คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา: ธรรมบัณฑิต บุนยะปานะ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 119/2487 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

ค้าเหรียญกษาปณ์มูลค่าต่ำกว่าเกณฑ์ ไม่ถือว่ามีความผิด

จำเลยเปนผู้ประกอบการค้าขายเหรียนกสาปน์เปนเงิน 80 บาท 90 สตางค์ แต่เปนชนิดราคา 20 สตางค์จะต่ำกว่าเพียง 26 บาท 90 สตางค์ ไม่มีความผิด และไม่ถือว่าค้าเหรียนกสาปน์
อ้างดีกาที่ 782/2486.

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 118/2487

ต่างด้าวจัดการทำอิฐ มีความผิดแม้จ้างไทยทำ

กฎหมายห้ามคนต่างด้าวประกอบอาชีพทำอิฐ ถ้าคนต่างด้าวเป็นผู้จัดการทำอิฐ แม้จะจ้างคนไทยเป็นผู้ลงมือทำ ก็ได้ชื่อประกอบอาชีพทำอิฐย่อมมีความผิด
กฎหมายห้ามคนต่างด้าวประกอบอาชีพทำอิฐ อิฐที่ทำขึ้นนั้นไม่เป็นของอันจะพึงริบได้ตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 28

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 118/2487 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

คนต่างด้าวประกอบอาชีพทำอิฐ แม้จ้างคนไทยทำก็ผิดกฎหมาย

กดหมายห้ามคนต่างด้าวประกอบ + ทำอิถ ถ้าคนต่างด้าวเปนผู้จัดการทำอิถ แม้จะจ้างคนไทยเปนผู้ลง + ก็ได้ชื่อประกอบอาชีพทำอิถมีความผิด
กดหมายห้ามคนต่างด้าวประกอบ + ทำอิถ อิถที่ทำขึ้นนั้นไม่เปนของ + พึงริบได้ตามกดหมายอาญามาตรา +

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 115/2487

การสันนิษฐานเรื่องการมีน้ำตาลเมาจากการกินน้ำตาลเมา

ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันมีและกินน้ำตาลเมา แต่ทางพิจารณาได้ความเพียงว่าจำเลยกินน้ำตาลเมาดังนี้ จะสันนิษฐานว่าจำเลยมีน้ำตาลเมาด้วยไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 115/2487 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การสันนิษฐานการครอบครองน้ำตานเมา: การกินน้ำตานเมาไม่ได้หมายถึงการครอบครอง

ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันมีและกิน น้ำตานเมา แต่ทางพิจารนาได้ความเพียงว่าจำเลยกินน้ำตานเมาดังนี้จะสันนิถานว่าจำเลยมีน้ำตานเมาด้วยไม่ได้.

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 113-114/2487

การครอบครองที่ดินทำประโยชน์เกิน 10 ปีมีสิทธิดีกว่าผู้มีใบเหยียบย่ำ

ผู้ที่ครอบครองที่นามากว่า 10 ปีแล้วย่อมมีสิทธิดีกว่าผู้ที่มีใบเหยียบย่ำซึ่งออกทับที่ดินนั้น อ้างฎีกาที่1045/2485

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 103/2487 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การทำร้ายร่างกายจากวิวาท: ข้อเท็จจริงในการพิจารณาไม่ต่างจากฟ้อง

ฟ้องว่าจำเลยบังอาอดทำร้ายร่างกายทางพิจารนาได้ความว่า ทำร้ายร่างกายเนื่องจากกรนีวิวาท ลงโทสได้ ไม่ถือว่าข้อเท็ดจิงไนการพิจารนาต่างกับข้อเท็ดจิงที่กลางไนฟ้อง.

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 103/2487

การทำร้ายร่างกายในคดีวิวาท ไม่ถือว่าข้อเท็จจริงต่างจากฟ้อง

ฟ้องว่าจำเลยบังอาจทำร้ายร่างกาย ทางพิจารณาได้ความว่าทำร้ายร่างกายเนื่องจากกรณีวิวาท ลงโทษได้ ไม่ถือว่าข้อเท็จจริงในการพิจารณาต่างกับข้อเท็จจริงที่กล่าวในฟ้อง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 100/2487

การประกอบการค้าและอุตสาหกรรม: การมีเงินสดไว้ในครอบครองไม่เกินสมควร

จำเลยทำจักสานขายและรับซื้อเครื่องจักสานไว้ขายมีสตางค์ไว้ในครอบครอง 24 บาท ถือได้ว่าเป็นผู้ประกอบการค้าและอุตสาหกรรมและไม่ถือว่ามีไว้เกินสมควรสำหรับปกติธุระหรือเกินจำเป็นสำหรับการใช้จ่ายปกติ ไม่มีความผิด

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 100/2487 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การมีสตางค์ไว้เกินสมควรสำหรับประกอบการค้าและใช้จ่าย ศาลยกฟ้องเนื่องจากไม่มีหลักฐานเพียงพอ

จำเลยทำจักสานขายและรับซื้อเครื่องจักสานไว้ขาย มีสตางค์ไว้ในครอบครอง 24 บาท ถือได้ว่าเปนผู้ประกอบการค้าและอุสาหกัม และไม่ถือว่ามีไว้เกินสมควนสำหรับปรกติธุระหรือเกินจำเปนสำหรับการใช้จ่ายปรกติ ไม่มีความผิด.

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา ธรรมบัณฑิต บุนยะปานะ