คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.พ. ม. 243

การได้กรรมสิทธิ์ในที่ดินกับการได้สิทธิทางเดินบนที่ดินย่อมเป็นสิทธิคนละอย่าง. แม้จำเลยจะเป็นผู้ได้กรรมสิทธิ์ในที่ดินตามคำสั่งศาลก็ตามแต่สิทธิในทางเดินบนที่ดินนั้นก็ยังอาจมีในที่ดินนั้นได้. เมื่อศาลฎีกาเห็นสมควรจะได้ฟังข้อเท็จจริงในคดีต่อไปก็มีอำนาจย้อนสำนวนไปให้ศาลล่างสืบพยานต่อไปได้.

ผู้ร้องได้ยื่นคำร้องคัดค้านทรัพย์ก่อนมีคำพิพากษาศาลชั้นต้น.แต่ศาลชั้นต้นไม่ได้วินิจฉัยคำร้องของผู้ร้อง. ศาลสูงมีอำนาจย้อนสำนวนไปให้ศาลชั้นต้นดำเนินการพิจารณาพิพากษาใหม่ได้.

จำเลยมีอำนาจตั้งตัวแทนมาต่อสู้คดีในศาลแทนตนได้ และเมื่อตัวแทนมายื่นคำให้การแทนแล้วก็จะถือว่าจำเลยขาดนัดยื่นคำให้การไม่ได้
ประมวลแพ่งฯ ม.801 ไม่ห้ามการเข้าต่อสู้คดีเป็นจำเลยแทน ผู้ที่ได้รับมอบอำนาจโดยทั่วไปจึงเข้าต่อสู้คดีเป็นจำเลยแทนผู้มอบอำนาจโดยทั่วไปได้ในเรื่องขอให้เพิกถอนการฉ้อฉล ศาลสูงจะสั่งให้แยกพิจารณาพิพากษาใหม่ฉะเพาะฝ่ายผู้รับโอนฝ่ายเดียวไม่ได้ ต้องให้พิจารณาพิพากษาใหม่ทั้งผู้โอนด้วย

ผู้ค้ำประกันกับลูกหนี้ถูกตัดสินให้ใช้เงินแก่เจ้าหนี้แล้วไม่ใช้ ผู้ค้ำประกันร้องขอต่อศาลนำยึดทรัพย์ของลูกหนี้ ศาลสั่งอนุญาตให้ยึด และมีผู้ร้องขัดทรัพย์ผู้ค้ำประกันเข้าว่าความกับผู้ขัดทรัพย์ตลอดมาจนถึงศาลฎีกา เมื่อคู่คดีไม่ยกปัญหาเรื่องความสมบูรณ์แห่งการยึดทรัพย์และการว่าความขึ้นว่ากล่าวแล้วศาลฎีกาไม่วินิจฉัยถึง

(หมายเหตุ. ผลแห่งคดีนี้มีว่า ถ้าเป็นที่สาธารณสมบัติของแผ่นดินตามมาตรา 1304(1) ราษฎรผู้เข้ายึดถือมีสิทธิฟ้องคนอื่นได้)
คดีที่ฎีกาได้ฉะเพาะข้อกฎหมาย การอ้างข้อเท็จจริงขึ้นมาในฎีกาเพื่อให้วินิจฉัยข้อกฎหมายนั้นต้องเป็นข้อเท็จจริงที่ศาลอุทธรณ์ฟัง มิฉะนั้นศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยให้
กรณีที่ศาลฎีกาแปลความมุ่งหมายแห่งคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ซึ่งไม่ใช่ฟังข้อเท็จจริงเอาเอง