คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
นล

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามกฎหมายอาญา ม.259 และ พ.ร.บ.รถยนต์และ พ.ร.บ.จราจรให้จำคุก 3 เดือน ตามกฎหมายอาญา ม.259 ซึ่งเป็นบทหนัก ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.จราจร ให้ปรับ 5 บาท คู่ความฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้

จำเลยถูกฟ้องเรื่องหนี้สินจำเลยจะขอหักกลบลบหนี้กับโจทก์โดยวิธีแถลงต่อศาลแต่มิได้กล่าวในคำให้การหรือทำคำร้องขอแก้หรือเพิ่มเติมคำให้การมิได้ อุทธรณ์ฎีกา จำเลยถูกฟ้องเรื่องหนี้สินจึงทำให้การว่าจำเลยไม่ทราบว่าโจทก์จะเป็นภรรยาของเจ้าหนี้จำเลยจริงหรือไม่ ในชั้นฎีกาจำเลยจะคัดค้านอำนาจฟ้องของโจทก์โดยอ้างว่าศาลมิได้ตั้งให้โจทก์เป็นผู้จัดการมฤดกของสามีดังนี้มิได้ ต้องห้ามตามประมวลวิธีพิจารณาความแพ่ง ม.249

สัญญาทางพระราชไมตรีโปรโตคลว่าด้วยอำนาจศาลต่อท้ายหนังสือสัญญาทางพระราชไมตรีข้อ 4 วรรค 1 ลงวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ค.ศ.1925 คดีที่เจ้าทุกข์เป็นคนในบังคับอื่นนั้นแม้คนบังคับฝรั่งเศสฟ้องแทนก็คงขึ้นศาลไทยธรรมดาแลคู่ความมีสิทธิฎีกาได้ทั้งในปัญหากฎหมายแลข้อเท็จจริง พ.ร.บ.ธรรมนูญศาลยุตติธรรม ร.ศ. 127 ม.12 +ผิดศาล +สมบูรณ์ คดีซึ่งต้องขึ้นศาลไทยธรรมดา ถ้าศาลต่างประเทศรับพิจารณาพิพากษามาแล้ว ศาลฎีกาก็พิจารณาพิพากษาข้อเท็จจริงแลข้อกฎหมายในท้องสำนวนไปได้ ไม่ต้องย้อนสำนวนไปเริ่มพิจารณากันใหม่

ความผิดฐานฆ่าคนโดยความพยายามด้วยความพยาบาทมาดหมายนั้นแม้จะปรากฎว่าได้ฆ่าด้วยความพยาบาทโดยมีสาเหตุกัน แต่ถ้าหากไม่ได้ความว่าจำเลยได้ตระเตรียมการใช้ความพยายามมาด้วย จะลงโทษจำเลยตาม ม.250 ข้อ 3 ไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำผิดที่ตำบลคลองสิบ ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยทำผิดที่ตำบลคลองเก้าศาลต้องยกฟ้อง

จำเลยถูกจับตัวมาฐานเป็นผู้ร้ายปล้นทรัพย์ในชั้นสอบสวนเจ้าพนักงานได้แจ้งให้จำเลยทราบในขณะจดดำให้การของจำเลยว่า จะสอบสวนจำเลยในฐานะเป็นพะยานเพราะจะกันจำเลยไว้เป็นพะยานในคดีเรื่องปล้นทรัพย์ ดั่งนี้ถ้าจำเลยให้การไม่จริงก็ยังไม่มีผิดฐานแจ้งความเท็จอ้างฎีกาที่ 262/2474 ที่ 71/2460

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดในวันแรม 13 ค่ำในเวลากลางคืน ทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยกระทำผิดในตอนกลางคืนเวลาประมาณตี 5 แห่งวันแรม 12 ค่ำดังนี้ ศาลต้องยกฟ้องตามมาตรา 192 แห่งประมวลวิธีพิจารณาความอาญา คำว่า"กลางคืน" ต้องถือตามกลางคืนใน ม.6 (24) แห่งกฎหมายลักษณอาญา

จำเลยปลูกเรือนลุกล้ำเข้าไปในที่สาธารณ กรมการอำเภอสั่งห้ามแลให้รื้อไป จำเลยไม่ยอม ต้องมีผิดตาม ม.334 ข้อ 2 แล 336 ข้อ 2 ป.พ.พ.ม.1304-1306 ที่สาธารณสมบัติของแผ่นดินนั้น ห้ามมิให้ยกอายุความขึ้นต่อสู้

จำเลยด่าเขาว่าอ้ายเย็ดแม่ต้องมีผิดฐานหมิ่นประมาทซึ่งหน้าใช้มีดยาว 3 ศอกฟันเขาในระยะใกล้ 1 วาไม่ถูกเพราะเขาหลบเสียทัน ต้องมีผิดฐานพยายามทำร้ายร่างกาย

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยขายน้ำ+หมัดเมาซึ่งมีแอลกอฮอลดื่มกินได้อย่างสุรา ทางพิจารณาได้ความเพียงว่าจำเลยมีโดยไม่ได้ขายก็ลงโทษได้ ฎีกาอุทธรณ์ ศาลฎีกาชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลย ๆ จึงอุทธรณ์ทั้งในปัญหาข้อเท็จจริงและกฎหมาย ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์ในข้อเท็จจริงโดยมิได้ วินิจฉัยข้อกฎหมาย เมื่อศาลฎีกาจะลงโทษจำเลยจะต้องวินิจฉัยข้อกฎหมายที่จำเลยอุทธรณ์นั้นด้วย