คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา: มนธา

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1101/2477

สัญญาเช่า: กำหนดระยะเวลาฟ้องร้องหลังคืนทรัพย์สิน กรณีเรียกค่ารักษาสายและเครื่องโทรศัพท์

คดีที่ผู้ให้เช่าฟ้องผู้เช่าเกี่ยว+สัญญาเช่านั้น เมื่อส่งทรัพย์ที่เช่าคืนแล้ว ต้องฟ้องภายใน 6 เดือนนับแต่วัน+ทรัพย์ที่เช่านั้นคืน

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1094/2477

ชิงทรัพย์จากการแย่งเงินและปลุกปล้ำ ศาลตัดสินว่าเป็นการกระทำผิดฐานชิงทรัพย์

พฤตติการณ์อย่างไรฟังว่ากระทำผิดฐานชิงทรัพย์

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1070/2477

การเปลี่ยนแปลงโทษจำคุกจากมาตราหนึ่งไปอีกมาตราหนึ่งในคดีอาญา

ศาลเดิมให้จำคุกจำเลยตามมาตรา 249-53 กำหนด 3 ปีศาลอุทธรณ์แก้ให้จำคุกจำเลยตาม 251 มีกำหนด 5 ปีดังนี้เป็นแก้มาก

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1062/2477

การรับรองลายพิมพ์นิ้วมือภายหลัง ไม่ถือเป็นปลอมหนังสือ หากไม่มีเจตนาทุจริต

อย่างไรไม่เรียกว่าเป็นการปลอมหนังสือ สัญญากู้เดิมไม่มีพะยานลงชื่อรับรองลายพิมพ์นิ้วมือของผู้กู้ไว้ ต่อมาภายหลังพยานในหนังสือสัญญากู้นั้นและผู้เขียนสัญญากู้เดิมมาเขียนข้อความ และลงลายมือชื่อรับรองลายพิมพ์นิ้วมือของผู้กู้ในสัญญากู้ดังนี้ ไม่เป็นผิดฐานปลอมหนังสือ ป.พ.พ.ม.9 การรับรองลายพิมพ์นิ้วมือตามประมวลแพ่ง ม.9 ผู้รับรองไม่จำต้องลงลายมือชื่อรับรองในขณะที่พิมพ์ลายนิ้วมือ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1055/2477

อายุความมรดกของผู้ค้ำประกัน: ฟ้องเกินหนึ่งปีจากวันตายลูกหนี้ คดีขาดอายุความ

ถ้าเจ้าหนี้มาฟ้องคดีภายหลังปีหนึ่งจากวันที่ถูกหนี้ตายผู้ค้ำประกันยกอายุความมฤดกขึ้นต่อสู้ตัดฟ้องเจ้าหนี้ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1048/2477

ขอบเขตอายุ 'เด็ก' ตาม พ.ร.บ.ประถมศึกษา และอำนาจบังคับให้เล่าเรียนเมื่ออายุเกิน 14 ปี

ผู้ที่มีอายุเกินกว่า 14 ปี ไม่ควรจะเรียกว่าเด็กต่อไปตาม พ.ร.บ.ประถมศึกษาและเจ้าพนักงานไม่มีอำนาจบังคับให้เล่าเรียน

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1044/2477

การเชิดผู้ไม่มีอำนาจทำนิติกรรมผูกพันทรัพย์สินของผู้อื่น ความรับผิดชอบต่อบุคคลที่สาม

ผู้แทนโดยชอบธรรม มารดาถือว่าเป็นผู้แทนโดยชอบธรรมของเด็กเชิดบุคคลอื่นเป็นตัวแทนของตนเกี่ยวกับทรัพย์สินของเด็ก เด็กต้องรับผิดชอบต่อคนภายนอกในกิจการซึ่งบุคคลนั้นทำไป

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1009-1010/2477

คำพูดต่อหน้าสาธารณชนที่ทำให้เสียชื่อเสียง ถือเป็นหมิ่นประมาท

ถ้อยคำอย่างไรเป็นคำแดกดันหรือหมิ่นประมาทจำเลยกล่าวแก่โจทก์ต่อหน้าคนหลายคนว่า "อาแชคนชั่วชาติหากินเท่าไรก็ไม่เจริญ อาแชโกงทรัพย์สมบัติ" ดังนี้เป็นถ้อยคำหมิ่นประมาทจำเลยต้องมีผิดตาม ม.282

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 999/2477

สัญญาเช่าต่ออายุโดยปริยาย การเปลี่ยนแปลงข้อตกลงเรื่องค่าภาษี และผลของการไม่มีหลักฐานเป็นหนังสือ

สัญญาเช่าเมื่อสิ้นกำหนดเวลาเช่าแล้ว แต่ผู้เช่ายังคงครองทรัพย์สินอยู่แลผู้ให้เช่าก็รู้ไม่ทักท้วงให้ถือว่าได้ทำสัญญากันใหม่โดยไม่มีกำหนดเวลาเช่าอสังหาริมทรัพย์โดยทำหนังสือสัญญาต่อกันภายหลังผู้เช่าและผู้ให้เช่าตกลงเรื่องค่าภาษีโรงร้านกันใหม่ แต่ไม่ได้ทำ เป็นหนังสือดังนี้จะขอให้บังคับตามข้อตกลงใหม่นั้นไม่ได้

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
มนธา