คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
ธรรมบัณฑิต บุนยะปานะ

อัยยการโจทก์แถลงขอแยกจำเลยคนหนึ่งไปฟ้องเป็นอีกคดีหนึ่งต่างหาก เพื่อสะดวกแก่การพิจารณาคดีสำหรับจำเลยคนอื่น ๆ ที่รับสารภาพ ศาลอนุญาตให้แล้ว ดังนี้โจทก์ฟ้องคดีฉะเพาะตัวจำเลยที่ถอนนั้นใหม่ได้ ไม่ต้องห้าม

อัยการโจทก์แถลงขอแยกจำเลยคนหนึ่งไปฟ้องเป็นอีกคดีหนึ่งต่างหาก เพื่อสะดวกแก่การพิจารณาคดีสำหรับจำเลยคนอื่นๆ ที่รับสารภาพศาลอนุญาตให้แล้ว ดังนี้โจทก์ฟ้องคดีเฉพาะตัวจำเลยที่ถอนนั้นใหม่ได้ไม่ต้องห้าม

ในคดีเรื่องปลอมหนังสือปัญหาว่า จำเลยได้ร้องขอให้เจ้าพนักงานจดข้อความนั้นจะเท่ากับจำเลยบอกให้เจ้าพนักงานจดตามที่ตนร้องขอหรือไม่ เป็นปัญหาข้อเท็จจริง
ในคดีหมิ่นประมาท เมื่อศาลฟังว่า จำเลยมิได้มีเจตนาใส่ความให้คนดูหมิ่นเกลียดชังแล้ว ปัญหาว่าข้อความนั้นจะเป็นหมิ่นประมาทหรือไม่ ก็ไม่จำต้องวินิจฉัย

จำเลยมีลูกแป้งเชื้อสุรา 60 ลูกแม้จะรับว่ามีไว้เพื่อต้มกลั่น ต้องลงโทษตาม พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน แก้ไขเพิ่มเติม 2476 ม.8 อ้างฎีกาที่ 844/2484

โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยที่ 2 สมคบกับจำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ออกบัตร์ให้กรรมกรหยุดงานได้โดยมิได้กล่าวในฟ้องด้วยว่า จำเลยที่ 2 มีอำนาจออกบัตร์นั้นด้วย ดังนี้ศาลก็คงลงโทษจำเลยที่ 2 ฐานสมรู้กับจำเลยที่ 1 ได้
ฟ้องตอนแรกบรรยายว่าจำเลยรับเงินไว้เป็นสินน้ำใจ ตอนหลังว่าเป็นสินบน ดังนี้ไม่ใช่ฟ้องเคลือบคลุม
เมื่อได้ความว่า จำเลยมีอำนาจออกบัตร์ให้กรรมกรหยุดงานเพราะป่วยได้แล้ว แม้ปรากฏว่าจำเลยได้ทำเตรียมบัตร์นั้นไว้ก่อนได้รับมอบตัวกรรมกรก็ตาม จำเลยก็ต้องมีความผิดฐานปลอมหนังสือในตำแหน่งหน้าที่ราชการ
ศาลอุทธรณ์มีความเห็นแย้ง แต่มิได้อนุญาตให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ดังนี้จำเลยฎีกาข้อเท็จจริงไม่ได้

จำเลยทำใบเสร็จค่ายางปลอมไปแสดงต่อพนักงานสอบสวนเพื่อให้ปล่อยผู้อื่นที่ถูกจับเรื่องยางนั้น เมื่อปรากฎว่าผู้ที่ถูกจับมิได้กระทำผิดอย่างใดแล้วผู้แสดงใบเสร็จก็ไม่มีผิดฐานช่วยให้พ้นจากอาญาตาม ม.154
ทำใบเสร็จปลอมว่ายางที่ถูกจับเป็นของตนเพื่อจะใหเจ้าพนักงานปล่อยตัวผู้ถูกจับนั้น ไม่เป็นผิดฐานพยายามฉ้อโกง
จำเลยอุทธรณ์ขอให้รอการลงอาญาเมื่อปรากฎว่าการกระทำของจำเลยไม่เป็นความผิด ศาลอุทธรณ์ก็ยกฟ้องได้

ลูกจ้างผู้รับอนุญาตตั้งร้านฝิ่นย่อมขายฝิ่นแทนผู้รับอนุญาตได้ไม่มีความผิด.

ฎีกาในข้อที่ว่าจะใช้มาตรา 59 แห่งกฎหมายลักษณะอาญาลดโทษให้จำเลยหรือไม่ เป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย

ข้าหลวงประจำจังหวัดประกาศห้ามนำฝ้ายออกนอกเขตจังหวัดจำเลยนำฝ้ายออกนอกเขตก่อนที่คำสั่งไปถึงอำเภอที่จำเลยอยู่โดยจำเลยไม่ทราบและไม่มีโอกาสทราบคำสั่งห้ามนั้นดังนี้ ย่อมไม่มีความผิด

โจทก์คัดสำเนาเอกสารส่งศาลพร้อมกับฟ้องและส่งให้จำเลยแล้วแล้วยื่นต้นฉบับต่อศาล ในวันสืบพยานโจทก์ ดังนี้ เป็นการชอบด้วยวิธีพิจารณาแล้ว จำเลยได้คัดค้านคำสั่งระหว่างพิจารณาของศาลชั้นต้น โดยได้ยื่นอุทธรณ์คำสั่งนั้นแล้ว แต่ศาลชั้นต้นไม่รับ ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์แล้ว แม้จำเลยมิได้อุทธรณ์ในประเด็นดังกล่าวนั้น จำเลยก็ยกขึ้นฎีกาได้