากระทำโดยป้องกันเกินกว่าเหตุ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 552/2473

เจตนาทำลายตรวนคุมขัง จำเป็นต้องพิสูจน์เพื่อความผิดฐานทำลายของหลวง

วิธีพิจารณาอาญานักโทษหนีมีตรวนไปด้วยเปนหน้าที่โจทก์นำสืบว่าจำเลยมีเจตนาทำให้ตรวจชำรุดจึงจะมีผิดฐาน
ทำลายของหลวง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 551/2473

ดุลยพินิจศาลในการริบของกลาง: กรณีอากรค่าน้ำและผู้กระทำผิดครั้งแรก

การริบของกลางอยู่ในดุลยพินิจของศาล พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ ม.3 ศาลล่างทั้ง 2 ไม่ริบแหของกลางแล้ว โจทก์ฎีกาไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 549-550/2473

การลดโทษจำเลยในคดีอาญา: เหตุผลที่ไม่ชอบตามกฎหมาย

อย่างไรควรปราณี

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 532/2473

ความช่วยเหลือในการติดตามทรัพย์สินและการให้รางวัล ไม่เป็นความผิดฐานรับของโจร

เจ้าทรัพย์ได้ขอร้องให้จำเลยช่วยเหลือในการติดตามกระบือที่หาย และให้รางวัลแก่จำเลยเอง จำเลยจึงบอกที่กระบืออยู่ให้ดังนี้ จำเลยยังไม่มีผิด

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 526/2473

การทำร้ายร่างกายและการป้องกันตัวที่เกินสมควร รวมถึงความรับผิดในฐานะตัวการร่วม

ผู้ตายทำร้ายจำเลยก่อนแล้ววิ่งหนีไป และไม่ปรากฏว่าจะมาทำร้ายจำเลยอีก จำเลยยิงผู้ตาย ๆ ดังนี้ ไม่เรียกว่าจำเลยทำโดยป้องกัน จำเลยมีผิดตามกฎหมายข้างบนจำเลยสมคบกันมาจะทำร้ายผู้หนึ่งแต่มีอุปสัคเสีย เลยไปเกิดทำร้ายกับอีกผู้หนึ่งขึ้นดังนี้ จำเลยก็มีผิดฐานเปนตัวการด้วยกัน

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 523/2473

คดีก่อนใช้ประมวลแพ่ง สัญญาขายฝากไม่สมบูรณ์ การครอบครองไม่ถึงปรปักษ์

คดีเกิดก่อนใช้ประมวลแพ่ง จะใช้ประมวลแพ่งบังคับไม่ได้ ที่ดินมีโฉนดทำสัญญาขายฝากต่ออำเภอไม่ได้ ที่ดินผู้ที่รับซื้อฝากแม้ปกครองมานานเท่าใดก็ไม่เรียกว่าปกครองโดยปรปักษ์

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 522/2473

สัญญาใช้คำว่า 'กู้' และแบ่งกำไรเพื่อบำรุงหลาน ไม่ถือเป็นหุ้นส่วน

หุ้นส่วน สัญญากู้ กู้เงินให้ดอกเบี้ยและยอมแบ่งกำไรให้ผู้อื่นไม่เรียกว่าเปนหุ้นส่วนกัน

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 518/2473

จ้างวานฆ่าผู้อื่นด้วยความพยาบาทส่วนตัว

พยาบาทผู้รับจ้างเขารู้ความพยาบาทของผู้จ้าง มีผิดตาม ม.250