คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
มนธา

เมื่อได้รับอนุญาตให้ฆ่าสุกรได้แล้ว แม้จะมิได้นำไปฆ่าตรงกับวันในใบอนุญาตก็ไม่มีผิด อ้างฎีกาที่ 615/2472

สองคนเป็นเจ้าของที่ดินร่วมกันโดยได้รับมฤดกมา และได้ปกครองกันมาเป็นส่วนสัดภายหลังคนหนึ่งไปขอโอนแก้โฉนดลงชื่อตนเป็นเจ้าของแต่ผู้เดียวโดยอีกคนหนึ่งยินยอมให้ทำ เพราะตนยังไม่มีเงินแบ่งแยกโฉนดดังนี้ ่จะถือว่าผู้มีในโฉนดเป็นเจ้าของโดยเด็ดขาดแต่ผู้เดียวไม่ได้

กระทำความผิดก่อนใช้ พ.ร.บ. กักกัน ฯลฯ จะเพิ่มโทษกักกันแก่จำเลยมิได้อ้างฎีกา ที่ 729/2480

พฤติการณ์ที่ถือว่ายังไม่เป็นการสมควรให้เพิกถอนการเลือกตั้งผู้แทนราษฎรค่าธรรมเนียม

ที่ป่าผู้ใดครอบครองมาย่อมมีสิทธิดีกว่าผู้อื่น

สัญญายอมความที่ทนายลงนามแทนตัวความโดยมิได้รับอำนาจพิเศษจากตัวคามหาตกเป็นโมฆะเสียเปล่าไปไม่ ตัวความอาจให้ความรับรองในภายหลังได้ แม้ว่าสัญญายอมความที่ศาลได้มีคำพิพากษาท้ายยอมแล้วนั้นจักบกพร่องไม่สมบูรณ์เนื่องจากทนายความลงนามโดยไม่มีอำนาจก็ตามเมื่อตัวความทราบข้อบกพร่องนี้แล้วมิได้ฟ้องอุทธรณ์จนล่วงเวลามาเช่นนี้ต้องถือว่าคำพิพากษาท้ายยอมนั้นถึงที่สุดเด็ดขาดจะรื้อฟื้นขึ้นโต้เถียงอีกมิได้

สัญญาย่อมความที่ทนายลงนามแทนตัวความโดยมิได้รับมิบอำนาจพิเศษจากตัวความนั้น หาตกเป็นโมฆะเสียเปล่าไม่ตัวความอาจให้ความรับรองในภายหลังได้ แม้ว่าสัญญายอมความที่ศาลได้มีคำพิพากษาท้ายยอมแล้วนั้นจักบกพร่องไม่สมบูรณ์เนื่องจากที่ทนายความลงนามโดยปราศจากอำนาจก็ตาม เมื่อตัวความทราบข้อบกพร่องนี้แล้วมิได้ฟ้องอุทธรณ์ขอให้ทำลายสัญญาย่อมนั้นจนล่วงเลยเวลามาเช่นนี้ ต้องถือว่าคำพิพากษาท้ายยอมนั้นเด็ดขาดถึงที่สุดจะรื้อฟื้นขึ้นโต้เถียงอีกไม่ได้

จำเลยเคยต้องโทษมาครั้งหนึ่งแล้วซึ่งกฎหมายที่ใช้อยู่ในขณะนี้ถือว่าเป็นความผิดฐานลหโทษ เมื่อมากระทำผิดในครั้งที่ 2 อีกจะเพิ่มโทษจำเลยมิได้ เมื่อ กฎหมายที่ใช้อยุ่ในขณะเมื่อผู้ต้องหากระทำการที่เกิดเป็นคดีขั้นนั้นต่างกันกับ กฎหมายที่ใช้อยุ่ในขณะเมื่อ พิจารณาคดีไซร้ให้ใช้ ที่มีโทษเบาแก่ผู้ต้องหา

บรรยายฟ้องว่าจำเลยลักทรัพย์ในเคหะสถานในเวลาค่ำคืนขอให้ลงโทษตาม ม. 293 ดังนี้ ศาลจะลงโทษจำเลยตาม ม. 294 ตอน 2 มิได้เพราะเป็นการเกินคำขอ

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานไม่คืนใบอนุญาตตัดไม้ในเมื่อใบอนุญาตสิ้นอายุแล้วเมื่อโจทก์ไม่ส่งใบอนุญาตต่อ ศาลดังนี้ ศาลจะ วินิจฉัยมิได้ต้องยกฟ้อง