คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
ธรรมบัณฑิต บุนยะปานะ

เจ้าหนี้ยึดสินบริคนห์ระหว่างจำเลยกับสามีสามีร้องขัดทรัพย์อ้างว่านิติกัมที่ภรรยาทำเปนโมคียะ ไม่ผูกพันสินบริคนห์สาลสั่งถอนการยึดไปตามคำร้องขัดทรัพย์ เจ้าหนี้มาฟ้องขอแยกสินบริคนห์ระหว่างสามีภรรยานั้นไหม่ได้ ไม่เปนฟ้องซ้ำ
เจ้าหนี้ซึ่งขอแยกสินบริคนห์ของลูกหนี้ตาม ม. 1483 นั้นไม่จำต้องขอขนะยึดทรัพย์ของลูกหนี้ แม้สาลไห้ถอนการยึดแล้วก็ขอได้
ไนกรนีที่ขอแยกสินบริคนห์ระหว่างสามีภรรยาเพื่อไช้หนี้ ถ้าจำเลยต่อสู้ว่าขายไห้คนพายนอกไปแล้ว ก็ต้องพิจารนาว่าจิงหรือไม่ เพราะถ้าจิงก็ไม่ไช่สินบริคนห์จะขอแยกไม่ได้.

ไนเรื่องเพิ่มโทสถานไม่เข็ดหลาบตาม พ.ร.บ.การพนันนั้นถ้าจำเลยพ้นโทสมาครบ 3 ปีแล้วก็เพิ่มโทสไม่ได้.
ไนเรื่องเพิ่มโทสตาม พ.ร.บ.การพนันโจทฟ้องว่าจำเลยเคยต้องโทสและพ้นโทสมายังไม่เกิน 3 ปีจำเลยก็รับสารภาพดังนี้เพิ่มโทสไม่ได้ เพราะจำเลยอาดพ้นโทสมาครบ 3 ปีแล้วก็ได้.

ในเรื่องเพิ่มโทษฐานไม่เข็ดหลาบตามพ.ร.บ.การพนันนั้น ถ้าจำเลยพ้นโทษมาครบ 3 ปีแล้ว ก็เพิ่มโทษไม่ได้ ในเรื่องเพิ่มโทษตาม พ.ร.บ.การพนันโจทก์ฟ้องว่าจำเลยเคยต้องโทษและพ้นโทษมายังไม่เกิน 3 ปี จำเลยก็รับสารภาพ ดังนี้เพิ่มโทษไม่ได้เพราะจำเลยอาจพ้นโทษมาครบ 3 ปีแล้วก็ได้

รับทรัพย์ของเขาเพื่อเอาไปขาย ไม่ใช่เป็นสัญญาฝากทรัพย์และไม่ใช่ตัวแทนค้าต่าง จะยกอายุความเรื่องฝากทรัพย์มาใช้บังคับไม่ได้

รับทรัพย์ของเขาเพื่อเอาไปขาย ไม่ไช่เปนสัญญาฝากทรัพย์และไม่ไช่ตัวแทนค้าต่างจะยกอายุความเรื่องฝากทรัพย์มาไช้บังคับไม่ได้.

สัญญาจ้างว่าตามตกลงกันว่าเมื่อเรียกร้องเงินแสนบาท จะไห้ค่าจ้างสองหมื่นถือเปนหลักคำนวนตามมากน้อยตามส่วนที่จะได้ดังนี้ถือว่าเปนข้อสัญญาแบ่งเอาส่วนจากทรัพย์ที่พิพาทขัดต่อ พ.ร.บ.ทนายความ ม. 12(2) ย่อมเปนโมคะ และจะฟ้องเรียกค่าจ้างตามสมควนไม่ได้ด้วย
พ.ร.บ. ทนายความ ม. 12(2) นั้นแยกได้เปน 2 กรนี คือปลูกความโดยหามูลมิได้หย่าง 1 และแบ่งเอาส่วนจากทรัพย์พิพาทอีกหย่างหนึ่งและทั้งสองหย่างนี้เปนเรื่องขัดต่อความสงบเรียบร้อยของประชาชน
สัญญาจ้างว่าความตกลงกันว่าค่าทนายที่สาลตัดสินไห้ ยอมไห้เปนของทนายไนกรนีถอนฟ้องฯลฯ ดังนี้ ถ้าไม่ได้ถอนฟ้องทนายจะฟ้องไม่ได้.

สัญญาจ้างว่าความตกลงกันว่าเมื่อเรียกร้องเงินแสนบาท จะให้ค่าจ้างสองหมื่นถือเป็นหลักคำนวณตามมากน้อยตามส่วนที่จะได้ ดังนี้ถือว่าเป็นข้อสัญญาแบ่งเอาส่วนจากทรัพย์ที่พิพาทขัดต่อ พ.ร.บ.ทนายความ มาตรา 12(2) ย่อมเป็นโมฆะและจะฟ้องเรียกค่าจ้างตามสมควรไม่ได้ด้วย พ.ร.บ.ทนายความมาตรา 12(2) นั้นแยกได้เป็น 2 กรณีคือปลูกความโดยหามูลมิได้อย่างหนึ่งและแบ่งเอาส่วนจากทรัพย์พิพาทอีกอย่างหนึ่งและทั้งสองอย่างนี้เป็นเรื่องขัดต่อความสงบเรียบร้อยของประชาชน สัญญาจ้างว่าความตกลงกันว่าค่าทนายที่ศาลตัดสินให้ ยอมให้เป็นของทนายในกรณีถอนฟ้องฯลฯ ดังนี้ถ้าไม่ได้ถอนฟ้องทนายจะฟ้องเรียกไม่ได้

ซื้อเชื่อโคต่อกัน แล้วมาทำเปนสัญญา+ ถือว่าเปนแปลงหนีไหม่
เจ้าหนี้ไม่ฟ้องลูกหนี้เมื่อหนี้ถึงกำหนดนั้น ไม่ถือว่าเปนการอ่อนเวลาชำระหนี้ไห้ลูกหนี้ ผู้ค้ำประกันจึงไม่หลุดพ้น.

ซื้อเชื่อโคต่อกัน แล้วมาทำเป็นสัญญารับใช้หนี้ ถือว่าเป็นแปลงหนี้ใหม่ เจ้าหนี้ไม่ฟ้องลูกหนี้เมื่อหนี้ถึงกำหนดนั้น ไม่ถือว่าเป็นการผ่อนเวลาชำระหนี้ให้ลูกหนี้ ผู้ค้ำประกันจึงไม่หลุดพ้น

กรนีที่จะเปนความผิดตาม ม. 8 พ.ร.บ.พาสีชั้นไนแก้ไขเพิ่มเติม 2476 นั้น ต้องเปนสุราที่มาจากต่างประเทสหรือสุราที่ทำขึ้นผิดต่อกดหมายพาสีชั้นไนแต่ถ้าได้ความว่าจำเลยซื้อน้ำสุราของรัถบาลก็ไม่ผิดตามมาตรานี้.