คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา: มนธา

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 502-505/2479

ฎีกาต้องระบุข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายชัดเจน หากมิฉะนั้นศาลฎีกาจะไม่รับวินิจฉัย

ฎีกาที่ไม่ระบุข้อเท็จจริงแลข้อกฎหมายขึ้นมา แม้แต่โดยย่อนั้น ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยให้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 501/2479

ความรับผิดร่วมกันของนายประกันและการบังคับชำระหนี้จากนายประกันคนใดคนหนึ่ง

นายประกันหลายคนเข้าทำการรับประกันตัวจำเลยต่อศาล ถ้าหากจำเลยหนีไปนายประกันทุกคนจะต้องรับผิดร่วมกัน และศาลจะบังคับเอาแก่นายประกันคนหนึ่งคนใดในจำนวนค่าประกันทั้งหมดก็ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 496/2479

การครอบครองฝิ่นโดยได้รับมอบหมายจากผู้มีอำนาจ ไม่ถือเป็นความผิดฐานมีฝิ่น

จำเลยเปนลูกจ้างเขานายจ้างไปซื้อฝิ่นที่จังหวัดแล้วแบ่งให้จำเลยถือพาล่วงหน้าไปก่อนเพื่อจะได้ไปพร้อมกันภายหลังเช่นนี้ จำเลยยังไม่มีความผิด วิธีพิจารณาอาญา ในคดีอาญาศาลหยิบยกข้อเท็จจริงในคดีอีกเรื่องหนึ่งมาวินิจฉัยได้เพียงไร

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 492/2479

การป้องกันเกินสมควรแก่เหตุ: ศาลอุทธรณ์มีอำนาจยกฟ้อง แม้จำเลยมิได้อุทธรณ์

ในคดีที่ศาลชั้นต้นตัดสินลงโทษจำเลยและโจทก์ฝ่ายเดียวอุทธรณ์ ถ้าศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยยังไม่ควรมีความผิดก็พิพากษาปล่อยจำเลยได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 491/2479

อายุความฟ้องขอส่งตัวไปอยู่ต่างจังหวัดสำหรับผู้กระทำผิดซ้ำ

ในคดีที่โจทก์ฟ้องขอให้ส่งตัวจำเลยไปอยู่ต่างจังหวัดเพราะได้ทำผิดหลายครั้งนั้นโจทก์ต้องฟ้องเสียภายใน 1 ปีนับแต่วันพันโทษครั้งสุดท้าย มิฉะนั้นคดีขาดอายุความตาม ม.78(4) อ้างฎีกา 376/2469 โทษปรับจะนับรวมเข้าในเรื่องต้องโทษหลายครั้งตาม พ.ร.บ.ดัดสันดานคนจรจัดไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 487/2479

การรับของหายโดยไม่มีเจตนาทุจริต: จำเลยไม่ต้องรับผิด

ในคดีที่โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยรับโคไว้โดยรู้สึกว่าเป็นของร้าย ขอให้ลงโทษตาม ม.321 แต่บทเดียวโดยมิได้อ้าง พ.ร.บ.สัตว์พาหนะสำหรับเป็นบทลงโทษจำเลยด้วยแล้ว หน้าที่นำสืบความบริสุทธิหาตกอยู่แก่จำเลยไม่

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 469/2479

การใช้ให้ผู้อื่นเบิกความเท็จ และความรับผิดทางอาญาของผู้ที่เสี้ยมสอน

ใช้ให้ผู้อื่นไปเบิกความเท็จ เมื่อเขาไปเบิกความเท็จแล้วต้องมีความผิดฐานเบิกความเท็จด้วย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 448/2479

ความแตกต่างระหว่างความผิดฐานชิงทรัพย์และวิ่งราวทรัพย์ พิจารณาจากเจตนาและการกระทำ

จำเลยกะชากสร้อยคอเขาจนเป็นเหตุให้เจ้าทรัพย์หกล้มมีบาดเจ็บเล็กน้อย ไม่เป็นความผิดฐานชิงทรัพย์ เป็นผิดเพียงฐานวิ่งราวทรัพย์เท่านั้น +(อธิบายฐานวิ่งราวกับชิงทรัพย์)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 431-432/2479

ความผิดพยายามกบฎและการเปลี่ยนแปลงการปกครอง

จำเลยพยายามก่อการกบฎเพื่อจะเปลี่ยนแปลงการปกครองตามระบอบรัฐธรรมนูญนั้นเป็นผิดตาม ม.102 แล พ.ร.บ.ป้องกันรักษารัฐธรรมนูญ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 419-420/2479

การรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างริมคลอง: ศาลไม่บังคับรื้อหากไม่กีดขวางทางขึ้นลงคลอง และฟ้องอ้างผิดสัญญา

การกีดหน้าที่ดินจะขับไล่ได้เพียงไร กรณีไม่เป็นการกีดขวางหน้าที่ดินริมคลอง ประมวลวิธีพิจารณาความแพ่ง ม.142 โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยรื้อสิ่งปลูกสร้างในฐานมีข้อสัญญา ศาลจะบังคับให้จำเลยรื้อถอนในฐานกีดกั้นหน้าที่ดินไม่ได้

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา มนธา

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
มนธา