คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.ศุลกากร พ.ศ.2469 ม. 27

เรื่องของกลางเป็นของผู้ร้องให้จำเลยยืมไปจับปลาจำเลยใช้บรรทุกของหนีภาษีเข้ามาในราชอาณาจักร์ไทยจนถูกจับลงโทษ ผู้ร้องมิได้เกี่ยวข้องในการกระทำผิดด้วย ขอรับของกลางคืนได้

สัญญาทางพระราชไมตรี ระหว่างไทยกับฝรั่งเศส ร.ศ.112 ข้อ 5 ของจากต่างประเทศที่อยู่ในเขตต์ปลอดภาษีในประเทศไทย ถ้านำออกนอกเขตต์ปลอดภาษีโดยไม่เสียภาษีก็เป็นผิด (อ้างฎีกาที่ 767/2480) จำเลยซึ่งเป็นลูกจ้างทราบดีแล้วว่าเป็นของที่ยังไม่ได้เสียภาษี แล้วนำออกนอกเขตต์ปลอดภาษีตามคำสั่งนายจ้างย่อมมีผิดฐานตัวการด้วย.

การที่จำเลยเอาเรือลิจงกว้าง 1 วายาวราว 5 วา และไม่ได้บรรทุกสินค้าอย่างใดหรือมีอับเฉาออกไปนอกราชอาณาจักรโดยไม่มีใบปล่อยเรือและแจ้งต่อเจ้าพนักงานดั่งนี้ยังไม่เป็นผิดตามมาตรา 49 แห่ง พ.ร.บ.ศุลกากร พ.ศ.2469

จำหน่ายคดี

+ผ้าไหมเทียมเข้ามา+ที่ไม่มีด่านศุลกากร+ไม่ใช่ทางที่อนุมัติ โดยได้เสียภาษีนั้น แม้จะโดย+รัฐบาลต่างประเทศ บังคับให้นำออกจากประเทศโดยการฝ่าฝืนกฎหมายของประเทศก็ต้องมีผิดตาม พ.ร.บ.ศุลกากร +27 จะอ้างเหตุจำเป็นตามกฎหมายอาญา ม. ++ ไม่ได้ และของนั้นต้อง+ริบด้วยเสมอ
อ้างฎีกาที่ 118/2482
+ที่เคยเสียภาษีแล้วเมื่อนำ+ไปจากประเทศแล้วนำ เข้ามาอีกก็ต้องเสียภาษีใหม่ ศาลล่างพิพากษาต้องกันปรับพันบาทและริบทรัพย์+หมื่นบาทเศษนั้น ฎีกาข้อเท็จจริงไม่ได้ +ที่ไม่ถือว่าเป็นฟ้องเคลือบคลุม

จำเลยซื้อสินค้าที่ทำจากต่างประเทศภายในพระราชอาณาจักรสยามโดยสุจริต ไม่รู้ว่าสินค้านั้นยังมิได้เสียภาษีดังนี้ จำเลยไม่มีความผิดและกรณีเช่นนี้เป็นหน้าที่ของโจทก์จะต้องนำสืบจะยก ม.100 มาปรับแก่คดีมิได้

การริบสิ่งของซึ่งหลีกเลี่ยงศุลกากรนั้น ถึงแม้ผู้กระทำจะมิใช่เจ้าของก็ดี ก็เป็นของพึงริบทั้งสิ้น กรณีเช่นนี้จะนำ ม. 27 แห่งกฎหมายอาญามาบังคับมิได้ ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.158,161 โจทก์ฟ้องว่าจำเลยซึ่งเป็นผู้ส่งสินค้าเข้ามากระทำผิดฐานหลีกเลี่ยงค่าภาษีศุลกากรถึงทางพิจารณาปรากฎว่าบิดาจำเลยเป็นผู้ส่งก็ไม่เรียกว่าโจทก์ฟ้องเคลือบคลุมทำให้จำเลยเสียเปรียบ

พ.ร.บ. ศุลกากรไม่มีบทห้ามมิให้จำคุกแทนค่าปรับเกินกว่า 6 เดือน ศาลจะจำคุกแทนค่าปรับเกินกว่า 6 เดือนตาม ม. 18 แห่งกฎหมายลักษรอาญาก็ได้ สัญญาทางพระราชไมตรีระหว่างสยามกับฝรั่งเศล ร.ศ. 112 ข้อ 5 (ยังคงใช้อยู่) นำสินค้าจากอินโดจีนเข้ามาในเขตต์สยาม ระยะ 25 กิโลเมตร์จากฝั่งแม่น้ำโขง ไม่ต้องเสียภาษีศุลกากร แต่ถ้านำเข้าเกินเขตต์นั้นต้องเสียภาษี

ผู้ที่รับซื้อของไว้จากบุคคลอื่นโดยรู้อยู่ว่าเป็นของที่ลอบหนีภาษีมาแลยังมิได้ผ่านด่านศุลกากรแล้วนำเอาไปจำหน่ายนั้นต้องมีผิดตามกฎหมายข้างต้น

ความผิดในเรื่องพาของที่ยังไม่เสียภาษีเข้ามาในพระราชอาณาจักร์นั้นต้องประกอบด้วยเจตนาหลีกเลี่ยงค่าภาษีจึงจะเป็นผิด ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.219 ในคดีอาญาที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกข้อหาของโจทก์เสียโดยอาศัยข้อเท็จจริงฎีกาได้แต่ในปัญหาข้อกฎหมาย