คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
มนธา

พฤตติการณ์ที่ฟังว่าเป็นความผิดฐานพะยามชิงทรัพย์ใช่ฐานพยายามลักทรัพย์ละทำร้ายร่างกาย

ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านก็ดีหรือผู้ทำการแทนผู้ใหญ่บ้านก็ดีมิได้มีตำแหน่งหน้าที่ตาม พ.ร.บ.ลักษณปกครองท้องที่ การทำร้ายร่างกายผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านจึงไม่เรียกว่าทำร้ายร่างกายเจ้าพนักงานผู้ทำการตามหน้าที่ดังที่บัญญัติไว้ใน ม.255-250 ข้อ 2 พฤตติการณ์ที่ไม่ฟังว่ากระทำการสมคบและร่วมมือกันกระทำผิด

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ม.256 จำคุก 2 ปี ศาลอุทธรณ์ลงโทษตาม ม.254 -55 จำคุก 6 เดือนและให้รอการลงอาญาเป็นการแก้น้อยฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้ ปัญหาว่าบาดแผลสาหัสหรือไม่เป็นปัญหาข้อเท็จจริง ดุลยพินิจ การจะให้รอการลงอาญาหรือไม่เป็นเรื่องอยู่ในดุลยพินิจของศาล

ความผิดต่อเนื่องกัน ความผิดฐานทำรั้วรุกล้ำทางหลวงนั้นแม้จะได้ทำมาช้านานเท่าใดก็ตามแต่ถ้าจำเลยยังคงเพาะลูกลงในที่ ๆ รุกนี้เสมอ+คดียังไม่ขาดอายุความละคดีชะนิดนี้ทำลงอีกเมื่อ+อำนาจฟ้องร้องเกิดขึ้น+เมื่อนั้น ความผิดฐานขัดคำสังเจ้าพนักงานตาม ม.336(2) +เป็นคำสั่งของเจ้าพนักงานที่มีอำนาจสังเพื่อ+การเป็นไปตามกฎหมายใดบทหนึ่งมิได้หมายคำสังที่ห้ามมิให้บุคคลกระทำผิดกฎหมายอย่าง+ไปหรือคำสั่งให้บุคคล+ถอนการกระทำผิดได้ทำลงไปแล้วอ้าง+ 104/2462 ประมวลวิธีพิจารณาอาญา + เคลือบคลุม ระบุเดือนและปีที่+กระทำความผิดฐานทางหลวงโดยมีแผนประกอบที่ ๆ บุกรุก ไม่+

ความผิดฐานพยายามร+ลูกนั้นกฎหมายไม่เอาโทษใช้ให้ผู้อื่นกระทำผิดเมื่อผู้ถูกใช้ได้กระทำแล้ว ความผิดฐานใช้ก็เปลี่ยนสภาพเป็นความผิดฐานตัวการ ใช้ให้ผู้อื่นรีดลูก เมื่อผู้ถูกใช้ได้พยายามรีดลูกแล้วผู้ใช้ได้ยกเว้นไม่ถูกลงโทษตาม ม.264

การที่มารดาปกครองทรัพย์สินไว้แทนบุตร์อายุความในเรื่องปกครองปรปักษ์ย่อมเริ่มนับแต่วันที่บุตร์บรรลุนิติภาวะเป็นต้นไป ถ้าปกครองมายังไม่ครบ 9 ปี (ในกรณีที่เป็นเรื่องที่ดินมารดายังไม่ได้กรรมสิทธิ) อายุความตาม ม.183 -184 ประมวลแพ่ง ฯ นั้นเป็นเรื่องขยายอายุความให้แก่ผู้เยาว์ในการใช้สิทธิเรียกร้องเอาจากผู้ปกครอง เพราะเหตุที่อายุความได้ครบกำหนดหรือเกือบจะครบกำหนดแล้วก่อนผู้เยาว์บรรลุนิติภาวะ จึงให้อายุความยึดออกไปอีก 1 ปีนับแต่เมื่อบรรลุนิติภาวะ

มีมูลเป็นความผิดทางอาญา+ไม่ เป็นปัญหากฎหมาย +เข้าไปในบ้าน+พูดไล่ให้เขารื้อเรือน+ให้พ้นที่ของตน ผู้ถูกไล่+ผัดจำเลยก็ออกจากเรือนไปยังไม่เป็นผิดฐานบุกรุก

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ม.254 ทางพิจารณาปรากฎว่าการกระทำของจำเลยเป็นผิดตาม ม.338(3) และคำบรรยายฟ้องของโจทก์กล่าวถึงการกระทำดังนั้นไว้แล้ว ศาลมีอำนาจลงโทษจำเลยตามมาตรานี้ได้

พฤตติการณ์ที่ฟังว่าไม่มีผิดฐานฉ้อโกง

นำสิ่งของวางกีดกั้นขวางทางเท้า เจ้าพนักงานห้ามก็ไม่ฟังต้องมีผิดตามมาตรา 65 ประมวลวิธีพิจารณาอาญา +39(4) กฎหมายอาญา +71 กระทำผิดต่างวาระกันถึงแม้จะเป็นเรื่องอย่างเดียวกันก็ตามก็ต้องมีโทษ 2 กะทงแลไม่ถือว่าเป็นเรื่องฟ้องซ้ำ