คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
นล

พฤตติการณ์ที่ถือว่าตามปกติเป็นการเล่นพะนันเอาเงินหรือทรัพย์แก่กัน ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.192-15+ โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเล่นไพ่ตอง ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยเล่นไพ่พะนัน แม้ไม่ได้ความว่าเล่นไพ่อะไรก็ลงโทษได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำร้ายร่างกายเขาถึงรูปหน้าเสียโฉมและสงใบชัณสูตร์บาดแผลประกอบ จำเลยให้การรับสารภาพตามฟ้อง เช่นนี้ศาลลงโทษจำเลยตาม ม.256(6) ได้โดยไม่ต้องตรวจพิเคราะห์บาดแผลที่ตัวผู้เสียหายอีก

ในกณีที่พนักงานอัยยการเป็นโจทก์ฟ้องขอให้รื้อถอนสิ่งปลูกสร้างที่กีดขวางทางหลวงนั้นต้องเสียค่าธรรมเนียมเช่นคดีแพ่งธรรมดา

รับมฤดกที่ดินแล้วปกครองร่วมกันมา ภายหลังผู้รับมฤดกคน 1 โอนส่วนได้ของตนให้แก่คนอื่นที่เป็นเจ้าของร่วมกันโดยทำหนังสือกันเองเช่นนี้ ไม่สมบูรณ์และจะนำมาใช้ยันบุคคลภายนอกมิได้ และในกรณีเช่นนี้ไม่เรียกว่าเป็นสัญญาปราณีประนอมยอมความเพราะไม่มีลักษณเพื่อระงับข้อพิพาท

ในคดีอาญาที่ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลย 4 ปีตาม ม.254 และ 256 เป็น 2 กะทงศาลอุทธรณ์จำคุกจำเลย 4 ปี ตามม.256 เป็น 2 กะทง เช่นกันเช่นนี้ เป็นการแก้น้อย ฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้ ข้อกฎหมายทั้งปวงที่คู่ความยกขึ้นอ้างอิงในชั้นฎีกาต้องเป็นข้อที่ว่ามาแล้วแต่ชั้นศาลต้น

เอาไฟจุดเผาใบอ้อยในสวนของตนซึ่งอยู่ใกล้เคียงกับสวนของคนอื่น เขาห้ามแล้วยังไม่ฟัง แต่การเผานั้นไม่มีลักษณอันน่ากลัวจะเกิดอันตราย ถ้าไฟนั้นลุกลามไปไหม้ทรัพย์ของผู้อื่นเสียหายมีผิดตาม ม.201 ไม่ใช่ม.187 ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.192-156 โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษตาม ม.187-201 แต่บรรยายฟ้องเกี่ยวกับความผิดตาม ม.201 ดังนี้ ต้องถือว่าโจทก์ไม่มีความประสงค์จะให้ลงโทษตาม ม.187 ศาลจะลงโทษตามมาตรานี้ไม่ได้

ศาลมีอำนาจลงโทษจำเลยเรียงกะทงความผิดได้ในเมื่อปรากฎว่าจำเลยกระทำต่างกรรมต่างวาระกัน ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.218 ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีผิดตามม.243 +-276-299 ให้จำคุก 6 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ให้จำคุกตาม ม.297 -276 มีกำหนด 2 ปีดังนี้เป็นแก้มาก ฎีกาในข้อเท็จจริงได้

เจ้าของบ้านไม่อยู่ได้+ให้จำเลยเป็นเฝ้าบ้าน และจำเลยได้รับ+ปืนมีทะเบียนไว้โดย+จำเลยมิได้เป็นผู้ได้รับอนุญาตให้ใช้ปืนนั้น จำเลย+มีผิดฐานมีอาวุธปืน+ไม่ได้รับอนุญาต

ข้อที่มิได้กล่าวอ้างกันมาแต่ในชั้นศาลล่าง ศาลฎีกาไม่วินิจฉัยให้ เมื่อศาลชั้นต้นพิพากษาให้ลงโทษจำเลยไปทีเดียงโดยไม่เชื่อตามคำร้องขอของทนายจำเลยที่ขอให้ศาลส่งตัวจำเลยไปให้แพทย์ตรวจก่อนโดยกล่าวว่าเป็นบุคคลวิกลจริตนั้น เมื่อจำเลยมิได้อุทธรณ์ในข้อนี้ บุตรของจำเลยหามีสิทธิอุทธรณ์ขึ้นหาแทนจำเลยได้ไม่

เดิมโจทก์จำเลยตั้งใจจะทำสัญญาจำนองที่ดินต่อกัน แต่เห็นว่าดอกเบี้ยเกินอัตราในกฎหมายจึงเปลี่ยนความตั้งใจมาทำเป็นสัญญาขายฝาก แล้วให้จำเลยผู้ขายฝากเช่าไป ดังนี้ต้องบังคับกันตามสัญญาขายฝากและสัญญานี้สมบูรณ์ตามกฎหมาย